THE EFFECTS OF PERCEIVED SELF-EFFICACY PROMOTING PROGRAM WITH EXPERIENTIAL LEARNING ON ASSERTIVE BEHAVIOR FOR DEAF STUDENTS
Keywords:
Experiential learning, Perceived self-efficacy, Assertive behavior, Deaf studentsAbstract
This study aims to 1) the experimental group had significantly higher average scores in assertive behavior compared to the control group and 2) the experimental group had significantly higher average scores in assertive behavior post-program compared to pre-program. A purposive sampling method was employed to select 40 participants, with 20 in the experimental group who participated in the program and 20 in the control group who did not. Data were collected using questionnaires on assertive behavior and perceived self-efficacy promoting program with experiential learning on assertive behavior. Statistical analysis included basic statistics, Independent T-test and Paired T-test
Results indicated that 1) the experimental group, after participating in the program, exhibited significantly higher average assertive behavior scores compared to the control group (p < .05). Furthermore, within 2) the experimental group, post-program assertive behavior scores were significantly higher than pre-program scores (p < .05).
References
กันตาภา สุทธิอาจ. (2561). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบเน้นประสบการณ์ตามสภาพจริง เพื่อส่งเสริมคุณลักษณะการเรียนด้วยการนำตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
จุฬาลักษณ์ เขียนทะการ. (2559). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองด้านการกล้าแสดงออกต่อพฤติกรรมกล้าแสดงออกของผู้ป่วยเสพติดสุรา. การค้นคว้าแบบอิสระปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชากิจกรรมบำบัด บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5 ฉบับปรังปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิริยะ ผดาศณี, ปริญญา เรืองทิพย์ และกนก พานทอง (2560). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์และความฉลาดทางสังคมของนักเรียนอาชีวศึกษาโดยใช้โปรแกรมฝึกทักษะชีวิต. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 3(3): 79-94
ศศิวิมล คงสุวรรณ และเบญจมาภรณ์ ฤาไชย. (2563). การเรียนการสอนสำหรับคนหูหนวกในประเทศไทย สภาพปัญหา รูปแบบ และกระบวนการสอนแบบสองภาษา. วารสารมังรายสาร สถาบันภาษา และวัฒนธรรมนานาชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 8(1): 1-14.
สิรินารถ ศรีอนันต์. (2559). การใช้การเรียนรู้ภาษาแบบประสบการณ์เพื่อพัฒนาความสามารถในการฟัง พูดภาษาอังกฤษ และความเชื่อมั่นในตนเองของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรการสอนและเทคโนโลยีการเรียนรู้ (การสอนภาษาอังกฤษ).มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อนุชา ภูมิสิทธิพร. (2558). การพัฒนารูปแบบการสอนเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยและพัฒนาศักยภาพมนุษย์ (การศึกษาพิเศษ) มหาวิทยาลัยศรีนรินทรวิโรฒ.
Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the source of learning and development. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 นันทิยา พวงทอง, พิชชาดา ประสิทธิโชค, นฤมล พระใหญ่
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ เป็นความคิดเห็นของผู้นิพนธ์แต่ละท่าน มิใช่เป็นทัศนะและมิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการจัดทำวารสาร และ
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์
