ธรรมของสมณศักดิ์
คำสำคัญ:
ธรรม, สมณศักดิ์บทคัดย่อ
หนังสือเล่มนี้ เป็นการนำเสนอความหมาย และเป้าหมายของสมณศักดิ์หรือเกียรติยศที่พระมหากษัตริย์พระราชทานแก่พระสงฆ์เพื่อประกาศเกียรติคุณให้ปรากฏเป็นที่รู้จักกันแพร่หลายในแต่ละด้าน คือเป็นผู้มีความรู้แตกฉานในพระไตรปิฎก ผู้ปฏิบัติชอบตามพระธรรมวินัย ผู้บำเพ็ญประโยชน์แก่ชาติและพระพุทธศาสนาช่วยปลูกฝังศีลธรรมอันดีแก่ประชาชน มีคุณค่าด้านจิตใจ ได้แก่ เป็นที่เคารพยำเกรงและพึ่งพิงของขาวบ้าน คุณค่าวัฒนธรรมด้านภาษา คุณค่าด้านการอนุรักษ์ขนบธรรมเนียมโบราณราชประเพณี เช่น เป็นการได้ทรงบำเพ็ญทานของพระมหากษัตริย์ และเป็นการส่งเสริมพระสงฆ์ที่มีความรู้และผลงานแก่สังคมให้ทรงสมณศักดิ์ เป็นต้น
References
กรมศิลปากร. (2505). พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา. สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ทรงนิพนธ์พระอธิบายประกอบ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เฉลิมพล โสมอินทร์. (2546). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาและการปกครองคณะสงฆ์ไทย. กรุงเทพฯ: สูตรไพศาล.
ทองต่อ กล้วยไม้ ณ อยุธยา. (2546). ยศช้างขุนนางพระ. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
พระมหาอุทิศ ศิริวรรณ. (2535). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสมณศักดิ์. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเซียง.
พระมหาสุภา อุทฺโท. (2542). พระสงฆ์ไทยใน 2 ทศวรรษ. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
วิเชียร อากาศฤกษ์ และสุนทร สุภูตะโยธิน. (2528). ประวัติสมณศักดิ์และพัดยศ. กรุงเทพฯ: ศรีอนันต์.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2560). ธรรมของสมณศักดิ์. นครปฐม: วัดญาณเวศกวัน.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2539). สารานุกรมพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2543). ชีวิตตัวอย่าง: หมอชีวกโกมารภัจ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.