การพัฒนากฎหมายว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทรมาน และการกระทำให้บุคคลสูญหาย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความเป็นมาและความสำคัญของการคุ้มครองสิทธิและการให้ความช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ.2565 2) เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และหลักการเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพ 3) เพื่อศึกษากฎหมายไทยและต่างประเทศเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพและการให้ความช่วยเหลือแก่เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ.2565 4) เพื่อวิเคราะห์การจัดให้มีกฎหมายเพื่อการคุ้มครองแก้ไขพระราชบัญญัตินี้เพื่อช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบที่ปฏิบัติหน้าโดยสุจริตหรือปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย และ 5) เพื่อให้ได้มาซึ่งบทสรุปและข้อเสนอแนะแนวทางการยกร่างกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองและช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ.2565 กลุ่มเป้าหมายเป็นวิธีการศึกษาวิจัยเอกสาร ตัวบทกฎหมาย ตำราทาง วิชาการ หนังสือรายงานวิจัย วิทยานิพนธ์บทความทางกฎหมายทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ กฎหมายเกี่ยวกับการบังคับใช้พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมาน และการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. 2565
จากการศึกษาพบว่า สถิติการทรมาน หรือกระทำการที่โหดร้ายไร้มนุษยธรรม หรือย่ำยีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์นั้นเกิดจากเจ้าหน้าที่ของรัฐหลายทุกหน่วยงาน ตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ.2565 และยังเป็นการอนุวัตการตามอนุสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยการคุ้มครองบุคคลทุกคนจากการหายสาบสูญโดยถูกบังคับ แก้ปัญหาซึ่งจากกรณีของตำรวจ ทหาร และเจ้าหน้าที่ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมายนั้น
Article Details
References
กระทรวงการต่างประเทศ. (2544). คำแปลอนุสัญญาต่อต้านการทรมานและการประติบัติหรือการลงโทษอื่นที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรม หรือที่ย่ายีศักดิ์ศรี. กรุงเทพฯ:กรมสนธิสัญญาและกฎหมายกระทรวงการต่างประเทศ.
เกรียงไกร เจริญธนาวัฒน์. (2565). กฎหมายมหาชนปรับปรุง. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
ฐิติกัญญ์ นิธิไชยวัฒัน์ เว็นต์เซล. (2565). ปัญหาและอุปสรรคทางกฎหมายเกี่ยวกับการบังคับใช้พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหาย พ.ศ. 2565. วิทยานิพนธ์ดมหาบัณฑิต. คณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
บรรเจิด สิงคะเนติ. (2561). หลักกฎหมายมหนชน ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ พ.ศ. 2560 (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก: https://www.parliament.go.th/ewtcommittee/ewt/25_politic/more_news.php?cid=145[2565, 5 ตุลาคม].
สิทธิมนุษยชน (Humans Rights). (2565). กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : https://humanrights.mfa.go.th/th/
humanrights/obligation/international-human-rights-mechanism/ICCPR.php
, 5 ตุลาคม].
สำนักงานาคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (2564). รายงานสำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษย์ชนแห่งชาติจากเรื่องจำนวนเรื่องตำรวจถูกร้องซึ่งแยก. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : https://thestandard.co/prevent-forced-disappearance-act/ [2565, 10 ตุลาคม].
สำนักงานอัยการสูงสุด. (2566). รายงานสถิติศูนย์ป้องกันและปรามปรามปรามการทรมานและการกระทำให้บุคคลสูญหายของสำนักงานอัยการสูงสุด. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : https://www3.ago.go.th/center/ptddoi/#tab [2565, 10 ตุลาคม].
อุดมศักด์ิ สินธิพงษ์. (2552). สิทธิมนุษยชน วิวัฒนาการของสิทธิมนุษยชน. (พิมพ์ครั้งที่ 3).กรุงเทพฯ: นิติธรรม.