COMMUNITY PARTICIPATION AND PARTICIPATIVE FACTORS AFFECTING TOURISM MANAGEMENT OF CHA – AM MUNICIPALITY, PETCHABURI PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This objectives of the study were to study the level of community participation in good tourism management, study the factors of community participation affecting good tourism management in Cha-am district and propose a guidelines for good tourism management in Cha-am district. The sample group was 400 people in Cha-am municipality. The instrument used was a questionnaire on community participation and community participation factors in good tourism management in Cha-am district. Data were collected and analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation and multiple regression statistics.
The results of the research revealed that level of community involvement in good tourism management Overall, it is at a high level. (M = 3.73; S.D. = 0.54) respectively and the community participation of the community at the highest average was planning participation, operational participation and monitoring and evaluation participation. And the least average aspect of community involvement was benefit-sharing participation. (M = 3.98; S.D. = 0.54, M = 3.87; S.D. = 0.68, M = 3.67; S.D. = 0.88, M = 3.41; S.D. = 0.67)
There were 3 factors of participation factors affecting good tourism management in Cha-am district, participation in planning (B = .157), participation in monitoring and evaluation (B = .155) Benefit participation (B = .151)
Article Details
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
คมลักษณ์ สงทิพย์.(2557). การมีส่วนร่วมในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของประชาชน กรณีศึกษา ตลาดน้ำวัดตะเคียน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
จริญญา จันทร์ทรง. (2555). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการพัฒนาท้องถิ่นในเขตองค์การ บริหารส่วนตำบลหนองแสงใหญ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์รัฐ ประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาท้องถิ่น, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
จุฑามาศ จันทรัตน์. (2541). การท่องเที่ยวกว้างไกลหัวใจอยู่ที่ความร่วมมือ. จุลสารท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ณรงค์ ณ เชียงใหม่. (2545). การมีส่วนร่วมของประชาชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารรูสมิแล, 23(2-3), 1-7.
ธนิศร ยืนยง. (2561). ได้ศึกษาการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นในจังหวันครนายก.วารสาร มหาจุฬานาครทรรศน์ ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม – สิงหาคม 2561)
ธเนศ ศรีสถิตย์ วรรณา คำปวนบุตรและคณะ. (2556). โครงการวิจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนในการ จัดการท่องเที่ยวบนฐานเชิงนิเวศวัฒนธรรมในเขตพื้นที่ตำบลพระธาตุ อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม : สำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย.
นคร สำเภาทิพย์. (2542). การมีส่วนร่วมของประชาชนในโครงการพัฒนาเพื่อความมั่นคงพื้นที่ อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพัฒนาสังคม, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นิคม จารุมณี. (2544). การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
นุสรา พันธรักษ์. (2555). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่น กรณีศึกษาพื้นที่ตำบล คลองจุกกระเฌอ อำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา. ปัญหาพิเศษรัฐศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรเพื่อความมั่นคง, คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์, มหาวิทยาลัย บูรพา.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2542). การวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปาริชาติ วลัยเสถียร และคณะ. (2543). กระบวนการและเทคนิคการทำงานของนักพัฒนา. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ประกอบศิริ ภักดีพินิจ. (2545). ศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนริมกว๊าน พะเยา : กรณีศึกษาชุมชนบ้านร่องไฮ ตำบลแม่ใส อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประชัย ศรีจามร. (2549). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการปลูกป่าภาครัฐ, กรณีศึกษา ตำบล ป่าน้อยอ้อดอนชัย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สถาบัน บัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
ประเสริฐ สุนทร. (2543). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการป้องกันปราบปรามอาชญากรรม : ศึกษาเฉพาะกรณี กองบังคับการตำรวจนครบาล 6. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตร บัณฑิต, สาขาสังคมสงเคราะห์, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภราเดช พยัฆวิเชียร. (2543). การวางแผนตลาดการท่องเที่ยว. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
มนัส สุวรรณและคณะ. (2541). โครงการศึกษาแนวทางและการจัดการท่องเที่ยวในพื้นที่ รับผิดชอบขององค์การบริหารส่วนตำบลและสภาตำบล. กรุงเทพฯ : การท่องเที่ยวแห่ง ประเทศไทย.
