รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดอ่างทอง

ผู้แต่ง

  • วรวิทย์ เกิดสวัสดิ์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง
  • วัชรินทร์ ระฤกชาติ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง
  • ฤทธิพงฎ์ ระฤกชาติ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง
  • นิศานาถ เนตรบารมี คณะวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอ่างทอง

คำสำคัญ:

รูปแบบการจัดการ, ทุนทางวัฒนธรรม, การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดอ่างทอง และ 2) จัดทำข้อเสนอแนะต่อการจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ในจังหวัดอ่างทอง โดยอาศัยกระบวนการวิจัยเชิงคุณภาพจากแบบสัมภาษณ์ ตัวแทนหน่วยงานจำนวน 24 คน และทำการวิเคราะห์องค์ประกอบความยั่งยืนสำหรับการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ที่พัฒนาขึ้นตามแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและมิติการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนตามเป้าประสงค์ ของ UNWTO และ UNEP ซึ่งพบว่า 1) รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยว เชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดอ่างทอง ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบสำคัญ คือ นักท่องเที่ยวหัวใจสร้างสรรค์ เจ้าบ้านเข้มแข็งและสร้างสรรค์ กิจกรรมและปฏิสัมพันธ์แท้จริงไม่จัดสร้าง กระบวนการควบคุมภายในเข้มแข็งและครอบคลุมประโยชน์เข้าถึงอย่างเท่าเทียม และ 2) ข้อเสนอแนะต่อ การจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดอ่างทอง ได้แก่ การสร้างความรู้ความเข้าใจกับนักท่องเที่ยวและการเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ การกำหนดกระบวนการควบคุมภายใน เพื่อสร้างความเท่าเทียมในการเข้าถึงประโยชน์ของชุมชน รวมทั้ง การพัฒนากิจกรรมและปฏิสัมพันธ์ของการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ไปสู่ระดับการพัฒนาบริการใหม่เชิงความสัมพันธ์กับชุมชน

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา แผนการพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2564 (2564, 22 พฤษภาคม). ราชกิจานุเบกษา. เล่มที่ 128 ตอนพิเศษ 67. หน้า 14-72.

กองประสานการลงทุน การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2556). โครงสร้างส่งเสริมการลงทุนธุรกิจท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (Creative Tourism). [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: http://touisminvest.tat.or.th/ctbookth/. (2566, 1 มีนาคม).

ไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2554). เศรษฐกิจสร้างสรรค์ ทุนวัฒนธรรมและโอกาสทางธุรกิจ. วารสารนักบริหาร. 31(1): 32 - 37.

ฐิติมา อังกุรวัชรพันธุ์ และกิ่งกนก เสาวภาวงศ์. (2561). รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์เพื่อเพิ่มคุณค่าการท่องเที่ยวบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่นในจังหวัดอ่างทอง. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์). 10(20): 29 - 41.

ดาริน วรุณทรัพย์, นวัสนันท์ วงศ์ประสิทธิ์, ศิริวัฒน์ จิระเดชประไพ และกาสัก เต๊ะขันหมาก. (2561). รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในประเทศไทย. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า. 5(1): 17 - 24.

นิตยา ทองเสนอ และอุทิศ สังขรัตน์. (2558). การจัดการวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในตำบลเกาะหมาก อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 10(1): 187 - 205.

เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา. (2562). แนวทางการพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในพื้นที่ตำบลบางน้ำผึ้ง จังหวัดสมุทรปราการ. สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมา. 25(2): 22 - 39.

เพชรศรี นนท์ศิริ. (2555). รูปแบบการดำเนินงานของกลุ่มท่องเที่ยวโดยชุมชน.ในเขตภาคเหนือตอนล่าง. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. 8(2): 47 - 66.

ภาวินี รอดประเสริฐ และวราวุธ บุญศรี. (2561). ประชาธิปไตยชุมชน: กระบวนการขับเคลื่อนสังคม. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 37(2): 166 - 173.

ภูริวัจน เดชอุม. (2556). การพัฒนาการทองเที่ยวเชิงสร้างสรรค : กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย. 33(2): 329 - 364.

วรรณษา แสนลำ ศิริพร เลิศยิ่งยศ และสุภาวดี มณีเนตร. (2565). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบนฐานทรัพยากรท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 12(4): 54 - 67.

สุดแดน วิสุทธิลักษณ์ พิเชฐ สายพันธ์ อรอุมา เตพละกุล และธีระ สินเดชารักษ์. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (Creative Tourism). กรุงเทพฯ: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์กรมหาชน) ร่วมกับคณะสังคมวิทยาและมนุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Appleton. (1995). The effect of a Constructivist of Student Learning During Science Classes Using Constructivist Base Model. Journal of Research in Science Teaching. 19(3): 51 - 62.

Richard, G. (2017). Creative Tourism and Local Development. [Online]. Retrieved from https://www.academia.edu/4386384/Creative_Tourism_and_Local_ Development. (2017, 20 August).

UNESCO. (2006). Towards sustainable strategies for creative tourism discussion report of the planning meeting for 2008. International Conference on Creative Tourism Santa Fe, New Mexico” USA. October 25 - 27.

UNWTO. (2004). Sustainable Tourism. [Online], Available: http://www.sustainabletourism.net/definitions.html. (2012, 6 July).

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

31-08-2025

รูปแบบการอ้างอิง

เกิดสวัสดิ์ ว., ระฤกชาติ ว., ระฤกชาติ ฤ. ., & เนตรบารมี น. (2025). รูปแบบการจัดการทุนทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดอ่างทอง. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 15(2), 165–177. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/var/article/view/279370

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย