การพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ชุมชนอัจฉริยะในศตวรรษที่ 21 หนึ่งตําบล หนึ่งหมู่บ้าน เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะการเรียนรู้ตลอดชีวิต ของประชาชนในเขตพื้นที่กลุ่มนครชัยบุรินทร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาความต้องการในการจัดการศูนย์การเรียนรู้ชุมชนของประชาชนเกี่ยวกับการจัดการศูนย์การเรียนรู้ชุมชน 2. เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนารูปแบบแหล่งการเรียนรู้ชุมชนอัฉริยะที่ตรงกับความต้องการของชุมชนท้องถิ่น และ 3. เพื่อประเมินความพึงพอใจที่มีต่อศูนย์การเรียนรู้ชุมชนอัฉริยะ  ที่ตรงกับความต้องการของชุมชนท้องถิ่น พบว่า 1. ศึกษาข้อมูลพื้นฐานและความต้องการในการจัดตั้งศูนย์เรียนรู้ชุมชน  ตอบสนองต่อความต้องการในการจัดการศูนย์การเรียนรู้ชุมชนในจังหวัดชัยภูมิ เพื่อขยายผลสู่กลุ่มมนครชัยบุรินทร์ มีความต้องการในการจัดการพัฒนารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ชุมชน อยู่ในระดับมาก 2.แนวทางพัฒนารูปแบบ การจัดการศูนย์การเรียนรู้ชุมชนโดยหลักการอยู่ในระดับมาก (ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (=4.35, S.D.= .389)  ด้านที่ค่าเฉลี่ยสูงที่สุดคือ Community (ชุมชน) (= 4.60, S.D.= .548) รองลงมาคือ Identity (อัตลักษณ์) (= 4.59, S.D. = .498) Participation (การมีส่วนร่วม) ( = 4.56, S.D. = .167) Technology (เทคโนโลยี) ( =4.47, S.D.= .270) Human wisdom (เป้าหมายแห่งมนุษย์)( = 4.12, S.D. =.228) และด้านที่ค่าเฉลี่ยต่ำที่สุดคือ Economy (เศรษฐกิจ) (=3.76, S.D.= .167) 3) ความพึงพอใจของผู้รับการอบรมการพัฒนารูปแบบการจัดการศูนย์การเรียนรู้ชุมชนโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (=3.74, S.D. =0.868) ด้านประโยชน์จากการอบรมอยู่ในระดับมาก (= 3.63, S.D.=0.999) และเมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ข้อที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือการอบรมเชิงปฏิบัติการในครั้งนี้ทำให้สามารถแก้ไขปัญหาได้ตรงประเด็น (= 3.30, S.D.=0.915) รองลงมาคือการอบรมเชิงปฏิบัติการในครั้งนี้สามารถคิดและแก้ไขปัญหาด้วยแนวทางของชุมชน (= 3.23, S.D.=0.858) ต่อมาคือการอบรมในครั้งนี้ได้รับความรู้จากการฟังและการปฏิบัติเกี่ยวกับแนวทางของชุมชน (= 3.03, S.D.=0.765)