การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวชุมชนแบบเน้นภาระงาน โดยใช้สื่อออนไลน์ สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี

ทักษะการพูดภาษาอังกฤษ การเรียนรู้แบบเน้นภาระงาน การใช้สื่อออนไลน์

ผู้แต่ง

  • วิภาวี บัวผัน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
  • สาวิตรี เถาว์โท มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาประสิทธิภาพชุดพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวชุมชนแบบเน้นภาระงานโดยใช้สื่อออนไลน์ในรายวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยว สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร และเพื่อเปรียบเทียบความสามารถด้านทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักศึกษาปริญญาตรีก่อนเรียนและหลังเรียน ใช้การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง (Experimental Research) แบบแผนการวิจัย Pre Experimental Designs แบบ One Group Pretest -Posttest Design เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาหลักสูตรสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารทางธุรกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฎสกลนคร ที่ลงทะเบียนเรียนภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 50 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตราฐาน

ผลการวิจัยพบว่า

ประสิทธิภาพต่อชุดการพัฒนาการสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารแบบเน้นภาระงานร่วมกับการใช้สื่อออนไลน์พบว่า ค่าประสิทธิภาพของคะแนนเฉลี่ยฝึกหัดระหว่างเรียนเท่ากับ 84.30 และค่าประสิทธิภาพของคะแนนค่าเฉลี่ยแบบทดสอบหลังเรียน เท่ากับ 89.43 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 80/80 โดยคะแนนเฉลี่ยผลสัมฤทธิ์ต่อการพัฒนาการสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารแบบเน้นภาระงานร่วมกับการใช้สื่อออนไลน์ ก่อนเรียนมีค่าก่อนเรียนเท่ากับ 12.88 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานมีค่าเท่ากับ 2.93 (SD ก่อนเรียน) หลังเรียนมี่ค่าเท่ากับ 33.72
(หลังเรียน) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานมีค่าเท่ากับ 2.33 (SD หลังเรียน ) จากคะแนนเต็ม 40 คะแนน และผลสัมฤทธิ์ต่อการพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญที่ .05 สรุปได้ว่านักศึกษามีผลสัมฤทธิ์ต่อการพัฒนาการสอนทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารแบบเน้นภาระงาน ร่วมกับการใช้สื่อออนไลน์มากขึ้น

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติพ.ศ. 2555-2559. กระทรวงการ

ท่องเที่ยวและกีฬา

การท่องเที่ยวและกีฬา,กระทรวง. ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวและกีฬา ฉบับที่ 4 (2560-2564). กรุงเทพฯ :

สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา, 2560

กอบกาญจน์ วงศ์วิสิทธิ์ . (2551). ทักษะภาษาเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

กฤษณา พงษ์วาปี. (2550). การศึกษาความสามารถในการอ่าน และเขียนภาษาไทย และทักษะการทำงานร่วมกันของ

นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยรูปแบบการสอน CIRC. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตร

และการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

เขมณัฏฐ์มิ่งศิริธรรม. (2556).Social Mediaสื่อสร้างสรรค์เพื่อการศึกษา. Veridian E-Journal, 6(1), 72-81.

ช่อทิพย์ วิริยะ. (2555). การเพิ่มความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษโดยการสอนภาษาแบบเน้นภาระงานเป็น

หลัก: เตรียมความพร้อมของนักศึกษาธรรมศาสตร์ให้พร้อมเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. ค้นเมื่อ

มีนาคม 2559, จาก http://164.115.22.25/ojs222/index.php/tuj/article/view/202/197

ทิศนา แขมมณี. (2550). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ.

กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ธนกานต์ สมหมาย. (2564). การพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษเพื่อความเข้าใจ ร่วมกับใช้เทคนิคการสอนแบบเพื่อน

คู่คิด สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. การศึกษาค้นคว้า ด้วยตนเอง กศ.ม., มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.

ธีรพงษ์ สุภักดี. (2550). การบริหารการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มิตรสยามการพิมพ์

แสงระวี ดอนแก้วบัว. (2558). ภาษาศาสตร์สำหรับครูสอนภาษาอังกฤษ.กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ แห่งจุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

รัชณีย์ ธนะวดี. (2544). การจัดกิจกรรมการเรียนแบบบูรณาการโดยใช้สิ่งแวดล้อมส าหรับนักเรียน โรงเรียนวัดสวนดอก.

วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.(2553). เกี่ยวกับสภาฯ.ค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2553. จาก

http://www.thailandtourismcouncil.org/th/about.php

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวาน

กราฟฟิค จำกัด.

ออมสิน จตุพร, & แสงแข คงห้วยรอบ. (2557). การสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ: ความท้าทาย

สำหรับครูผู้สอนภาษาอังกฤษชาวไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารครุศาสตร์ 42 (4)

อาร์จนา ปานกาญจโนภาส. (2558). ภาษาอังกฤษ ภาษาสากลของโลก. เข้าถึงจาก

http://www.forbesthailand.com/commentaries-detail.php?did=351 สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม 2558

British Council. (1995). English in the World: The English 2000 global consultation, Manchester: British

Council.

Endzone. (2014). การพัฒนาการศึกษาภาษาอังกฤษกับอนาคตของไทยในอาเซียน Available from

http://www.dilbilimarastirmalari.com/page/2/ Retrieved August 28, 2014

Johnson, D. W.; Johnson, R.T. and Smith, K. A. (1991). “Cooperative Learning Increasing College

Faculty Instructional Productivity”, Higher Educational Report No.4. Washington D.C.: The

George Washington University.

Krashen,S. (1981). Sceond Language Acquisition And Second Language Learning. Pergamon Press.

Krashen, Stephen D. and Tracy D. Terrell. (1983). The natural approach: Language acquisition in the

classroom. Hayward, CA: Alemany Press.

McCombs, M. E. & Becker, L. B. (1979). Using mass communication theory. New York: Prentice-

Hall.

Randolph, T.L. (2001). Using Folktales to Promote Fluency Among ELF Students in China. TESOL

Journal, 10(1):9-12

Willis, J. (1996). A Framework for Task-Based Learning. Edinburg: Longman.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-17

รูปแบบการอ้างอิง

บัวผัน ว. ., & เถาว์โท ส. . (2024). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวชุมชนแบบเน้นภาระงาน โดยใช้สื่อออนไลน์ สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี: ทักษะการพูดภาษาอังกฤษ การเรียนรู้แบบเน้นภาระงาน การใช้สื่อออนไลน์. วิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี, 13(2), 93–104. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/ubonreseva/article/view/275379