การเรียนรู้แบบบริการสังคม

ผู้แต่ง

  • อนงค์นาถ ทนันชัย หลักสูตรการจัดการบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต
  • สิริวดี ชูเชิด หลักสูตรการจัดการบัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต

คำสำคัญ:

การเรียนรู้, บริการสังคม, จิตบริการ

บทคัดย่อ

บทความนี้ต้องการนำเสนอหลักการและการประยุกต์ใช้การเรียนรู้แบบบริการสังคม เพื่อให้เป็นทางเลือกหนึ่งในวิธีการจัดการเรียนการสอนในระดับมหาวิทยาลัย ขั้นตอนของกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบบริการสังคม ประกอบด้วย 7 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การสำรวจความต้องการ 2) การเตรียมการ 3) การวางแผนกิจกรรม 4) การลงมือปฏิบัติงาน 5) การติดตามประเมินผล 6) การสาธิตผลงาน และ 7) การแสดงความชื่นชมยินดีกับความสำเร็จ การสอนแบบบริการสังคม เป็นวิธีการเรียนการสอนอีกแบบหนึ่งที่นิยมนำมาใช้ในการเรียนการสอนหลากหลายสาขา การเรียนการสอนโดยการบริการสังคมเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้ปฏิบัติจริงในชุมชน/สังคม จะช่วยให้นักศึกษา มีความเข้าใจลุ่มลึกมากขึ้น ในเนื้อหาที่เรียนเป็นการเรียนการสอนแบบหนึ่งที่สำคัญ ซึ่งผู้สอน ควรนำมาผสมผสานร่วมกับการเรียนการสอนแบบอื่น ๆ นอกจากจะมุ่งเน้นในการพัฒนาศักยภาพของคนเพื่อการประกอบอาชีพแล้วยังต้องรับผิดชอบ ในเรื่องการสร้างจิตสำนึกในการทำงานที่ดีส่งเสริมจัดกิจกรรมให้ผู้เรียนได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริง ได้ฝึกปฏิบัติ และฝึกทักษะกระบวนการคิด การจัดการ การเผชิญสถานการณ์ การประยุกต์ความรู้ มาใช้ป้องกัน และแก้ปัญหาความต้องการกำลังคนเชิงคุณภาพ การจัดกิจกรรมการบริการสังคมของนักศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยมีปรากฏ อยู่บ้างแล้ว แต่อาจจะอยู่ในฐานะของกิจกรรมเสริมหลักสูตร หรือกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์ต่อสังคมที่ยังไม่นำมาเชื่อมโยงกับการเรียนการสอนในบทเรียนวิชาใดวิชาหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่มีข้อมูลที่ชี้ให้เห็นว่า การเรียนรู้แบบบริการสังคมทำให้เกิดผลดีแก่ผู้เรียนทุกระดับทั้งทางด้านวิชาการ ด้านการใช้เหตุผล ความเชื่อมั่น และความภาคภูมิใจในตนเอง
สถาบันอุดมศึกษาสามารถนำการจัดการเรียนรู้แบบนี้ไปใช้เป็นทางเลือกหนึ่งในการรับใช้สังคม โดยกำหนดเป็นวิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์ที่สำคัญของสถาบันและจัดทำแผนปฏิบัติการ เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติอย่างจริงจัง และแสวงหาคู่ความร่วมมือในการพัฒนาชุมชนร่วมกันในระยะยาว

เอกสารอ้างอิง

กุลธิดา ธรรมวิภัชน์ และพรปภัสสร ปริญชาญกล. (2564). การสังเคราะห์ผลการพัฒนาสื่อประสมและกิจกรรมเพื่อส่งเสริมความรู้ด้านศิลปะวัฒนธรรมแก่เยาวชนในชุมชนใต้สะพานผ่านการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคมโดใช้ชุมชนเป็นฐาน. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้และเทคโนโลยี. 1(2): 23 - 32.

ชนารักษ์ เวชสวัสดิ์. (2564). การเรียนรู้โดยการบริการสังคมกับการพัฒนานักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 12(2): 7 - 15.