มาศศุภา นิ่มบุญจาชนัก. (2558). การศึกษาองค์ประกอบทางการท่องเที่ยวและการมีส่วนร่วมของ ชุมชนที่มีผลต่อความยั่งยืนทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศเขาสันหนอกวัว (อุทยานแห่งชาติ เขาแหลม). วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑฺตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์และอัจฉรา ชานำประศาศน์. (2545). ระเบียบวิธีวิจัย. กรุงเทพมมหานคร : พิมพ์ดีการพิมพ์.
วชิราวรรณ นิลเกตุ. (2553). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่น กรณีศึกษาองค์การ บริหารส่วนตำบลบ้านเดื่อ อำเภอเมืองหนองคาย จังหวัดหนองคาย. การค้นคว้าแบบอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชานโยบายสาธารณะ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
วรรณพร วณิชชานุกรแลละสถาบันราชภัฏสวนดุสิต. (2540). นิเวศท่องเที่ยว. การท่องเที่ยวเชิง อนุรักษ์.
วันทิกา หิรัญเทศ. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงนิเวศของนักท่องเที่ยวชาว ไทยในแหล่ง ท่องเที่ยวจังหวัดนนทบุรี. สาขาวิชาการจัดการการโรงแรมและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์
วันทิกา หิรัญเทศ. (2554). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่างชาติต่อการให้บริการของตำรวจ ท่องเที่ยวถนนข้าวสาร กรุงเทพมหานคร. วิทยาลัยราชพฤกษ์.
วิภาดา มุกดา. (2556). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อำเภออุ้ม ผาง จังหวัดตาก. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต : กรุงเทพฯ.
เศกสรรค์ ยงวณิชย์. (2541). ภูมิศาสตร์การท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น : ภาควิชา สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุรเชษฎ์ เชษฐมาส. (2546). อุทยานแห่งชาติกับการอนุรักษ์. เอกสารประกอบการฝึกอบรมหลักการ จัดการอุทยานแห่งชาติ สำหรับหัวหน้าอุทยานแห่งชาติ ระหว่าง วันที่ 25 – 30 สิงหาคม 2550. สำนักอุทยานแห่งชาติ, กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช.
สุริยะ หินเมืองเก่า. (2550). สังเคราะห์องค์ความรู้เศรษฐกิจพอเพียงตลาดริมน้ำดอนหวาย : ภูมิ ปัญญาท้องถิ่นบริบทเศรษฐกิจพอเพียงยุค คมช. กรุงเทพฯ : เพชรเกษมการพิมพ์.
สุนทร กองทรัพย์. (2548). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วน ตำบล : กรณีศึกษา ตำบลท่าอิฐ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. ภาคนิพนธ์พัฒนาสังคม มหาบัณฑิต สาขาการบริหารการพัฒนาสังคม, คณะพัฒนาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหาร ศาสตร์.
สนธยา พลศรี. (2550). เครือข่ายของการเรียนรู้ในงานพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โอ เดียนสโตร์.
สำนักพัฒนาการท่องเที่ยว. (ไม่ปรากฎวันที่ เดือน ปีที่เผยแพร่). คำนิยามของการท่องเที่ยว. [Online]. วันที่ สืบค้น 9 เมษายน 2560 จาก : http://www.tourism.go.th
อดิศร วงศ์คงเดช. (2539). การพัฒนาสาธารณสุขชุมชน : การมีส่วนร่วมและการเตรียมชุมฃน. ขอนแก่น : ศูนย์ฝึกอบรมและพัฒนาการสอนสาธารณสุขมูลฐาน ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จังหวัดขอนแก่น.
อารดา พุ่มหิรัญ. (2551). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนอิสลามคลองกุ่มและ ชุมชนสมหวังเขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการ พัฒนาทรัพยากรมนุษย์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Adhikary, M. (1995). Management of Ecotourism. Bangkok: Srinakarinwirot University.
Cohen, J.M. , & Uphooff, N.T. (1977). Rural development participation : Concept and measures for project design implementation and evolution rural development committee center for international studies. NewYork : Longman.
Davis, Keith. (1972). Human Behavior at Work: Human relation and Organization Behevior. Fourth edition. New York: McGraw-Hill Co.
Vroom, V. H., & Deci, E. L. (1970). Management and motivation. New York: Penguen Book.