PROMOTING HOLISTIC WELL-BEING ACCORDING TO THE BUDDHIST WAY OF LIFE IN THE NEW NORMAL OF THE COMMUNITY IN CHAIYAPHUM PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is To study the holistic health promotion according to the Buddhist way of life in the new normal of the community in Chaiyaphum Province. This research study is a descriptive research by the population, namely people living in the ABC-6D area, consisting of 4 districts, namely Mueang Chaiyaphum District, Chaiyaphum District; Phakdi Chumphon District Khon Sawan District, Khon San District, the number of 259,801 people. The sample number was 400 people. The research tool was a holistic well-being promotion questionnaire according to the Buddhist way of the new normal. Cronbach's alpha coefficient was 0.94. The statistics used in the research were percentage, mean, standard deviation. The results showed that: Holistic health promotion according to the Buddhist way of the new normal. Overall, the mean was at a high level (X̅= 4.36)
Article Details
References
ณรงค์ศักดิ์ หนูสอน. (2553). การส่งเสริมสุขภาพในชุมชนแนวคิดและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ:
จุฬาสารมหาวิทยาลัย.
ณชพงศ จันจุฬา. (2562). การพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาวะชุมชน : จากงานวิจัยสู่
การใช้ประโยชน์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 14(1), 1-11.
ประคองธรรม จันทร์ขาว และคณะ. (2560). ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการเสริมสร้างสุขภาวะ
ชุมชนแบบองค์รวมของชุมชนในเขตบริการของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล
บ้านบ่อทราย อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. วารสารสังคมและวัฒนธรรม, 1(1),
-28.
พระครูภาวนาสังวรกิจ วิ. (สุวิทย์ คำมูล). (2562). การพัฒนาสุขภาวะองค์รวมสำรับผู้สูงวัย
ตามแนวพุทธจิตวิทยา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(7), 3414-3423.
พระมหาอำคา วรปัญโญ (สุขแดง) และยุภาพร ยุภาศ. (2564). การส่งเสริมสุขภาวะวิถีพุทธ
ในความปกติใหม่. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(2): 455-469.
พระไพศาล วิสาโล. (2552). สุขแท้ด้วยปัญญา วิถีสู่สุขภาวะทางปัญญา. พิมพ์ครั้งที่ 3.
กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ สสส..
สมรทิพย์ วิภาวนิช และนรินทร์ สังข์รักษา. (2559). การพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมสุขภาพ
ตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อสุขภาวะชุมชน. Veridian E-Journal ฉบับ
ภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 9(2), 1207-1223.
สานุ มหัทธนาดุลย์ และ สริตา มหัทธนาดุล. (2562). การเสริมสร้างสุขภาวะองค์รวมเพื่อวิถีชีวิตที่สมดุลตามแนวพุทธจิตวิทยา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6(3), 1161-1172.
อุ่นเอื้อ สิงห์คำ และน้องเล็ก คุณวราดิศัย. (2557). กระบวนการและผลของการสร้างเสริมสุข
ภาวะองค์รวมวิถีพุทธ. วารสารสมาคมนักวิจัย. 19(1), 73-85.
Krejcie, R.V., and Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Education and Psychological Measuremen 30 (1970): 607-610.
Kuhn, T. S. (1970). The structure of scientific revolution. (2nd edition, enlarged) Chicago: The University of Chicago Press.
McEvoy, L., & Duffy, A. (2008). Holistic practice – A concept analysis. Nurse London: Flamingo An Imprint of Harper Collins.
World Health Organization. (1986, November). First Ottawa Charter for Health Promotion. The first International Conference on Health Promotion, meeting in Ottawa this 21st day of November 1986.