พลวัตของประเพณีตีผึ้งชุมชนสายตรีพัฒนา 3 ตำบลบึงเจริญ อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์

Main Article Content

สินทรัพย์ ยืนยาว

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มุ่งนำเสนอพลวัตของประเพณีตีผึ้งชุมชนสายตรีพัฒนา 3 ตำบลบึงเจริญ อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพที่เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์ ทั้งรายบุคคลและแบบกลุ่ม โดยผู้ให้สัมภาษณ์ประกอบด้วยผู้นำชุมชน ปราชญ์ชาวบ้านและประชาชนในชุมชน การวิเคราะห์ข้อมูลแบบพรรณนาวิเคราะห์ตามแนวคิดพลวัตทางสังคมและวัฒนธรรม และแนวคิดประเพณีประดิษฐ์  ผลการศึกษาพบว่า ประเพณีตีผึ้งมีพลวัตจาก 1) การใช้เรื่องจริงที่เกิดขึ้นสร้างต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์  2) ใช้ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สู่ศาลพ่อปู่บุญมา และ 3) จากศาลพ่อปู่บุญมาสู่ประเพณีตีผึ้ง ปัจจุบันประเพณีตีผึ้งได้เปลี่ยนเป้าหมายจากพิธีกรรมที่สร้างคุณค่าภายในใจสู่การเป็นพิธีกรรมเพื่อการท่องเที่ยวซึ่งจัดว่าเป็น “ประเพณีประดิษฐ์”

Article Details

How to Cite
ยืนยาว ส. (2021). พลวัตของประเพณีตีผึ้งชุมชนสายตรีพัฒนา 3 ตำบลบึงเจริญ อำเภอบ้านกรวด จังหวัดบุรีรัมย์. Journal of Variety in Language and Literature, 5(2), 303–326. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wiwitwannasan/article/view/250151
บท
บทความวิชาการ/บทความวิจัย

References

ขนิษฐา จิตชินะกุล. (2545). คติชนวิทยา. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2548). กรอบยุทธศาสตร์การปรับโครงสร้างเศรษฐกิจและสังคม ของประเทศในระยะ 4 ปี (2548 - 2551). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2560). เพศในเขาวงกต แนวคิดทฤษฎีเพศในวัฒนธรรมบริโภค. กรุงเทพฯ : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร

บุญยงค์ เกศเทศ. (2550). ผีป่าดงภู เจ้าปู่ขุนน้ำ. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2560). ประเพณีประดิษฐ์ในชุมชนอีสานลุ่มน้ำโขง. ขอนแก่น : โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.

ประเวศ วะสี. (2547). การพัฒนาต้องเอาวัฒนธรรมเป็นตัวตั้ง. กรุงเทพฯ : กองทุนส่งเสริมงานวัฒนธรรม สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ กระทรวงวัฒนธรรม.

แพรทอง แก้วทองมี. (2561). พลวัตประเพณีสรงกู่บัวมาศ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศาสนาและภูมิปัญญาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ยศ สันตสมบัติ. (2551). อำนาจ พื้นที่ และอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ : การเมืองวัฒนธรรมของรัฐชาติในสังคมไทย. กรุงเทพฯ : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

ศรีศักดิ์ วัลลิโภดม. (2543). ทัศนะนอกรีต สังคม-วัฒนธรรมในวิถีการอนุรักษ์. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ.

ศิราพร ณ ถลาง. (2559). คติชนสร้างสรรค์ : บทสังเคราะห์และทฤษฏี. กรุงเทพฯ : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน).

ศิริพร ภักดีผาสุก. (2556). “นิทานในหนังสือนิทานแนว edutainment ภาษาไทย : การศึกษาพลวัตของนิทานในบริบทของสังคมไทยร่วมสมัย.” ใน วารสารอักษรศาสตร์. 42(2) ; กรกฎาคม – ธันวาคม : 259-304.

สุภาวดี เชื้อพราหมณ์. (2556). พลวัตวิถีชีวิตพื้นถิ่นของชุมชนและเรือนในลุ่มทะเลสาบสงขลา. กรุงเทพ : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุริยา สมุทรคุปติ์. (2543). การเมืองวัฒนธรรมในบุญผะเหวดร้อยเอ็ด. นครราชสีมา : ไทยศึกษานิทัศน์ สำนักเทคโนโลยีสังคม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

อมรา พงศาพิชญ์. (2547). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม : (กระบวนทัศน์และบทบาทในประชาสังคม). พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.