การตีความและลีลาการบรรเลง เพรลูดหมายเลข 2 เล่ม 1 และ เพรลูดหมายเลข 3 เล่ม 2 ของเดอบุสซี

ผู้แต่ง

  • รวิสรา โสรัตน์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย
  • ปานใจ จุฬาพันธุ์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

คำสำคัญ:

การแสดงเดี่ยวเปียโน, ทักษะการบรรเลงเปียโน, บทเพลงเพรลูดของเดอบุสซี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เกี่ยวกับการตีความและลีลาการบรรเลงบทเพลงจำนวน 2 บทที่คัดมาจาก เพรลูด 24 บท ประพันธ์โดยโคลด เดอบุสซี (ค.ศ. 1862-1918) บทเพลงทั้ง 2 บท ได้แก่ เพรลูดหมายเลข 2 เล่ม 1 และ เพรลูดหมายเลข 3 เล่ม 2 วัตถุประสงค์ของบทความนี้ เพื่อ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมาของผู้ประพันธ์และบทเพลงเพรลูด 2) วิเคราะห์บทเพลงและเทคนิคการบรรเลงบทเพลงเพรลูด หมายเลข 2 เล่ม 1 และ เพรลูด หมายเลข 3 เล่ม 2 และ 3) นำเสนอแนวทางการฝึกซ้อมและเตรียมการแสดงเดี่ยวเปียโน จากการศึกษาพบว่า 1) เพรลูด หมายเลข 2 เล่ม 1 มีเทคนิคที่ยากซับซ้อนในการผลิตเนื้อเสียงและควบคุมเสียง ผู้วิจัยจึงต้องเล่นให้บรรยากาศของเพลงให้มีความโปร่งเบา ลึกลับและคลุมเครือ เพื่อทำให้บทเพลงมีสีสันตามที่เดอบุสซีต้องการ โดยผลิตและควบคุมเสียงให้สมบูรณ์ทั้ง 3 มิติ ซึ่งประกอบด้วยออสตินาโต เพเดิลและทำนองซึ่งหมายถึงลีลาสอดประสานแนวทำนองนั่นเอง และ 2) เพรลูด หมายเลข 3 เล่ม 2 ไม่ได้มีเทคนิคและโน้ตที่ยากซับซ้อนมากนัก แต่ผู้วิจัยต้องสามารถผลิตเนื้อเสียงที่ดีและควบคุมจังหวะมือซ้ายแบบฮาบาเนราให้มีความสนุกสนาน ร่าเริง และถ่ายทอดผ่านบทเพลงให้ดี

 

เอกสารอ้างอิง

วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. “ดนตรีอิมเพรสชั่นนิซึม โคลด เดอบุสซี.” วารสารดนตรีรังสิต 5, 2 (2553): 30-37.

อรรถสิทธิ์ เมืองอินทร์. “เดบูซี่ ยอดกวีแนว Impressionism”. Blog posted September 13, 2016. สืบค้นเมื่อ 8 มกราคม 2564 เข้าถึงจาก https://blogazine.pub/blogs/atthasit-muangin/post/5853.

อเนกระรัว. “ดนตรี Afro-Cuban (ตอนที่ 1 และ ตอนที่ 2)”. นิตยสารผู้จัดการ. มกราคมและกุมภาพันธ์ 2546. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2564 เข้าถึงจาก http://info.gotomanager.com/news/details.aspx?id=4508. และ http://info.gotomanager.com/news/details.aspx?id=5292.

Debussy, Claude. Ernst-Günter Heinemann (Editor). Hans-Martin Theopold (Fingering). François Lesure (Preface). Préludes Book I, Premier livre. Paris: G. Henle, 1910.

_______. Ernst-Günter Heinemann (Editor). Hans-Martin Theopold (Fingering). François Lesure (Preface). Préludes Book II, Deuxième livre. Paris: G. Henle, 1913.

วิบูลย์ ตระกูลฮุ้น. “ดนตรีอิมเพรสชั่นนิซึม โคลด เดอบุสซี.” วารสารดนตรีรังสิต 5, 2 (2553): 30-37. สืบค้นเมื่อ 4 ตุลาคม 2563. เข้าถึงจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/138854/103161.

Hudgins, Mary Nan “A Descriptive Analysis of the Preludes (Book I) of Claude Debussy”. M.M., University of North Texas, 1956. Accessed December 10, 2020. https://digital.library.unt.edu:.http://digital.library.unt.edu/ark:/67531/metadc699640.

Koatsombat, Jerawat. “Music: Mr. Jirawat’s classroom, Claude Debussy: โคล้ด เดอบุสซี.” Accessed December 10, 2020. https://sites.google.com/site/mrjisclassroom/prawati-sangkhit-kwi-laea-phl-ngan/claude-debussy.

Schmitz, E. Robert. The Piano Works of Claude Debussy. New York: Dover Publications, 1966.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

14.06.2022

รูปแบบการอ้างอิง

โสรัตน์ รวิสรา, และ จุฬาพันธุ์ ปานใจ. 2022. “การตีความและลีลาการบรรเลง เพรลูดหมายเลข 2 เล่ม 1 และ เพรลูดหมายเลข 3 เล่ม 2 ของเดอบุสซี”. วารสารดนตรีรังสิต 17 (2):104-17. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/rmj/article/view/248235.

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย