การประเมินโครงการสถานศึกษาปลอดภัย ห่างไกลยาเสพติด โรงเรียนสิชลคุณาธารวิทยา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครศรีธรรมราช
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อประเมินปฏิกิริยา 2) เพื่อประเมินการเรียนรู้ 3) เพื่อประเมินพฤติกรรม และ 4) เพื่อประเมินผลลัพธ์ ของผู้เข้าร่วมโครงการสถานศึกษาปลอดภัย ห่างไกลยาเสพติดโรงเรียนสิชลคุณาธารวิทยา ผู้ให้ข้อมูลประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 2 คน ครูผู้สอน จำนวน 20 คน และนักเรียน ระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3 จำนวน 243 คนปีการศึกษา 2565 รวมทั้งสิ้น 265 คน เครื่องมือที่ใช้ในการประเมิน เป็นแบบสอบถามความคิดเห็น มีการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าเฉลี่ย และค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหาสรุปข้อความคิด
ผลการวิจัย พบว่า ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยผลการประเมินด้านผลลัพธ์ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ส่วนการประเมินด้านปฏิกิริยามีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ดังนี้
ผลการประเมินปฏิกิริยา ภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด พบว่า ประเด็นการกำหนดเนื้อหาในการอบรม เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของโครงการ มีค่าเฉลี่ยผลการประเมินสูงสุด
ผลการประเมินการเรียนรู้ ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด พบว่า ประเด็นนักเรียนตระหนักถึงความสำคัญในการป้องกันยาเสพติด มีค่าเฉลี่ยผลการประเมิน
ผลการประเมินพฤติกรรม ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด พบว่า ประเด็นนักเรียนมีความละเอียดรอบคอบในชีวิตประจำวันมากขึ้น มีค่าเฉลี่ยผลการประเมินสูงสุด
ผลการประเมินผลลัพธ์ ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด พบว่า ประเด็นบรรยากาศภายในโรงเรียนดีขึ้น มีค่าเฉลี่ยผลการประเมินสูงสุด
พฤติกรรมเชิงบวกด้านยาเสพติดจำแนกตามก่อนและหลังการเข้าร่วมฝึกอบรม พบว่า พฤติกรรมที่มีสัดส่วนลดลงจากเดิม แสดงว่าหลังจากการฝึกอบรมแล้วพฤติกรรมมีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2556). แผนปฏิบัติราชการ 4 ปี พ.ศ. 2556-2559 ของกระทรวงศึกษาธิการ.กรุงเทพฯ: สำนักนโยบาย และยุทธศาสตร์สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). คู่มือการดำเนินงานโครงการสถานศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุข ฉบับปรับปรุง 2559. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์ สกสค. ลาดพร้าว
ชัญญาภัค วงศ์บา และ กิ่งกาญจน์จงใจหาญ. (2554). ประเมินผลการฝึกอบรมตามโครงการ CHAMPION โดยประยุกต์ใช้แนวทางการประเมินของเคิร์กแพทริคฐ. สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 6 ขอนแก่น, 19 (1), 27-38
ฐานิตา ลิ่มวงศ์, พีรพนธ์ ทิพย์โอสถ, ณัฐภพ บัวหลวง และ สุภาภรณ์ ชูช่วย. (2557). ผลสัมฤทธิ์การจัดการเรียนรู้ความปลอดภัยทางชีวภาพและทางเคมีในห้องปฏิบัติการของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศึกษาศาสตร์, 9(1), 286-297.
นาซีฟะ เจ๊ะมูดอ (2560). การวิจัยเชิงประเมินโครงการเสริมศักยภาพครูสอนตาดีกาในโรงเรียนสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ โดยใช้รูปแบบการประเมินของเคิร์กแพทริค. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
พูลสุข เพียรพิทักษ์ (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการป้องกัน และแก้ไขปัญหายาเสพติด : ศึกษากรณีกิ่งอำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา
ไพโรจน์ จูถนอม. (2549). การป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดของพลทหาร ที่เข้ามารับการฝึกในหลักสูตรทหารใหม่ : ศึกษากรณี ณ ศูนย์ฝึกทหารใหม่ กองทัพเรือ. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา
วิเชียร ชุติมาสกุล. (2560). รายงานการประเมินโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข โรงเรียนชิโนรสวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 2566 จาก http://www.purcbkk.ac.th/doc:
สมาพร ลี้ภัยรัตน (2562). รายงานการประเมินโครงการสถานศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุขโรงเรียนอนุบาลเมืองอุทัยธานี. สืบค้นเมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2566 จาก research.otepc.go.th
สันติสุข เหมือนแท้ (2565). ประสิทธิผลการอบรมผู้บังคับบัญชาสมาชิกองอาสารักษาดินแดน กรณีศึกษาหลักสูตรผู้บังคับหมวดอาสารักษาดินแดนสำหรับปลัดอำเภอ และเจ้าพนักงานปกครองในส่วนภูมิภาค.จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
Ali, M. & Shahrooz, F. (2012). Assessment Effectiveness on the job training in Higher Education (case study: Takestan University). Procedia – Social and Behavioral Sciences, 47(2012), 1310-1314. Retrieved from http://www.sciencedirect.com
Rosati.M. (2000). Lawrence Pubic schools druc – free school Project. Massachusetts: Education Development Center