การเพิ่มทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาอาชีวศึกษาโดยใช้ โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาอาชีวศึกษาก่อนกับหลังใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ  2. เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาอาชีวศึกษาที่มีต่อโปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาที่กำลังศึกษาในระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) ประจำปีการศึกษา 2559 ของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา (สอศ.) ได้แก่ วิทยาลัยเทคนิค วิทยาลัยอาชีวศึกษา และวิทยาลัยอาชีวศึกษาเอกชน ทั้ง 6 ภูมิภาค โดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ได้ 18 วิทยาลัย ๆ ละ 1 ห้องเรียน มีนักเรียน จำนวนทั้งสิ้น 507 คน เครื่องมือวิจัย คือ 1) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ โปรแกรมการฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ เครื่องมือที่ใช้วัด  ตัวแปรตาม ได้แก่ แบบประเมินทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนอาชีวศึกษา และแบบประเมินความพึงพอใจการใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาอาชีวศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐาน และ t-test     

          ผลการวิจัยปรากฏว่า

                     1) ค่าเฉลี่ยคะแนนทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาอาชีวศึกษาหลังใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ สูงกว่าก่อนใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 

                   2) นักเรียนอาชีวศึกษามีความพึงพอใจการใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณสำหรับนักศึกษาอาชีวศึกษาในภาพรวม อยู่ในระดับมากขึ้นไป

                   สรุปได้ว่า โปรแกรมฝึกทักษะชีวิตด้านทักษะทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณสามารถเพิ่มทักษะ    ทางปัญญาอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนอาชีวศึกษาได้