DEVELOPMENT OF PHYSICS PROBLEM-SOLVING SKILL ON HEAT AND GAS OF GRADE 12 STUDENTS THROUGH THE KWDL LEARNING MANAGEMENT TECHNIQUE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research article aims to 1) compare the problem-solving skills in physics, specifically heat and gas problems, of sixth-grade high school students before and after learning through the KWDL technique, and 2) examine the perspectives of sixth-grade high school students regarding learning management using the KWDL technique in the subject of physics, focusing on heat and gas. The population in this study consists of sixth-grade high school students (Science-Mathematics Program) in the first semester of the academic year 2024 from a private school in Phetchaburi Province. There is one classroom with 12 students. The research tools used include 1) Physics learning management plans on heat and gas, totaling 8 plans, 2) problem-solving skills assessment tests in physics on heat and gas, consisting of 4 structured exam questions, and 3) interview surveys to gather student opinions on learning management in physics using the KWDL technique, with 10 questions. Statistical analysis methods employed include population mean (μ), population standard deviation (σ), and content analysis of interview responses. The research findings indicate that 1) sixth-grade high school students show improved physics problem-solving skills in heat and gas topics after learning through the KWDL technique (μ= 45.58, σ= 7.34), compared to before learning (μ=13.16, σ=1.73). Moreover, 2) students generally express positive opinions that they enjoy and find learning with the KWDL technique suitable for solving physics problems.
Article Details
References
จิตรลัดดา นุ่นสกุล. (2555). ครูในอนาคตแห่งศตวรรษที 21. สืบค้นจาก https://www.gotoknow.org/post/492081.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นรินช์ณัฏฐ์ ตระหง่าน และอัญชลี ทองเอม. (2558). การศึกษาการใช้ KWDL เพื่อการแก้โจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์เรื่องไฟฟ้าและแม่เหล็ก. หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, กรุงเทพฯ.
ปารวัณ เหง้าโคกงาม และธัญญลักษณ์ เขจรภักดิ์. (2562). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการคำนวณ เรื่องปริมาณสัมพันธ์ โดยใช้กิจกรรมการเรียนแบบการสืบเสาะหาความรู้ 5E ร่วมกับเทคนิค KWDL ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ, ชัยภูมิ.
ภัทรมนัส ศรีตระกูล. (2563). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อโครงการประเมินผลนักเรียน ร่วมกับนานาชาติ (PISA) ของประเทศไทย. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 15(2), 213-227.
วิจารณ์ พานิช และปิยาภรณ์ มัณฑะจิตร. (2563). การศึกษาคุณภาพสูงระดับโลก. มูลนิธิสยามกัมมาจล: กรุงเทพฯ.
วุฒินันท์ คำด่อน และดุจเดือน ไชยพิชิต. (2564). การพัฒนาทักษะการแก้ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชา ฟิสิกส์ เรื่อง สมดุลกล โดยใช้การจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิค การสอนแบบ KWDL ร่วมกับแผนผังความคิดสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. หลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ขอนแก่น.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2556). การจัดสาระการเรียนรู้กลุ่มวิทยาศาสตร์หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, (สสวท.). 2566. ผลการประเมิน PISA 2015-2022 ในระดับนานาชาติ. ข่าวสถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์. และเทคโนโลยี. กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ สืบค้นจาก https://pisathailand.ipst.ac.th
สุระ วุฒิพรหม และนัชชา แดงงาม. (2557). ผลการจัดการเรียนรู้แบบทำนาย–สังเกต–อธิบาย ร่วมกับการสาธิตอย่างง่ายต่อความคิดรวบยอดเรื่องการเคลื่อนที่แบบหมุน. ภาควิชาฟิสิกส์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, อุบลราชธานี.
เสฏฐวุฒิ มุลอามาตย์. (2555). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาฟิสิกส์โดยใช้ชุดการเรียนตามแนวอริยสัจ 4. สารนิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพฯ.
อำภาพงษ์ มังคละ. (2555). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ เรื่อง สมการเชิงเส้นตัวแปรเดียว การคิดวิเคราะห์ และการสื่อสารสื่อความหมายทางคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างการเรียนรู้ แบบ K-W-D-L และการเรียนรู้ แบบปกติ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิจัยการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
อุไรวรรณ ภัยชิต. (2553). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ร่วมกับ. ชุดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่องโมเมนตัมและการชน สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4, มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์, บุรีรัมย์.
Adadan, E., Irving, K. E., & Trundle, K. C. (2009). Impacts of multi-representational instruction on high school students’ conceptual understandings of the particulate nature of matter”. International journal of science education. 31(13), 1743-1775.
Adams, Sam, Leslie C. Ellis and B. F. Beeson. (1977). Teaching Mathematics with Emphasis on the Diagnostic Approach. New York: Harper & Row.
Metallidou, P. (2009). Pre-service and in-service teachers’ metacognitive knowledge about problem solving strategies. Teaching and Teacher Education, 25, 76-82.
Ogle, D. M. (1986). K-W-L: A teaching model that develops active reading of expository text. The Reading Teacher, 39(6), 564-570.
Shaw, J. M., Chambless, M. S., Chessin, D. A., Price, V. & Beardain, G. (1997). Cooperative Problem-solving Using K-W-D-L as Organization Technique.
Teaching Children Mathematics, 3(5), 482-486.