การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาโมเดลสมการโครงสร้างที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา และ 2) ตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลสมการโครงสร้างที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากับข้อมูลเชิงประจักษ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ ปีการศึกษา 2566 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพิษณุโลก จำนวน 200 คน ด้วยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi-stage Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.981 และใช้โปรแกรมทางสถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล

          ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนาโมเดลสมการโครงสร้างที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ประกอบด้วย 3 ตัวแปรแฝง 13 ตัวแปรสังเกตได้ และความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสังเกตได้มีความสัมพันธ์กันในทิศทางบวกทุกคู่ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อยู่ระหว่าง .460 ถึง .800 ซึ่งมีความสัมพันธ์ในระดับปานกลางถึงสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และเมื่อวิเคราะห์เพื่อตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างของโมเดลการวัดตัวแปรแฝงทั้ง 3 ตัวแปร มีความตรงเชิงโครงสร้างทุกโมเดล โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบอยู่ระหว่าง 0.73 - 0.93 และมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกค่า  และ 2) ผลการตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พบว่า องค์ประกอบทั้ง 3 ของโมเดลสมการโครงสร้างที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียน มีความตรงเชิงโครงสร้าง โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบตั้งแต่ 0.74 – 0.92 และมีค่าร้อยละความผันแปรระหว่างตัวบ่งชี้ร่วมกับองค์ประกอบ ตั้งแต่ร้อยละ 54.1 - 85.3 และโมเดลมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ พิจารณาจากค่า พิจารณาจากค่า p-value ที่มีค่ามากกว่า .05 (p – value = 0.1725) ค่า CFI, TLI เข้าใกล้ 1 (CFI = 0.996, TLI = 0.994) ค่า RMSEA, SRMR เข้าใกล้ 0 (RMSEA = 0.030, SRMR = 0.020) และเมื่อวิเคราะห์เส้นทางความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อการปรับตัวของนักเรียน พบว่า การปรับตัวได้รับอิทธิพลทางตรงจากการสนับสนุนทางสังคมและความฉลาดทางอารมณ์ โดยได้รับอิทธิพลทางตรงจากการสนับสนุนทางสังคมมากที่สุด มีขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.539 รองลงมาคือ ความฉลาดทางอารมณ์ มีขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.421 นอกจากนี้การปรับตัวยังได้รับอิทธิพลทางอ้อมจากการสนับสนุนทางสังคม โดยผ่านความฉลาดทางอารมณ์ ซึ่งมีขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.356