THE DEVELOPMENT OF THE LOCAL CURRICULUM ON MANGKLA DANCE FOR LOWER SECONDARY SCHOOL STUEDENTS, MUNICIPAL SCHOOL MUANG DISTRICT, UTTARADIT PROVINCE
Keywords:
Mangkla Dance, Local Curriculum, Curriculum DevelopmentAbstract
This research aimed to 1) develop a local curriculum on Mangkla Dance, 2) study the results local curriculum implementation and 3) study the students satisfaction on the local curriculum. The research conducted was the one group pretest-posttest design. The research sample consisted of 43 grade 8 students in 1 classroom, studying in semester 2 of academic year 2018 at Nong Pha Municipal School, Mueang District, Uttaradit Province. Selected by purposive sampling. The research tools were a local curriculum with 3 learning units, on Mangkla Dance, 4 lesson plans with active learning management activity of 8 hours, the test, a Mangkla Dance Performance management skills form and a satisfaction questionnaire. Data analysis statistics were mean, standard deviation and t-test dependent.
The study found that 1) local curriculum on Mangkla Dance for lower secondary school students under the municipal school meung district, Uttaradit Province included. The following components: Vision, Competencies of learners, Attributes, Principles, Aims, Table showing the relationship between the indicators learning strands of the course and study time, Contents, Course description, Learning purposes, Instructional, tools and resources , Measurement and evaluation . 3 units of the local curriculum on Mangkla Dance as follows: (1) The history of Mangkla Dance, (2) Composition and (3) Excellent Thai dancing; those included 4 lesson plans of 8 hours and local curriculum suitability was at a high level. ( = 4.77, S.D.= 0.20) 2) Results of using the local curriculum on Mangkla Dance for lower secondary school students found that the average score after studying was higher than before at the .05 level and most of the Mangkla Dance performance management skills were at a very good level average score of 97.37 percent respectively which was higher than 80 percent criteria set and 3) the students, satisfaction was at the highest level. (
= 4.92, S.D. = 0.25).
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้ ศิลปะตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. (2558). คู่มือการจัดการเรียนรู้ “Active Learning” (AL) for Huso at KPRU. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
พรรษาศิริ บุญคุ้ม. (2562). การพัฒนาหลักสูตรนาฏศิลป์ร่วมสมัย : ลีลานาฏยนักรบ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
พิชยา ถาบุตร. (2558). การพัฒนาหลักสูตรกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะเรื่องระบำภูไทแปดเผ่า สำหรับนักเรียนชุมนุมดนตรี-นาฏศิลป์. วารสาร มทร. อีสาน. 2(2): 58-69.
สง่า สู้ณรงค์. (2540). ความสัมพันธ์ระหว่างประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของศึกษาธิการอำเภอตามอำนาจหน้าที่ของสำนักงานศึกษาธิการอำเภอ และความพึงพอใจของข้าราชการ สำนักงานศึกษาธิการในเขตการศึกษา 7. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สายหยุด ภูปุย. (2555). โครงการตำราเฉลิมพระเกียรติ60 พรรษาสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฎราชกุมาร: ข้อมูลพื้นฐานการพัฒนาหลักสูตร. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (ม.ป.ป.). แนวทางการจัดทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ที่เน้นสมรรถนะทางสาขาวิชาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
