การพัฒนาความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีการสอนสำหรับนักศึกษาครูคณิตศาสตร์ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์
คำสำคัญ:
ความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีการสอน, การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์, ความสามารถในการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสามารถในการจัดการเรียนรู้นักศึกษาครูคณิตศาสตร์หลังได้รับการพัฒนาความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีการสอน กลุ่มเป้าหมายในการวิจัยคือ นักศึกษาครูคณิตศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ปีการศึกษา 1/2567 รายวิชา การจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 60 คน การดำเนินการวิจัยประกอบด้วย 2 ระยะ ระยะที่ 1 ออกแบบการวิจัยโดยใช้แนวคิดความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีการสอน ระยะที่ 2 พัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของนักศึกษาครูคณิตศาสตร์ เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี เครื่องมือในการวิจัยคือ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ 2) แบบประเมินสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ 3) แบบสังเกตการสอน วิเคราะห์ข้อมูลโดยหา ค่าเฉลี่ย และ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า
ความสามารถในการจัดการเรียนรู้ของนักศึกษาครูคณิตศาสตร์หลังการได้รับการพัฒนาความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีการสอน นักศึกษาครูมีความสามารถ ทั้ง 5 ด้านอยู่ในระดับดีมาก ประกอบด้วย 1) การออกแบบแผนการจัดการเรียนรู้ อยู่ในระดับดีมาก สามารถสร้างสถานการณ์ปัญหาและคาดการณ์แนวคิดของนักเรียนได้ 2) การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ อยู่ในระดับดีมาก สามารถแสดงบทบาทครูผู้อำนวยการเรียนรู้ ใช้คำถามเพื่อกระตุ้นการคิดของนักเรียน 3) การพัฒนาและใช้สื่อการสอนในการจัดการเรียนรู้ อยู่ในระดับดี สามารถสร้างสื่อเพื่อสนับสนุนแนวคิดของนักเรียนได้ 4) การวัดและประเมินผลการเรียนรู้ อยู่ในระดับดีมาก สามารถกำหนดวิธีการวัดและประเมินผลการเรียนรู้รวมทั้งระบุเกณฑ์การประเมินได้อย่างเหมาะสม และ 5) การวางแผนและใช้กระดานดำ อยู่ในระดับดี สามารถลำดับแนวคิดของนักเรียนมาติดกระดานนำเสนอได้อย่างเหมาะสม
เอกสารอ้างอิง
ทิศนา แขมมณี. (2567). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 23). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรร์มหาวิทยาลัย.
ไมตรี อินทร์ประสิทธิ์. (2565). กระบวนการแก้ปัญหาในคณิตศาสตร์ระดับโรงเรียน (พิมพ์ครั้งที่ 2). ศูนย์วิจัยคณิตศาสตร์ศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เรวณี ชัยเชาวรัตน์. (2560). สมรรถนะด้านการออกแบบการเรียนการสอนของนักศึกษาครูที่เข้าร่วมเป็นสมาชิกชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ. วารสารครุศาสตร์, 45(4), 142-163. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/125447
สุรชัย วงค์จันเสือ. (2563). การพัฒนาทักษะการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์ โดยการผสานความรู้ในเนื้อหา ผนวกวิธีสอนคณิตศาสตร์ (PCK) ของนักศึกษาวิชาชีพครูคณิตศาสตร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 14(1), 278-293. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ GraduatePSRU/article/view/220108
Briggs, L. J. (1977). Instructional design: Principles and applications. Educational Technology Publications.
Dick, W., Carey, L., & Carey, J. (2009) The systematic design of instruction (7th ed.). Pearson Higher Education.
Mishra, P. & Koehler, M. J. (2016). Handbook of technological pedagogical content knowledge (TPCK) for educators (2nd ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315771328
Orlich, D. C., Harder, R. J., Callahan, R. C., Trevisan, M. S., & Brown, A. H. (2013). Teaching strategies: A guide to effective instruction (10th ed.). Cengage Learning.
Shulman, L. S. (1986). Those who understand: Knowledge growth in teaching. Educational Researcher, 15(2), 4-14. https://doi.org/10.3102/0013189X015002004
Shulman, L. S. (1987). Knowledge and teaching: Foundations of the new reforms. Harvard Educational Review, 57(1), 1-22. http://dx.doi.org/10.17763/haer.57.1.j463w79r56455411
Turnuklu, E. B., & Yeşildere, S. I. (2007). The Pedagogical Content Knowledge in Mathematics: Pre-Service Primary Mathematics Teachers' Perspectives in Turkey. IUMPST: The Journal, 1, 1-13.
Wiggins, G., & McTighe, J. (2005). Understanding by design (2nd ed.). Association for Supervision and Curriculum Development.
