กลยุทธ์การสื่อสารอัตลักษณ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของกลุ่มชาติพันธุ์กูย ในจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

บูรณ์เชน สุขคุ้ม

บทคัดย่อ

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและนำเสนอกลยุทธ์การสื่อสารอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์กูยเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว โดยศึกษากลุ่มเป้าหมายชุมชนชาวกูย 2 แห่ง คือชุมชนบ้านกู่ ตำบลกู่ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ และชุมชนบ้านอาลึ ตำบลสำโรงทาบ อำเภอสำโรงทาบ จังหวัดสุรินทร์ เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างและการสนทนากลุ่ม เมื่อได้ข้อมูลมาแล้วผู้ศึกษาได้ตรวจสอบความถูกต้องและครบถ้วนของข้อมูล และนำข้อมูลมาวิเคราะห์ด้วยการบรรยายพรรณนา กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญเป็นผู้มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการท่องเที่ยวชุมชนทั้งคนภายในชุมชนและภายนอกชุมชน ผลการศึกษาพบว่า วิธีการสื่อสารอัตลักษณ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของชุมชนชาวกูยจำแนกได้เป็น 2 รูปแบบ คือ การสื่อสารโดยคนในเป็นผู้ส่งสารและการสื่อสารโดยคนนอกเป็นผู้ส่งสาร  ผ่านสื่อสิ่งพิมพ์ สื่อบุคคล สื่อพิธีกรรม สื่อดนตรี สื่อวัตถุ ผ่านเครือข่าย ผ่านภาษาในชีวิตประจำวันและผ่านสื่อมวลชน กลยุทธ์การสื่อสารอัตลักษณ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของกลุ่มชาติพันธุ์กูยในจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดศรีสะเกษ จากการสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่มโดยใช้กระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนในพื้นที่และผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง พบว่า กลยุทธ์การสื่อสารอัตลักษณ์เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของกลุ่มชาติพันธุ์กูยในจังหวัดสุรินทร์และจังหวัดศรีสะเกษแบ่งเป็น 2 กลยุทธ์ ได้แก่ กลยุทธการสื่อสารเชิงรุกและกลยุทธ์การสื่อสารเชิงรับ กลยุทธ์การสื่อสารเชิงรุกที่ควรนำมาใช้ประกอบด้วยกลยุทธ์สื่อใหม่ กลยุทธ์พิธีกรรม กลยุทธ์สื่อบุคคลและกลยุทธ์องค์กรเครือข่าย ส่วนกลยุทธ์การสื่อสารเชิงรับประกอบด้วยกลยุทธ์เปลี่ยนแปลงด้วยการตั้งรับ กลยุทธ์การตอบสนองอย่างมีพลวัตและกลยุทธ์เปลี่ยนแปลงด้วยการปรับตัว

Article Details

บท
Research Articles

References

บูรณ์เชน สุขคุ้ม.(2562).ประวัติศาสตร์ ตำนาน เรื่องเล่า : บทบาทและคุณค่าของกลุ่มชาติ

พันธุ์กูยบ้านกู่ ตำบลกู่ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ.มหาวิทยาลัยราชภัฏ

ศรีสะเกษ, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.

ปราณี วงศ์เทศ. (2543). สังคมและวัฒนธรรมในอุษาคเนย์. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

จิตร ภูมิศักดิ์.(2544). ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาวและขอมและลักษณะทาง

สังคมของชนชาติฉบับสมบูรณ์.พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ : ศยาม.

ทศพล พงษ์ต๊ะ และคณะ. (2561).อัตลักษณ์ของแหล่งท่องเที่ยวในเขตเศรษฐกิจพิเศษ

ชายแดนเมืองเชียงของจังหวัดเชียงราย.จังหวัดเชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฎ

เชียงราย.

ปรมะ สตะเวทิน. (2561). หลักนิเทศศาสตร์. (2533).พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร: โรง

พิมพ์ภาพพิมพ์.

ปรานี วงษ์เทศ. (2543).สังคมและวัฒนธรรมในอุษาคเนย์.กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

เมธาวี จำเนียร. (2562). การสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว. วารสาร

การจัดการและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 6(1) : 235 – 256.

พวงชมพู ไชยอาลา และแสงรุ่ง เรืองโรจน์. (2559). การศึกษาอัตลักษณ์และการสื่อสารเพื่อ

ส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนบ้านสระบัว. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

, 10(3), 121-135.

ไพฑูรย์ มีกุศล.(2542). “กวย : ชาติพันธุ์,” ใน สารานุกรมไทย ภาคอีสาน. เล่ม 1 .

กรุงเทพฯ : มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพานิช.

อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท.(2555). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. ครั้งที่พิมพ์, พิมพ์ครั้งที่ 5 ;

พิมพลักษณ์, กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อานันท์ กาญจนพันธุ์.(2555). จินตนาการทางมานุษยวิทยาแล้วย้อนมองสังคมไทย.

เชียงใหม่ : คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Seidenfaden, Eric. The Kui People of Cambodia and Siam. Journal of Siam

Society 39, Part2 (January 1952): 144-180.