ผลการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยาเพื่อเสริมสร้างทัศนคติทางการเรียนของสามเณรวัดดาวดึงษาราม

Main Article Content

พระมหาปรัชญา เดชอภิรักษ์กมล
กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์
วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยาสำหรับการเสริมสร้างทัศนคติทางการเรียนของสามเณรวัดดาวดึงษาราม 2)พัฒนาโปรแกรมและการทดลองใช้โปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยาสำหรับการเสริมสร้างทัศนคติทางการเรียนของสามเณรวัดดาวดึงษาราม แขวงบางยี่ขัน เขตบางพลัด จังหวัดกรุงเทพมหานคร และ 3) ประเมินผลการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยาสำหรับการเสริมสร้างทัศนคติทางการเรียนของสามเณรวัดดาวดึงษาราม เป็นศึกษาวิจัยแบบกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นพระภิกษุและสามเณรวัดดาวดึงษาราม แขวงบางยี่ขัน เขตบางพลัด จังหวัดกรุงเทพมหานคร จำนวน 24 รูป สุ่มอย่างง่ายเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองกลุ่มละ12 รูป เก็บรวบรวมข้อมูลดโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ t-test ผลการวิจัย พบว่า
1. องค์ประกอบการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยา มีกระบวนการ 4 อย่างคือ 1) สร้างศรัทธา 2) สนทนาเปิดใจ 3) เสริมธรรมเสริมปัญญา 4) แสวงหาสันติ


2. โปรแกรมการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยา มีทั้งหมด 12 กิจกรรมคือ 1) สร้างไมตรี 2) ฉันคิดว่า 3) ฝันให้ไกลไปให้ถึง 4) มาเรียนกันเถอะ 5) เราและนาย 6) ระดมสมอง 7) สิ่งที่ให้ได้ 8) วิชาที่ฉันชอบ 9) ทำยังไงดี 10) วิวัฒนาการ 11) พร้อมเสมอ และ 12) อำลา
ปัจฉิมนิเทศ
3. ผลการให้การปรึกษาแบบกลุ่มตามแนวพุทธจิตวิทยา พบว่า หลังการทดลองของกลุ่มทดลองอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย=4.09) และเมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลังการทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนกลุ่มควบคุมพบว่า ทัศนคติทางการเรียนของสามเณรเปรียบเทียบก่อนและหลัง มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และเมื่อเปรียบเทียบทัศนคติทางการเรียนของกลุ่มทดลองที่ได้รับการปรึกษากลุ่มและกลุ่มควบคุม ไม่มีความแตกต่างกัน

Article Details

บท
Research Articles

References

เจษฎา บุญมาโฮม (2557) “การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อการเรียนวิชาจิตวิทยาการแนะแนวและการให้คำปรึกษาของนักศึกษาครุศาสตร์บัณฑิตด้วยหนังสือเสริมประสบการณ์”.วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์. ปีที่ 29 ฉบับที่ 3 (ก.ย.-ธ.ค. 2557): 44-55.

จีน แบรี (2549). การให้การปรึกษา เล่ม 2. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์.

ประยูร สุยะใจ (2558), “ประสิทธิผลการใช้โปรแกรมการให้การปรึกษากลุ่มเชิงพุทธจิตวิทยาสำหรับนิสิตที่มีผลสัมฤทธิ์การเรียนต่ำ ในมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย”.รายงานวิจัย. สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา (2559). “การพัฒนารูปแบบการปรึกษาแนวพุทธจิตวิทยาบูรณาการของพระสงฆ์ที่มีบทบาทให้การปรึกษา”. บทความวิจัย.บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศิรินทร์ ภูมิมาลา (2553) “ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวคิดมนุษยนิยมที่มีต่อ

การรับรู้รับรู้คุณความดีและความผาสุกทางจิตใจของนักเรียนระดับอุดมศึกษา”, บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ, สำรวจพฤติกรรมวัยรุ่นไทย, [ออนไลน์], แหล่งที่มา: https://www.thaihealth.or.th.[24 มกราคม 2562].