POPULIST APPROACH: REFLECTIONS ON THE STRUCTURAL POLITICAL CONCEPTS OF CLASSES IN THAI SOCIETY
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to analyze populist approaches by reviewing definitions and related literature, using the conceptual framework through the perspective of the political context of the class structure in Thai society. It was found that "populism" is a political concept that does not have a complete and clear ideological principle like a general political regime or ideology, be it democracy, socialism, Marxism, or fascism. Moreover, these ideas are the guidelines that influence the beliefs of people even if the leader is changed. The system remains with more concrete principles of practice, and this is different from the populist approach that was created. It is the primary ideology expressed through the ability of a unique individual, or a single political party, to choose a government leader. If it turns out that such a person is out of power, the ideology will immediately become a light ideology. Since institutionalism relies on the individual and not the political system, the populist approach should be a temporary "option" to policy rather than a "norm" for the permanent reduction of social inequality. Because of the lessons learned in countries that used frenzied populist politics, they could cause a condition known as "hyperinflation," which would be an economic disaster. Therefore, the creation of a welfare state is driven by quality taxation, which may be the best answer to reduce the conflict between political ideologies and to reduce the structural class inequality in Thai society.
Article Details
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุล. (2550). รัฐสวัสดิการ: เครื่องมือสร้างความเป็นธรรมในสังคม. เอกสารประกอบการเสวนาทางวิชาการ คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กิติพัฒน์ นนทปัทมะดุล. (2554). นโยบายสังคมและสวัสดิการสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เกษียร เตชะพีระ. (2561). ประชานิยม: ความรู้ฉบับพกพา. แปลจากหนังสือเรื่อง Populism: A VeryShort Introduction. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บุ๊คสเคป จำกัด.
ชลากร วัฒน์ธนนันท์. (2558). บทบาทของเยอรมนีในวิกฤตเศรษฐกิจกรีซ: ผลกระทบต่อเสถียรภาพกลุ่มยูโรโซน. วารสารยุโรปศึกษาแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 23(1), 37-68.
ธร ปีติดล และชานนทร์ เตชะสุนทรวัฒน์. (2559). รายงานการวิจัยเรื่องอัตลักษณ์และบทบาททางการเมืองภายใต้ระบบประชาธิปไตยของคนชั้นกลางกรุงเทพ: กรณีศึกษาการเคลื่อนไหวทางการเมืองของขบวนการ กปปส. (คณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
นพรัตน์ วงศ์วิทยาพาณิชย์. (2550). การก่อเกิดรัฐบาลพรรคเดียวในการเมืองไทย: ศึกษากรณีพรรคไทยรักไทย. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นรพัชร เสาธงทอง. (2558). ประชาธิปไตยแบบไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. 6(2), 89-95.
นันทวุฒิ พิพัฒน์เสรีธรรม. (2551). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการเกิดขึ้นของประชานิยมในประเทศไทย. วารสารเศรษฐศาสตร์ธรรมศาสตร์. 26(3). 119-165.
ประชาไท. (2550). คู่มือเลือกตั้ง รวมนโยบาย 12 พรรคการเมือง. [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://prachatai.com/journal/2007/11/14862. (2564, 10 ตุลาคม).
ภาณุุวััฒน์์ ล่่าโสตร์์. (2563). ประชานิยมกับวิกฤตการณ์ทางการเมืองกรีก. วารสารยุโรปศึกษาแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 26(2), 82-105.
ภัทร หวังกิตติกุล. (2554). ผลกระทบของนโยบายประชานิยมแบบทักษิณต่อการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของไทย. วิทยานิพนธ์รัฐศาสตร์มหาบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธศาสตร์ หน่อแก้ว. (2563). รัฐธรรมนูญฉบับประชาชนกับการผลักดันแนวทางประชานิยมภายใต้การสนับสนุนรัฐบาลของชนชั้นรากหญ้าในสังคมไทย. วารสารนิติ รัฐกิจ และสังคมศาสตร์ สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 4(1), 81-112.
ยุทธศาสตร์ หน่อแก้ว, เนติมา ใคร้มุก และพิกุล สุพนาม. (2563). การบริหารประเทศภายใต้แนวทางประชานิยม: บทเรียนความล้มเหลวจากต่างแดนกับการดำเนินนโยบายประชานิยมของรัฐบาลไทย. วารสารนิติ รัฐกิจ และสังคมศาสตร์ สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 4(2), 1-35.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2546). ประชานิยม-นักบุญหรือคนบาป?. กรุงเทพฯ: สงวนกิจการพิมพ์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2540, 11 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 114 ตอนที่ 55 ก. หน้า 1-99.
วินัย ผลเจริญ. (2546). “ผลกระทบของนโยบายประชานิยมที่มีต่อเศรษฐกิจสังคมและการเมืองไทย (ตอน 1)”. จุลสารกลุ่มประชาชนเพื่อประชาธิปไตย. 4(37),
สมพงษ์ เกศานุช และคณะ. (2560). บทวิเคราะห์นโยบายแห่งรัฐ จาก “ประชานิยม” สู่ “ประชารัฐ”: ความเหมือนและข้อแตกต่าง จากการกำหนดทิศทางของรัฐบาลไทย. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น. 17(3), 361-375.
สำนักข่าวอิศรา. (2557). ย้อนประชานิยม "แม้ว-มาร์ค-ปู" วัดใจ"บิ๊กตู่"ระวังย่ำรอยเดิม"นักการเมือง". [ออนไลน์], เข้าถึงได้จาก: https://www.isranews.org/isranews-scoop/30414-prachaniyom04.html. (2564, 10 ตุลาคม).
อัญชิรญา จันทรปิฎก. (2562). ภาพลวงทางการคลัง : บทวิเคราะห์ผลกระทบจากการดำเนินนโยบายประชานิยม. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร. 39(1), 1-17.
เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2549). ทักษิณา-ประชานิยม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
Albertazzi, D. & McDonnell, D. (2008). Twenty-first century populism: The spectre of Western European democracy. Palgrave Macmillan.
Dornbusch, R. & Edwards, S. (1990). Macroeconomics Populism. Journal of Development Economics, 32.
Friedman, M. (1976). MILTON FRIEDMAN: THERE IS NO SUCH THING AS A FREE LUNCH. [Online], Available: https://blog.degruyter.com/milton-friedman-no-thing-free-lunch (2021, 10 October)
Mudde, C. & Kaltwasser, C.R. (2004). The Populist Zeitgeist. Government and Opposition.
Pasuk, P. & Baker, C. (2008). Thaksin’s Populism. Journal of Contemporary Asia, 38(1).