THE STUDY OF SUPERNATURAL MOTIFS IN LOYCHINE’S HORROR STORIES
Main Article Content
Abstract
This article aims to study the supernatural motifs in Loychine’s horror stories. The study examines all 93 of Loychine’s short horror stories, applying Stith Thompson’s (1997) motif theory as a framework for the research. The study found that the most commonly encountered supernatural motifs, in descending order of frequency, are: 1) motifs related to spirits, found in 25.34% of the stories; 2) motifs involving people with special abilities, found in 23.97%; 3) motifs of communication with the supernatural entities, found in 20.66%; 4) motifs of black magic, found in 14.33%; 5) motifs of magical objects, found in 8.54%; and 6) motifs of legendary characters, found in 7.16%. These supernatural motifs play an important role in story development, making the stories coherent and meaningful while enhancing both their intrigue and horror. Moreover, they serve as tools for transmitting beliefs, ideas, and certain social aspects of Thai culture through these horror stories. Although these stories are a form of modern horror media, they continue to preserve traditional beliefs deeply rooted in Thai society, passing them on to contemporary readers. Additionally, the ongoing interest from readers in Loychine’s horror stories indicates that the popularity of such tales has not diminished over time.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
คมกฤช อุ่ยเต็กเค่ง. (2560). ภารตะ-สยาม? ผี พราหมณ์ พุทธ?. มติชน.
ชฎารัตน์ สุนทรธรรม และคณะ. (2563). HI! So–Cial ไฮโซ...เชียล: เรื่องเล่าในรูปแบบกวีนิพนธ์. วารสาร
มหาวิทยาลัยพายัพ, 30(2), 15-30. https://doi.org/10.14456/pyuj.2020.15
ชลธิชา หอมฟุ้ง. (2563). การวิเคราะห์อนุภาคในนิทานพื้นบ้านรัฐ“เกรละ”ประเทศอินเดีย: ภาพสะท้อนความเชื่อ
และวิถีชีวิต. มนุษยศาสตร์สาร, 21(1), 9-33. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JHUMANS/
article/view/235117
ธนัท อนุรักษ์. (2555). มโนทัศน์และการสร้างความกลัวในสื่อบันเทิงคดีสยองขวัญไทย [วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร
มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.]. ThaiLIS. https://tdc.thailis.or.th/tdc/browse.php?
option=show&browse_type=title&titleid=423097
นลิน สินธุประภา. (2560). เรื่องผีในสังคมไทยร่วมสมัย: บทบาทและการผสมผสานทางวัฒนธรรม [ปริญญานิพนธ์
อักษรศาสตรบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. ศูนย์คติชนวิทยา คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย. https://www.arts.chula.ac.th/folklore/wp-content/uploads/2020/06/ปริญญา
นิพนธ์-เรื่องผีร่วมสมัยในสังคมไทย-บทบาทและการผสมผสานทางวัฒนธรรม-ฉบับสมบูรณ์.pdf
ประคอง นิมมานเหมินท์. (2543). นิทานพื้นบ้านศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โยธิน ช่างฉลาด และอุมารินทร์ ตุลารักษ์. (2565). อนุภาคเหนือธรรมชาติในรายการช่องส่องผีที่นำเสนอผ่าน
เว็บไซต์ยูทูบ พ.ศ. 2562-2563. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(12), 971-981.
https://so04.tci-thaijo.org/index.php/JSBA/article/view/263083/178146
ลอยชาย. (2558). คนเดินดิน...กับเส้นทางอีกสายหนึ่ง (ต่อ 2). พันทิป. https://pantip.com/topic/33180640
ลอยชาย. (2560). ด้วยรัก...และอาฆาต (เรื่องผี20+). พันทิป. https://pantip.com/topic/36229493
ลอยชาย. (2561). รอยต่อ...เบญจเพส. พันทิป. https://pantip.com/topic/37807147
ลอยชาย. (2563). ขายข้าว...ให้ใคร. พันทิป. https://pantip.com/topic/39588625
ลอยชาย. (2564). กลิ่นดอกพิกุลในคืนวันพฤหัสฯ. ใน อังคณา จิตรักวงศ์สกุล (บ.ก.), เรื่องเล่าหลังควันธูป 3
(น. 188-219). กู๊ด คอนเทนส์.
วนิดา ขำเขียว. (2550). ไสยศาสตร์เป็นที่พึ่งของคนในสังคมไทยจริงหรือ. มนุษย์ศาสตร์ปริทรรศน์, 29(1), 21-32.
https://ejournals.swu.ac.th/index.php/hm/article/view/603/602
วิสิฐ อรุณรัตนานนท์. (2552). การวิเคราะห์แนวทางการนำเสนอภาพยนตร์แนวสยองขวัญ [การค้นคว้าแบบอิสระ
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่]. Chiang Mai University Digital Collections.
https://cmudc.library.cmu.ac.th/frontend/Info/item/dc:111197
ศิราพร ณ ถลาง. (2552). ทฤษฎีคติชนวิทยา: วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตํานาน-นิทาน (พิมพ์ครั้งที่ 2).
สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรณิชา เจริญสุข. (2562). ความสัมพันธ์ของคนกับผีในภาพยนตร์ผีไทย กรณีศึกษาภาพยนตร์ตระกูลปอบ
[รายงานการศึกษาเฉพาะบุคคล ศิลปศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร]. Silpakorn University
Repository. https://sure.su.ac.th/xmlui/bitstream/handle/123456789/15282/
BA_Onnicha_Charoensuk.pdf?sequence=1&isAllowed=y