Variations for Orchestra, Op.31 (1928): Schoenberg Part 2
Keywords:
Variation, Op.31, SchoenbergAbstract
ท่อนนี้มีความสัมพันธ์กับการใช้โรว์ที่ปรากฏครั้งแรกในท่อนทำนองหลัก (P-0 และ I-9) โดยเป็นการเสนอขั้นลำดับเสียงทีละตัว เช่น โน้ตที่เกิดขึ้นตัวแรกของบทเพลง เป็นโน้ตตัวแรกของ P-0 ปรากฎในแนวฮาร์พ และในแนวของดับเบิ้ลเบสห้องที่ 2 เป็นโน้ตตัวแรกของ I-9 จากนั้นมีการนำเสนอโน้ตทีละตัวจนถึงห้องที่ 9 จะปรากฎโน้ตครบ 6 ตัวแรกของ P-0 สรุปด้วยโน้ตทั้ง 6 ตัว ในห้องที่ 10-11 และจนถึงในห้องที่ 10 ปรากฎโน้ตครบทั้ง 6 ตัวแรกของ I-9 ดังนั้น ณ จุดนี้ เมื่อพิจารณาในความสัมพันธ์ที่เป็น "คอมบิเนโทเรียลลิตี" กล่าวได้ว่า มีขั้นระดับเสียงครบทั้ง 12 ขั้นโดยที่ไม่ซ้ำกัน
References
1. ณัชชา โสคติยานุรักษ์. (2543). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
2. ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. (ม.ป.ป.) ทฤษฎีดนตรีศตวรรษที่ยี่สิบ I. เอกสารอัดสำเนา.
3. วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. (2550). ดนตรีเอโทนาลในกระแสเอ็กซ์เพรสชันนิซึ่ม. วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 2 ฉบับที่ 1, หน้า 42-48. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.
4. --------. (2551). แวริเอชั่นสําหรับออร์เคสตรา โอปุส 31 (1928) ของเชินแบร์ก. วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 3 ฉบับที่ 1, หน้า 41-51. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.
5. Ammer, C. (1973). Harper's Dictionary of Music. New York: A Division of Harper & Row, Publishers.
6. Grout, D. J. & Palisca, V. C. (1966). A History of Western Music (5th ed.). New Yory: W.W. Norton & Company.
7. Kostka, S. (1990). Materials and Techniques of Twentieth - Century Music. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
8. Sadie, S. (1995). The New Grove Dictionary of Music and Musicians (Volume Sixteeth). London: Macmillan Publisher.
9. Salzman, E. (1967). Twentieth Century Music: An Introduction. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
10. Ward, R. W. Example for the Study of Musical Style. U.S.A. : WM. C. Brown Company Publishers, 1970.
11. Watkins, G. (1988). Sounding Music in Twentieth Century. New York: A Division of Macmillan, Inc.
12. Wilson, C. (1976). Collins Encyclopedia of Music (Revised Ed.). London: William Collins Sons & Company Limited.
2. ณรงค์ฤทธิ์ ธรรมบุตร. (ม.ป.ป.) ทฤษฎีดนตรีศตวรรษที่ยี่สิบ I. เอกสารอัดสำเนา.
3. วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. (2550). ดนตรีเอโทนาลในกระแสเอ็กซ์เพรสชันนิซึ่ม. วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 2 ฉบับที่ 1, หน้า 42-48. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.
4. --------. (2551). แวริเอชั่นสําหรับออร์เคสตรา โอปุส 31 (1928) ของเชินแบร์ก. วารสารดนตรีรังสิต ปีที่ 3 ฉบับที่ 1, หน้า 41-51. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยรังสิต.
5. Ammer, C. (1973). Harper's Dictionary of Music. New York: A Division of Harper & Row, Publishers.
6. Grout, D. J. & Palisca, V. C. (1966). A History of Western Music (5th ed.). New Yory: W.W. Norton & Company.
7. Kostka, S. (1990). Materials and Techniques of Twentieth - Century Music. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
8. Sadie, S. (1995). The New Grove Dictionary of Music and Musicians (Volume Sixteeth). London: Macmillan Publisher.
9. Salzman, E. (1967). Twentieth Century Music: An Introduction. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
10. Ward, R. W. Example for the Study of Musical Style. U.S.A. : WM. C. Brown Company Publishers, 1970.
11. Watkins, G. (1988). Sounding Music in Twentieth Century. New York: A Division of Macmillan, Inc.
12. Wilson, C. (1976). Collins Encyclopedia of Music (Revised Ed.). London: William Collins Sons & Company Limited.
Downloads
Published
04.07.2008
How to Cite
ตระกูลฮุ้น วิบูลย์. 2008. “Variations for Orchestra, Op.31 (1928): Schoenberg Part 2”. Rangsit Music Journal 3 (2):7-21. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/184972.
Issue
Section
บทความสร้างสรรค์ | Creative Article
License
กองบรรณาธิการฯ สงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตอบรับการตีพิมพ์ ความรับผิดชอบใดๆ เกี่ยวกับเนื้อหาและความคิดเห็นในบทความเป็นของผู้เขียนต่อบทความนั้นๆ กองบรรณาธิการฯ ไม่ต้องรับผิดชอบ
