A Operation on Development of Achievement in Science Using Backward Design Approach for Grade Three Students at Baan Buenghom School under the Jurisdiction of Ubon Ratchathani’s Primary Educational Service Area Office 2

Authors

  • กานดา ลุลอบ
  • ธีรวุฒิ เอกะกุล

Keywords:

Development of learning achievement using the backward design approach, operation research, science

Abstract

The research aimed to study the operational development of achievement in science  by using the backward design approach  for Grade three students and to compare the results of the operational development of an achievement in science before and after the operation for the students at Ban Buenghom School under the jurisdiction of Ubon Ratchathani’s Primary Educational Service Area 2.  The target groups were 20 students of Ban Buenghom School enrolled in the second semester of the academic year 2012, derived by a purposive sampling. The research instruments were divided into two types: 1) 12 lesson plans using the backward design approach,  2) the instruments used for data collection were (1) the achievement test, (2) the end-of-cycle test, (3) the teacher’s teaching behavior record, (4) the students’ learning behavior record, (5) the interview format for the students and (6) the record format for the post-learning outcome. Statistics used in the research were percentage, mean and standard deviation. 

The research findings were as follows:

  1. An operation on development of achievement in science by using the backward design approach consisted of five circles: circle 1 on environment, circle 2 on soil resources, circle 3 on water resources, circle 4 forest resources, circle 5 use and conservation of natural resources. Each circle had the steps of planning, operating, observing and feeding back the results of the development of the achievement.  The backward design approach had three steps: 1) determining the learning targets, 2) determining the learning  evidence, and 3) planning for learning. It was found that the backward design approach could improve the learning achievement.
  2. As for the comparison of the results of the achievement before and after the use of the backward design approach, it was found that the average scores of the students of Ban Buenghom School were higher than the previous ones.

References

กษมา วรวรรณ ณ อยุธยา. การออกแบบการเรียนรู้เพื่อสร้างความเข้าใจ เอกสารประกอบการประชุมวิชาการ พัฒนาข้าราชการครูเพื่อเลื่อนวิทยฐานะเป็นครูชำนาญการพิเศษ ครั้งที่ 2 กรณีพิเศษ ; 13 มกราคม 2550 ; กรุงเทพฯ.
กานดา ลุลอบ. การปฏิบัติการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยใช้วิธีการออกแบบย้อนกลับวิชาวิทยาศาสตร์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านบึงหอม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2556.
คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ, สำนักงาน. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2551.
คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักงาน. แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 พ.ศ. 2555-2559. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2554.
ณัฐพร นุกูลการ. การปฏิบัติการพัฒนาการเรียนแบบร่วมมือกันในวิชาวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2551.
ไตรรงค์ เจนการ. การศึกษามาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดโดยใช้ Backward Design เพื่อพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนและประเมินผล. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา, 2550.
ธีรวุฒิ เอกะกุล. การวิจัยปฏิบัติการ. พิมพ์ครั้งที่ 2. อุบลราชธานี: ยงสวัสดิ์อินเตอร์กรุ๊ป, 2552.
นรินทร์ สมบูรณ์. ศึกษาผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ สาระนาฏศิลป์วิชาเลือกนาฏศิลป์พื้นเมือง เรื่อง ประเพณี ผูกเสี่ยวจังหวัดขอนแก่น โดยใช้แผนการจัดการเรียนรู้ย้อนกลับ(Backward Design) ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนนครขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย ขอนแก่น, 2553.
พรรัตน์ กิ่งมะลิ. การพัฒนาทักษะกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ เรื่อง พืช โดยใช้การสอนแบบสืบเสาะหา ความรู้ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนตำหรุ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 2552.

พิกุล ตระกูลสม. การวิจัยปฏิบัติการพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง โลกและการเปลี่ยนแปลง โดยรูปแบบซิปปา (CIPPA MODEL ) ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียน
ที โอ เอ วิทยา (เทศบาล 1 วัดคำสายทอง) อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร. วิทยานิพนธ์
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 2552.
ภพ เลาหไพบูลย์. แนวการสอนวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช, 2542.
มูหามัดรุสดี โวะ. ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้ผลปลายทางที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาฟิสิกส์ และความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา 6 โรงเรียนสตรีอิสลามวิทยามูลนิธิ จังหวัดยะลา. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 2553.
เลขาธิการสภาการศึกษา, สำนักงาน. ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาในทศวรรษที่สอง (พ.ศ.2552-2561). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พริกหวานกราฟฟิค, 2552.
วิชาการ, กรม. หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว, 2545.
. หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย, 2552.
สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. การออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบ Backward Design. กรุงเทพฯ: คณะศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2550.
อดุลย์ ไพรสณฑ์. การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทักษะการคิดวิเคราะห์ และเจตคติต่อการเรียนวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ระหว่างการเรียนตามแนวคิด Backward Design กับการเรียนแบบปกติ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 2552.

Downloads

Published

2021-08-27

How to Cite

ลุลอบ ก., & เอกะกุล ธ. (2021). A Operation on Development of Achievement in Science Using Backward Design Approach for Grade Three Students at Baan Buenghom School under the Jurisdiction of Ubon Ratchathani’s Primary Educational Service Area Office 2. Ubon Ratchathani Journal of Research and Evaluation, 2(1), 17–26. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/ubonreseva/article/view/250832