ชิรวัฒน์ นิจเนตร. (2561). การเรียนรู้ด้วยการบริการสังคม: ทางเลือกหนึ่งในการรับใช้สังคมของมหาวิทยาลัย. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี. 5(1): 1 - 32.

ตรีเพ็ชร อ่ำเมือง. (2553). คู่มือ-เทคนิคการให้บริการด้วยใจ. ในรายงานเลขานุการกิจและสภาคณาจารย์กองบริการทั่วไป. สำนักงานคณบดีมหาวิทยาลัยมหิดล.

ทิศทางของมหาวิทยาลัยสวนดุสิต: จิ๋วแต่แจ๋ว พ.ศ. 2563 - 2567. (2563). [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.dusit.ac.th/home/2020/839933.html. (2565, 5 ธันวาคม).

ธนีนาฎ ณ สุนทร (2561). “USC-Service Learning Model: สู่การพัฒนานักศึกษาในยุค Thailand 4.0”. วารสารครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 46(3): 325 - 344.

ปราณี อัศวภูษิตกุล. (2563). การเรียนการสอนโดยการบริการสังคม ในหลักสูตรบรรณารักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์. วารสารบรรณศาสตร์ มศว. 12(1): 98 - 111.

พิมพ์ณัฐ วัฒนสุคนธ์. (2562). ภาพลักษณ์ขององค์กรและความพึงพอใจในการทำงานที่ส่งผลต่อจิตบริการของพนักงานกรณีศึกษา พัทยา ดอลฟิน เวิล์ด. การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ “GRADUATE SCHOOL MINI-CONFERENCE 2018”.

มานิตา ชูช่วย. (2561). จิตบริการของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษาเชิงพุทธบูรณาการ: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยสงฆ์. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: http://oldweb.mcu.ac.th. (2565, 5 ธันวาคม).

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. (2546). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

รุ่งโรจน์ หวังชม. (2563). การสังเคราะห์รูปแบบการเรียนรู้แบบบริการสังคม เพื่อส่งเสริมจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 9(1): 95 - 107.

วัชราภรณ์ สุริยาภิวัฒน์. (2546). ธุรกิจยุคใหม่. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สิทธิพร วงศ์ศิริ. (2564). ผลของการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาจิตสำนึกการให้บริการของนักเรียนโรงเรียนเดอะแคร์การบริบาลจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 8(11): 152 - 162.

สุภาพร จตุรภัทร และคณะ. (2561). คุณลักษณะ Soft Skills ที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงานในยุคประเทศไทย 4.0. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์. 3(1): 62 - 80.

สุธน วงค์แดง. (2564). การจัดการเรียนรู้แบบบริการสังคม: การพัฒนานักศึกษาวิชาชีพครู มหาวิทยาลัยราชภัฏสู่การพัฒนาท้องถิ่นที่ยั่งยืน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ. 12(2): 12 – 27.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.lampang.go.th/public60/EducationPlan2.pdf (2562, 1 พฤษภาคม).

อนงค์นาถ ทนันชัย. (2563). การใช้เทคนิคการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาทักษะการนำเสนอของนักศึกษาในรายวิชาการนำเสนอผลงานทางธุรกิจ. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 7(1): 48 - 63.

อารยา มันตราภรณ์. (2562). บุพปัจจัยของพฤติกรรมจิตบริการตามการรับรู้ตนเองของนักศึกษาพยาบาลตามหลักการ SERVICE MIND. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ. 2(1): 229 - 237.

Butin, D. W. (2010). Service Learning in Theory and Practice: the Future of Community Engagement in Higher Education. New York: Palgrave Macmillan.

Iverson, S. V. & James, J. H. (2010). “Becoming “Effective” Citizens? Change-Oriented Service in a Teacher Education Program”. in Innovative Higher Education.

World Economic Forum. (2020). The future of jobs report 2020. Retrieved from Geneva.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

30-04-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ทนันชัย อ., & ชูเชิด ส. (2025). การเรียนรู้แบบบริการสังคม. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 15(1), 285–299. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/var/article/view/267726

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