กลวิธีการใช้ภาษาในการแสดงวัจนกรรม การบวงสรวงท้าวสุรนารีในบทเพลงโคราช

Main Article Content

ศรุสา เกงขุนทด (ธมมสาโร)
ราชันย์ นิลวรรณาภา

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ


บทความนี้มุ่งศึกษากลวิธีการใช้ภาษาในการแสดงวัจนกรรมการบวงสรวงท้าวสุรนารีในบทเพลงโคราช ซึ่งเป็นเพลงพื้นเมืองของจังหวัดนครราชสีมา และยังเป็นเพลงที่นิยมใช้ร้องโต้ตอบกันระหว่างชายและหญิง โดยเนื้อร้องของทำนองเพลงใช้ภาษาถิ่นโคราช ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ในขนบการเล่นเพลงของชาวโคราชมาแต่ดั้งเดิม โดยเลือกศึกษาจากคำประพันธ์ประเภทกลอนเพลงแหล่โคราชที่ใช้แก้บนในโอกาสต่าง ๆ ของบุญสม สังข์สุขซึ่งเป็นหมอเพลงโคราชเป็นหลัก ทั้งนี้ได้ประยุกต์ใช้แนวคิดเกี่ยวกับกลวิธีทางภาษามาเป็นเครื่องมือในการศึกษาและวิเคราะห์ตีความ ผลการศึกษาพบว่าถ้อยคำที่สื่อสารออกไปเพื่อให้เกิดผลหรือสิ่งต่าง ๆ ตามมา ผ่านความเชื่อความศรัทธาที่มีต่อท้าวสุรนารีหรือย่าโมในท่วงทำนองการขับร้องบทเพลงโคราช มีการใช้กลวิธีทางภาษาประกอบด้วย 1) การใช้คำสื่ออารมณ์ 2) การใช้ถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ 3) การใช้คำภาษาถิ่นโคราช และ 4) การอ้างถึง ซึ่งการใช้กลวิธีทางภาษาดังกล่าวนี้ ล้วนเกิดจากการประกอบพิธีกรรมทางความเชื่อที่มีต่ออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกถึงความเคารพยำเกรง ตลอดจนการบอกกล่าว การร้องขอ ในการบนบานศาลกล่าวตามสิ่งที่ตนปรารถนาแทบทั้งสิ้น


คำสำคัญ: กลวิธีการใช้ภาษา, วัจนกรรม, การบวงสรวง, ท้าวสุรนารี, เพลงโคราช


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เกงขุนทด (ธมมสาโร) ศ. ., & นิลวรรณาภา ร. . (2023). กลวิธีการใช้ภาษาในการแสดงวัจนกรรม การบวงสรวงท้าวสุรนารีในบทเพลงโคราช. Journal of Variety in Language and Literature, 7(2), 217–226. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/wiwitwannasan/article/view/264006
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ/บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง

กุนทินี โคตรพัฒน์. (2560). กลวิธีทางภาษาและความหมายทางสังคมในเพลงลูกทุ่งอีสานแนวสองแง่สองง่าม. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2561). การวิเคราะห์ข้อความ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปรีชา อุยตระกลู และคณะ. (2536). เพลงโคราช. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศิริอักษร.

ไพบูลย์ ดวงจันทร์. (2542). การใช้ภาษา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

ยุกติ มุกดาวิจิตร. (2553). สรุปการบรรยาย การเมืองของดนตรี และการดนตรีของการเมือง. ใน หนังสือรวมบทความและบทเสวนาจากการประชุมประจำปี ครั้งที่ 8 ผู้คน ดนตรี ชีวิต เล่ม 2. หน้า 286-300 กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

ศิริพร ภักดีผาสุก. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับอัตลักษณ์และแนวทางการนำมาศึกษาภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สิริชญา คอนกรีต. (2556). เพลงลูกทุ่งอีสาน : อัตลักษณ์และการเมืองเชิงวัฒนธรรมของคนอีสานพลัดถิ่น. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย ภาควิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุกัญญา ภัทราชัย. (2540). ภูมิปัญญาไทยในเพลงพื้นบ้านของไทย. ใน งานสัมมนาเรื่องภูมิปัญญาไทยในวัฒนธรรมทางภาษา คณะกรรมการเอกลักษณ์ของชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี 3 กรกฎาคม 254.

สุจริตลักษณ์ ดีผดุง. (2552). วัจนปฏิบัติศาสตร์เบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สามลดา.

อัจฉราพร ใครบุตร และวิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2559). วัจนกรรมในบทเพลงปลุกใจให้รักชาติ ระหว่าง พ.ศ.2510-2550. ใน วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 6(1); 61-69.