ภาพสะท้อนการเมืองไทยจากการ์ตูนล้อการเมืองของอรุณ วัชระสวัสดิ์

Main Article Content

สันติภาพ ชารัมย์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาพสะท้อนการเมืองไทยจากการ์ตูนล้อการเมืองของอรุณ วัชระสวัสดิ์ จำนวน 80 ฉบับ ตั้งแต่ฉบับวันที่ 19-25 มิถุนายน 2560 ถึงฉบับวันที่ 30 พฤศจิกายน-6 ธันวาคม 2561 ใช้วิธีการวิจัยแบบพรรณนาวิเคราะห์


          ผลการวิจัยพบว่า มีภาพสะท้อนการเมืองของไทย 11 ด้าน ดังนี้ 1) ภาพสะท้อนรัฐบาล แบ่งออกได้เป็น 4 ประเด็น ได้แก่ เสถียรภาพรัฐบาล นโยบายรัฐบาล การทุจริตคอรัปชั่น และต่างประเทศ 2) ภาพสะท้อนนักการเมือง 3) ภาพสะท้อนพรรคการเมือง 4) ภาพสะท้อนสถาบันทหาร 5) ภาพสะท้อนระบอบประชาธิปไตย 6) ภาพสะท้อนรัฐธรรมนูญ 7) ภาพสะท้อนการเลือกตั้ง 8) ภาพสะท้อนองค์กรของรัฐและหน่วยงานราชการ 9) ภาพสะท้อนกฎหมายของไทย 10) ภาพสะท้อนด้านเศรษฐกิจ 11) ภาพสะท้อนสังคม อรุณ วัชระสวัสดิ์ มีการประกอบสร้างความหมายจากภาพการ์ตูนเพื่อล้อเลียนเสียดสีการเมืองไทย และมีกลวิธีในการสื่อความหมาย ได้แก่ การใช้สัญลักษณ์ ภาพประกอบ ข้อความสั้นๆ สีประกอบภาพ เพื่อสะท้อนเหตุการณ์ทางการเมืองที่กำลังได้รับความสนใจของสังคมในช่วงเวลานั้นได้เป็นอย่างดี


 

Article Details

How to Cite
ชารัมย์ ส. (2021). ภาพสะท้อนการเมืองไทยจากการ์ตูนล้อการเมืองของอรุณ วัชระสวัสดิ์. Journal of Variety in Language and Literature, 5(2), 209–236. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wiwitwannasan/article/view/248614
บท
บทความวิชาการ/บทความวิจัย

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2547). ทฤษฎีและแนวทางการศึกษาสื่อสารมวลชน. กรุงเทพฯ: แบรนด์เอจ.
เกรียงรัตน์ เทพบุตร. (2524). ภาพสะท้อนสังคม 2523-2524. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จารุณี สุขชัย. (2550). มิติ "ความเป็นไทย" ในหนังสือการ์ตูนไทย. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจียมศักดิ์ กอวัฒนสกุล. (2535). การ์ตูนการเมืองในยุครัฐบาลเผด็จการ : ศึกษาเฉพาะการ์ตูนการเมืองช่วง ระหว่าง 23 ก.พ.–9 ธ.ค. 2534. วิทยานิพนธ์ นศ.ม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉัตรบงกช ศรีวัฒนสาร. (2555). ภาพล้อและการ์ตูนการเมืองในสังคมไทยระหว่าง พ.ศ. 2465 –2475 (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
เฉลิมรัฐ พิกุล. (2556). การศึกษาเพื่อการสร้างสรรค์: การ์ตูนล้อ ภาพสะท้อนการเมืองไทย กรณีศึกษา: จากการ์ตูนล้อการเมือง (ช่วงปี พ.ศ.2552 – 2554). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชวรัตน์ เชิดชัย. (2530). เอกสารการสอนชุดวิชาการข่าวและบรรณาธิการ หน่วยที่ 1-5 เทคนิคการเขียน ข่าว. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นพพร ประชากุล. (2552). ยอกอักษร ย้อนความคิด. กรุงเทพฯ : อ่านและวิภาษา.
บุญยงค์ เกศเทศ. (2530). เขียนไทย. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ประสพโชค นวพันธุ์พิพัฒน์. (2540). การใช้รหัสที่ปรากฏในงานของนักเขียนการ์ตูนไทย.กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรพิมล เฉลิมมีประเสริฐ. (2542). สัมมนาภาษาเพื่อการสื่อสาร. มหาสารคาม : สถาบันราชภัฏมหาสารคาม.
มนิษา บุญชิต (2542). การสื่อสารทางการเมืองด้วยภาพการ์ตูน : ศึกษาเฉพาะกรณี หนังสือพิมพ์ภาษาไทย รายวัน สมัยรัฐบาล พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศุภเกียรติ เหล่าธีรศิริ. (2548). การ์ตูนการเมืองภาพสะท้อนทางการเมือง : ศึกษาเฉพาะกรณีรัฐบาลนาย ชวน หลีกภัย เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2540 ถึง เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543. ศศ.ม. (รัฐศาสตร์) กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สิทธา พินิจภูวดล. (2520 ). ความรู้ทั่วไปทางวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ : ดวงกมล.
สุดรัก จรรยาวงษ์. (2530). การ์ตูนและการ์ตูนการเมือง. บานไม่รู้โรย, 10, 34.
สุวรรณา งามเหลือ. (2559). การศึกษาวิเคราะห์ภาพล้อสังคมไทยในสื่อสังคมออนไลน์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
อวยพร พานิช และคณะ. (2550). ภาษาและหลักการเขียนเพื่อการสื่อสาร. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนุวัต ใจเอิบอิ่ม. (2554). ความคิดทางการเมืองของเซีย ไทยรัฐ ผ่านงานเขียนการ์ตูนการเมืองระหว่างปี พ.ศ. 2536 – 2554. วิทยานิพนธ์ รศ.ม.(การเมืองการปกครอง). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.
อรุณีประกา หอมเศรษฐี. (2530). สื่อสารมวลชนเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2536). อารมณ์ขันในสื่อมวลชน. กรุงเทพฯ : โครงการหนังสือชุดวิจัยและพัฒนานิเทศ ศาสตร์.