การสังเคราะห์วิทยานิพนธ์ด้านการปรึกษาเชิงจิตวิทยาในวัยรุ่นระหว่างปี พ.ศ. 2556 - 2566
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์งานวิทยานิพนธ์ด้านการปรึกษาเชิงจิตวิทยาในวัยรุ่นระหว่างปี พ.ศ. 2556 – 2566 จากการสืบค้นฐานข้อมูลของโครงการเครือข่ายห้องสมุดในประเทศไทย ThaiLIS: Thai library Integrated System จำนวน 41 เล่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบบันทึกคุณลักษณะงานวิจัย และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่และร้อยละ ผลการสังเคราะห์งานวิทยานิพนธ์พบว่าวิทยานิพนธ์ที่จัดทำในปี พ.ศ. 2559 และ พ.ศ. 2561 มีจำนวนมากที่สุด มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลของการใช้โปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยามากที่สุด มีการใช้ทฤษฎีการปรึกษาตามแนวพฤติกรรมทางปัญญามากที่สุด ตัวแปรตามที่ศึกษาส่วนใหญ่เป็นพฤติกรรมการตระหนักรู้ในตนเอง กลุ่มตัวอย่างส่วนส่วนใหญ่อยู่ในช่วงอายุ 15 - 19 ปี และมีการใช้เครื่องมือเป็นแบบวัด/มาตรวัดตัวแปรตาม และโปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาในวิทยานิพนธ์ทุกเล่ม โดยในวิทยานิพนธ์ที่เป็นการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มขนาดของกลุ่มส่วนใหญ่จะเป็นกลุ่ม 8 และ 10 คน จำนวนครั้งการให้การปรึกษาตลอดโปรแกรมการปรึกษาส่วนใหญ่เป็นโปรแกรม 10 ครั้ง ระยะเวลาที่ใช้ในการให้การปรึกษาแต่ละครั้งส่วนใหญ่จะใช้เวลา 60 นาที สถิติทีใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์สถิติพื้นฐานค่าเฉลี่ย และใช้ t-test for dependent sample ในการพิสูจน์สมมติฐานมากที่สุดจำนวน กลุ่มบุคคลที่ผู้วิจัยคาดว่าจะนำผลการวิจัยไปใช้เป็นกลุ่มนักเรียน/นักศึกษา มากที่สุด รองลงมาเป็นกลุ่มอาจารย์และอาจารย์แนะแนว
Article Details
References
กมล โพธิเย็น. (2563). การให้การปรึกษาทางจิตวิทยา : เครื่องมือสำคัญในการแก้ปัญหาผู้เรียน. วารสารศึกษาศาสตร์ 19(2), 12-14.
คยองซอน คิม. (2565). ปัญหาสุขภาพจิตของเด็กและวัยรุ่นกำลังส่งผลร้ายต่อชีวิตและอนาคตของประเทศไทย ผลกระทบที่เกิดจากการระบาดของโควิด-19. เข้าถึงได้จาก https://www.unicef.org/thailand/th/blog/ปัญหาสุขภาพจิตของเด็กและวัยรุ่นกำลังส่งผลร้ายต่อชีวิตและอนาคตของประเทศไทย
ณัทธร พิทยรัตน์เสถียร. (2556). การบําบัดผู้ป่วยโรคซึมเศร้าโดยเทคนิคการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรม. อุบลราชธานี: ศูนย์ความรู้โรคซึทเศร้าไทย.
ดวงมณี จงรักษ์. (2561). การใช้ 4 ทฤษฎีการปรึกษาในการปรึกษากลุ่ม. วารสารวิทยบริการ, 29(1), 190-192.
ไทยโพสต์. (2567). น่าเป็นห่วง พบ 1 ใน 7 วัยรุ่นอายุ 10-19ปี มีปัญหาทางจิตประสาท อารมณ์. เข้าถึงได้จาก https://www.thaipost.net/news-update/520448/
นงลักษณ์ วิรัชชัย, และสุวิมล ว่องวาณิช (2542). การสังเคราะห์งานวิจัยทางการศึกษาด้วยการวิเคราะห์อภิมานและการวิเคราะห์เนื้อหา. วารสารวิธีวิทยาการวิจัย 12(2), 14.
นนทกา สุปรียาพร. (2566). สุขภาพจิตโรงเรียน : แนวทางการส่งเสริมสุขภาพจิตวัยรุ่น. วารสารครุศาสตร์, 51(1), 3-4.
ปริศนา จันทคัต. (2554). การให้คำปรึกษากลุ่ม (Group Counseling) ราชบุรี: วิทยาลัยเทคนิคราชบุรี.
วัชรี ทรัพย์มี. (2556). ทฤษฎีให้บริการปรึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สัญญา เคณาภูมิ. (2562). หลักการและแนวทางการสังเคราะห์งานวิชาการ. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 3(2), 92-95.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ และสมาคมแนะแนวแห่งประเทศไทย. (2559). การให้คำปรึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ
อนุวัติ คูณแก้ว. (2555). การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้สู่ผลงานทางวิชาการเพื่อการเลื่อนวิทยฐานะ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Corey, G. (2012). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy. Brooks/Cole: Cengage Learning.