ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนสาธิต ระดับประถมศึกษา ในจังหวัดนครปฐม ตามแนวคิดการเรียนรู้เฉพาะบุคคล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารวิชาการโรงเรียนสาธิตระดับประถมศึกษา ในจังหวัดนครปฐม ตามแนวคิดการเรียนรู้เฉพาะบุคคล 2) ศึกษาความต้องการจำเป็นของการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนสาธิตระดับประถมศึกษา ในจังหวัดนครปฐม ตามแนวคิดการเรียนรู้เฉพาะบุคคลใช้วิธีการวิจัยเชิงบรรยาย เครืองมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNIModified)โดยมีผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้บริหารโรงเรียน และครู โรงเรียนสาธิตระดับประถมศึกษา ในจังหวัดนครปฐมจำนวน 2 โรงเรียน รวมทั้งสิ้น 147 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันและสภาพพึงประสงค์ของการบริหารวิชาการโรงเรียนสาธิตระดับประถมศึกษา จังหวัดนครปฐม ตามแนวคิดการเรียนรู้เฉพาะบุคคล จำแนกตามขอบข่ายการบริหารวิชาการ อยู่ในระดับมากและมากที่สุด ตามลำดับ 2) ความต้องการจำเป็นสูงสุดในการพัฒนาการบริหารวิชาการโรงเรียนสาธิตระดับประถมศึกษา ในจังหวัด นครปฐม ตามแนวคิดการเรียนรู้เฉพาะบุคคล คือ คือ ด้านการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ และขอบข่ายการบริหารวิชาการที่มีความต้องการจำเป็นต่ำที่สุด คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตร
Article Details
References
จรุณี เก้าเอี้ยน. (2557). เทคนิคการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา: กลยุทธ์แนวทางการปฏิบัติสำหรับผู้บริหารมือาชีพ. ชานเมืองการพิมพ์.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
รุ่งรัชชดาพร เวหะชาติ. (2550). การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2561). การเรียนรู้ส่วนบุคคล Personalized Learning. กรุงเทพฯ:จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
สถาบันวิจัยเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. (2565). Learning Loss ภาวะการเรียนรู้ถดถอย. สืบค้นจาก https://research.eef.or.th/learning-loss-recession/
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2561). มาตรฐานการศึกษาของชาติ พ.ศ. ๒๕๖๑. กรุงเทพฯ: บริษัท ๒๑ เซ็นจูรี่ จำกัด
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). คู่มือการบริหารโรงเรียนในโครงการพัฒนาการบริหารรูปแบบนิติบุคคล. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545
Benson, S. (2013). Personalized Learning for Every Student Every Day. From
https://journals.sagepub.com. Retrieved November, 17, 2023.
iNacol. (2013). iNacol's New learning models vision. The International Association for K–12 Online Learning.
Kallick, Bena, and Allison Zmuda. 7 Elements of Personalized Learning. Habits
Personalized, 4 Aug. 2021, habitspersonalized.com/7-elements-of-personalized-learning/.
Karen L. Mahon. (2016). Handbook on Personalized Learning for State, Districys and school. Journal of Center on innovations in learning, 117-126.
Next Generation Learning Challenges : NGLC. (2014). Personalized Learning Plans
and Learner Profiles. From https://s3.amazonaws.com/nglc/resource-
files/ngt1601-pdf. Retrieved November, 17, 2023.
OECD. (2006). Personalising Education. OECD: Paris, France.
Peng et al. (2019). Personalized adaptive learning: an emerging pedagogical approach enabled by a smart learning environment. smart learning environment, page 3.
Scott Johns (2018). The Core Four of Personalized Learning. Education elements.
U.S. Department of Education. (2010). Guide to U.S. Department of Education Programs. From https://www2.ed.gov. Retrieved November, 17, 2023.
UNESCO. (2017). Personalized Learning: Training Tools for Curriculum Development. Geneva: International Bureau of Education.