รูปแบบการพัฒนาเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาที่เหมาะสม ในพื้นที่ชาติพันธุ์เยอ จังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

พิมพ์ลภัส สุขคุ้ม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาของการพัฒนาเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษา ในพื้นที่ชาติพันธุ์เยอ ในจังหวัดศรีสะเกษ 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาที่เหมาะสมสำหรับพื้นที่ชาติพันธุ์เยอในจังหวัดศรีสะเกษ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญได้แก่ เด็กและเยาวชน ผู้นำชุมชน และประชาชนในพื้นที่ เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่มย่อย การสังเกตอย่างเป็นทางการและไม่เป็นทางการ วิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า 1. ด้านสังคมพบปัญหาลักษณะนิสัยส่วนตัวของเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษา 4 ประเด็นได้แก่ 1) การใช้เวลาของเด็กและเยาวชนส่วนมากใช้ไปกับการเล่นเกม อินเตอร์เน็ตและฟังเพลง ชอบอยู่กับเพื่อนฝูงมากกว่าครอบครัว 2) เด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษามีปัญหาที่เกิดจากพฤติกรรมเบี่ยงเบนเช่นติดเหล้า บุหรี่ ยาเสพติด 3) เด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษามีปัญหาการมีเพศสัมพันธ์ในวัยเรียน 4) ปัญหาที่เกิดจากค่านิยมบริโภคทางวัตถุ ฟุ้งเฟื้อใช้จ่ายเงินเกินตัว 2. รูปแบบการพัฒนาที่ได้จากการศึกษาคือ รูปแบบการดำเนินการตามหลัก“เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา”นำไปปฏิบัติประกอบด้วยขั้นตอนหลักๆ ได้แก่ ขั้นสร้างความเข้าใจเป็นขั้นตอนของการสร้างแนวคิดและค่านิยมในการดำเนินชีวิตที่พึงประสงค์โดยผ่านบุคคลที่เด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษายอมรับ ขั้นวางแผนดำเนินการโดยความร่วมมือของเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาและผู้เกี่ยวข้องอย่างจริงจังมีความเป็นไปได้และสอดคล้องกับสภาพชุมชน ขั้นประชาสัมพันธ์เป็นขั้นตอนที่แจ้งให้ทราบอย่างทั่วถึงเชิญชวนเข้าร่วมอย่างมีศิลปะโดยผ่านสื่อในชุมชนอย่างหลากหลายที่ทุกคนเข้าถึงได้ง่าย ขั้นดำเนินงานเป็นการดำเนินการภายใต้หลักมีส่วนร่วมของเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษา รวมถึงผู้เกี่ยวข้องที่มีจิตสาธารณะผ่านหน่วยงานที่เด็กและเยาวชนเชื่อมั่นในศักยภาพ และให้การยอมรับโดยคำนึงถึงเงื่อนไขแห่งความสำเร็จ ขั้นประเมินผลดำเนินงานโดยใช้เครื่องมือที่ยอมรับได้มีความน่าเชื่อถือ และขั้นปรับปรุงพัฒนาเป็นขั้นตอนการปรับปรุงในประเด็นที่บกพร่องที่ได้รับ

Article Details

บท
Research Articles

References

ปริวัฒน์ ช่างคิด. (2554). รูปแบบการพัฒนาเด็กและเยาวชนนอกระบบการศึกษาที่เหมาะสม สำหรับจังหวัดชายแดนภาคใต้. รายงานการวิจัย, สถาบันพระปกเกล้า.

ภัทรา สง่า. (2547). สถานภาพครอบครัวศึกษา. กรุงเทพฯ : เอกสารหาดใหญ่.

สีลาภรณ์ บัวสาย. (2551). การขับเคลื่อนงานด้านเด็กและเยาวชนเหมาะเป็นงานเชิงพื้นที่มากเพราะผู้ที่จะแก้ปัญหาและดูแลเด็กได้ดีที่สุดคือสถาบันครอบครัว. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

สุรสิทธิ์ วชิรขจรและคณะ .(2551). วิเคราะห์นโยบายสาธารณะด้านการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ : ศึกษาเฉพาะกรณีนโยบายเกี่ยวกับกลุ่มวัยรุ่น. กรุงเทพฯ : ธเนศวรปริ้นส์ตั้ง.