การเรียนรู้แบบบริการสังคม
คำสำคัญ:
การเรียนรู้, บริการสังคม, จิตบริการบทคัดย่อ
บทความนี้ต้องการนำเสนอหลักการและการประยุกต์ใช้การเรียนรู้แบบบริการสังคม เพื่อให้เป็นทางเลือกหนึ่งในวิธีการจัดการเรียนการสอนในระดับมหาวิทยาลัย ขั้นตอนของกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบบริการสังคม ประกอบด้วย 7 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การสำรวจความต้องการ 2) การเตรียมการ 3) การวางแผนกิจกรรม 4) การลงมือปฏิบัติงาน 5) การติดตามประเมินผล 6) การสาธิตผลงาน และ 7) การแสดงความชื่นชมยินดีกับความสำเร็จ การสอนแบบบริการสังคม เป็นวิธีการเรียนการสอนอีกแบบหนึ่งที่นิยมนำมาใช้ในการเรียนการสอนหลากหลายสาขา การเรียนการสอนโดยการบริการสังคมเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้ปฏิบัติจริงในชุมชน/สังคม จะช่วยให้นักศึกษา มีความเข้าใจลุ่มลึกมากขึ้น ในเนื้อหาที่เรียนเป็นการเรียนการสอนแบบหนึ่งที่สำคัญ ซึ่งผู้สอน ควรนำมาผสมผสานร่วมกับการเรียนการสอนแบบอื่น ๆ นอกจากจะมุ่งเน้นในการพัฒนาศักยภาพของคนเพื่อการประกอบอาชีพแล้วยังต้องรับผิดชอบ ในเรื่องการสร้างจิตสำนึกในการทำงานที่ดีส่งเสริมจัดกิจกรรมให้ผู้เรียนได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริง ได้ฝึกปฏิบัติ และฝึกทักษะกระบวนการคิด การจัดการ การเผชิญสถานการณ์ การประยุกต์ความรู้ มาใช้ป้องกัน และแก้ปัญหาความต้องการกำลังคนเชิงคุณภาพ การจัดกิจกรรมการบริการสังคมของนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยมีปรากฏ อยู่บ้างแล้ว แต่อาจจะอยู่ในฐานะของกิจกรรมเสริมหลักสูตร หรือกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมที่ยังไม่นำมาเชื่อมโยงกับการเรียนการสอนในบทเรียนวิชาใดวิชาหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่มีข้อมูลที่ชี้ให้เห็นว่า การเรียนรู้แบบบริการสังคมทำให้เกิดผลดีแก่ผู้เรียนทุกระดับทั้งทางด้านวิชาการ ด้านการใช้เหตุผล ความเชื่อมั่น และความภาคภูมิใจในตนเอง
สถาบันอุดมศึกษาสามารถนำการจัดการเรียนรู้แบบนี้ไปใช้เป็นทางเลือกหนึ่งในการรับใช้สังคม โดยกำหนดเป็นวิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์ที่สำคัญของสถาบันและจัดทำแผนปฏิบัติการ เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติอย่างจริงจัง และแสวงหาคู่ความร่วมมือในการพัฒนาชุมชนร่วมกันในระยะยาว
เอกสารอ้างอิง
กุลธิดา ธรรมวิภัชน์ และพรปภัสสร ปริญชาญกล. (2564). การสังเคราะห์ผลการพัฒนาสื่อประสมและกิจกรรมเพื่อส่งเสริมความรู้ด้านศิลปะวัฒนธรรมแก่เยาวชนในชุมชนใต้สะพานผ่านการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมโดใช้ชุมชนเป็นฐาน. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้และเทคโนโลยี. 1(2): 23 - 32.
ชนารักษ์ เวชสวัสดิ์. (2564). การเรียนรู้โดยการบริการสังคมกับการพัฒนานักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 12(2): 7 - 15.
ชิรวัฒน์ นิจเนตร. (2561). การเรียนรู้ด้วยการบริการสังคม: ทางเลือกหนึ่งในการรับใช้สังคมของมหาวิทยาลัย. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 5(1): 1 - 32.
ตรีเพ็ชร อ่ำเมือง. (2553). คู่มือ-เทคนิคการให้บริการด้วยใจ. ในรายงานเลขานุการกิจและสภาคณาจารย์กองบริการทั่วไป. สำนักงานคณบดีมหาวิทยาลัยมหิดล.
ทิศทางของมหาวิทยาลัยสวนดุสิต: จิ๋วแต่แจ๋ว พ.ศ. 2563 - 2567. (2563). [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.dusit.ac.th/home/2020/839933.html. (2565, 5 ธันวาคม).
ธนีนาฎ ณ สุนทร (2561). “USC-Service Learning Model: สู่การพัฒนานักศึกษาในยุค Thailand 4.0”. วารสารครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 46(3): 325 - 344.
ปราณี อัศวภูษิตกุล. (2563). การเรียนการสอนโดยการบริการสังคม ในหลักสูตรบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์. วารสารบรรณศาสตร์ มศว. 12(1): 98 - 111.
พิมพ์ณัฐ วัฒนสุคนธ์. (2562). ภาพลักษณ์ขององค์กรและความพึงพอใจในการทำงานที่ส่งผลต่อจิตบริการของพนักงานกรณีศึกษา พัทยา ดอลฟิน เวิล์ด. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “GRADUATE SCHOOL MINI-CONFERENCE 2018”.
มานิตา ชูช่วย. (2561). จิตบริการของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษาเชิงพุทธบูรณาการ: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยสงฆ์. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: http://oldweb.mcu.ac.th. (2565, 5 ธันวาคม).
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. (2546). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
รุ่งโรจน์ หวังชม. (2563). การสังเคราะห์รูปแบบการเรียนรู้แบบบริการสังคม เพื่อส่งเสริมจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 9(1): 95 - 107.
วัชราภรณ์ สุริยาภิวัฒน์. (2546). ธุรกิจยุคใหม่. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธิพร วงศ์ศิริ. (2564). ผลของการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาจิตสำนึกการให้บริการของนักเรียนโรงเรียนเดอะแคร์การบริบาลจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(11): 152 - 162.
สุภาพร จตุรภัทร และคณะ. (2561). คุณลักษณะ Soft Skills ที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงานในยุคประเทศไทย 4.0. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์. 3(1): 62 - 80.
สุธน วงค์แดง. (2564). การจัดการเรียนรู้แบบบริการสังคม: การพัฒนานักศึกษาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยราชภัฏสู่การพัฒนาท้องถิ่นที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ. 12(2): 12 – 27.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.lampang.go.th/public60/EducationPlan2.pdf (2562, 1 พฤษภาคม).
อนงค์นาถ ทนันชัย. (2563). การใช้เทคนิคการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาทักษะการนำเสนอของนักศึกษาในรายวิชาการนำเสนอผลงานทางธุรกิจ. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 7(1): 48 - 63.
อารยา มันตราภรณ์. (2562). บุพปัจจัยของพฤติกรรมจิตบริการตามการรับรู้ตนเองของนักศึกษาพยาบาลตามหลักการ SERVICE MIND. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ. 2(1): 229 - 237.
Butin, D. W. (2010). Service Learning in Theory and Practice: the Future of Community Engagement in Higher Education. New York: Palgrave Macmillan.
Iverson, S. V. & James, J. H. (2010). “Becoming “Effective” Citizens? Change-Oriented Service in a Teacher Education Program”. in Innovative Higher Education.
World Economic Forum. (2020). The future of jobs report 2020. Retrieved from Geneva.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 สิริวดี ชูเชิด, อนงค์นาถ ทนันชัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์