ความแพร่หลายของเรื่องเล่า “ปรมาจารย์ลัทธิมาร”

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความแพร่หลายของเรื่องปรมาจารย์ลัทธิมาร ซึ่งใช้กรอบแนวคิดการแพร่กระจายทางวัฒนธรรมและแนวคิดวัฒนธรรมประชานิยม ขอบเขตของ การศึกษาคือ ผู้วิจัยใช้วิธีการเก็บข้อรวบรวมข้อมูลทางออนไลน์ จากเว็บไซต์ต่างๆ (ได้แก่ lezhin,weTV,sanook.com) ตั้งแต่ เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2559 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่นวนิยาย ปรมาจารย์ลัทธิมารถูกตีพิมพ์รูปเล่มในต้นฉบับภาษาจีน ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2566 ที่เป็นช่วงเวลาที่ออกอากาศบนสื่อโทรทัศน์ของไทย ผลการศึกษาพบว่า ความแพร่หลายของเรื่องเล่า “ปรมาจารย์ลัทธิมาร” สามารถวิเคราะห์ได้ 2 ประเด็น คือ 1) ความแพร่หลายในกระแสวัฒนธรรมนานาชาติ มีทั้งหมด 5 รูปแบบ  โดยผลิตซ้ำ จากต้นฉบับนวนิยายจีนออนไลน์ และแพร่กระจายไปถึง 17ประเทศ รวมทั้งเอเชีย ยุโรป และอเมริกา 2) ความแพร่หลายในกระแสวัฒนธรรมไทย มีทั้งหมด 4 รูปแบบ ได้แก่ 1.รูปแบบนวนิยายแปล 2.รูปแบบละครชุด 3.รูปแบบการ์ตูนอนิเมชั่น 4.รูปแบบการ์ตูนภาพมังงะ รูปแบบนวนิยายมี 13 ภาษาเป็นรูปแบบที่ได้แพร่หลายมากที่สุด เพราะมีผู้ชมในวงกว้างกว่า แปลและปรับให้เข้ากับวัฒนธรรมของประเทศนั้น ๆ ได้ง่ายขึ้น และการซื้อลิขสิทธิ์นวนิยายก็ง่ายขึ้น