กระบวนทัศน์ใหม่และวิธีวิทยา: จากมุมมองภาษาศาสตร์เชิงนิเวศ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้เป็นการสังเคราะห์กระบวนทัศน์ใหม่และระเบียบวิธี มุมมองทางภาษาศาสตร์เชิงนิเวศ ดังนี้ 1) การแนะนำทฤษฎีภาษาศาสตร์เชิงเชิงนิเวศ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภาษากับระบบนิเวศทางกายภาพ องค์ประกอบสำคัญของความรู้ที่เชื่อมโยงภาษากับนิเวศวิทยา การเปลี่ยนแปลงทางนิเวศวิทยาที่เกี่ยวข้องกับภาษา สู่สิ่งแวดล้อม ธรรมชาติ และกระบวนทัศน์ใหม่ของภาษาศาสตร์ การพัฒนาทฤษฎีทางภาษาศาสตร์โดยคำนึงถึงมนุษย์ไม่เพียงแต่เป็นส่วนหนึ่งของสังคมเท่านั้น แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศที่ใหญ่กว่า การดำรงชีวิตอย่างอิสระด้วยการอยู่ร่วมกันอย่างเป็นระบบ 2) ภาษา วาทกรรม นิเวศวิทยา และภาษาศาสตร์เชิงนิเวศ และ 3) แนวคิดการวิเคราะห์ภาษาศาสตร์เชิงนิเวศ ระเบียบวิธีของภาษาศาสตร์นิเวศวิทยาโต้ตอบกับภาษาและความหลากหลายทางนิเวศ การศึกษาข้อความ ป้ายถนน ป้ายโฆษณา การวิเคราะห์ข้อความที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม การศึกษาคำศัพท์ในภาษามีความเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น การเรียนการผสมผสานภาษานั้นเกี่ยวข้องกับนักเรียนในโรงเรียนที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมและภาษาถิ่นในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์และพื้นที่ที่หลากหลายอื่นๆ ความหลากหลายเกิดขึ้นจากการรับรู้ที่แตกต่างกันเกี่ยวกับแนวคิดเรื่อง "นิเวศวิทยา" และแนวคิดเรื่อง "ปฏิสัมพันธ์ของสิ่ง อื่น ๆ" ไปจนถึงแนวคิดที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม ภาษาศาสตร์สามารถใช้เพื่อแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการสูญเสียความปลอดภัยทางชีวภาพตลอดจนความยุติธรรมด้านสิ่งแวดล้อม ดังนั้นบทความนี้จึงเป็นการศึกษา วิเคราะห์แนวคิด ทฤษฎีภาษาศาสตร์นิเวศน์ การทบทวนวรรณกรรมและวิเคราะห์กระบวนทัศน์ภาษาใหม่ (กระบวนทัศน์ภาษาศาสตร์) ที่ให้ความสำคัญกับระบบนิเวศและโลกสิ่งแวดล้อมในปัจจุบัน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ์ของบทความเป็นของวารสาร การพิมพ์ซ้ำจะต้องได้ร้บการอนุญาตจากบรรณาธิการวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Bang, J. & Door, J. (2000). Dialectical Ecolinguistics. Denmark: University of Odense.
Dastenaee, M.T. (2018). A Critical Review of Ecolinguistic Studies in Iran. Language & Ecology, 1-2.
Derni, A. (2008). The Ecolinguistic Paradigm: An Integrationist Trend in Language Study. Language Society and Culture, 20-21.
Fill, A. (2001). The Ecolinguistics Reader: Language, Ecology and Environment. London & New York: British Library Cataloguing in Publication Data.
Fill, A. (2001). Ecolinguistics: state of the art 1998. In A. Fill & P. Mühlhäusler, (Eds.) The Ecolinguistics Reader: language, Ecology and Environment (p.51). New York: British Library Cataloguisting in Publication Data.
Nash, J. (2009). Ecolinguistics, Semantics and Pragmatics – Two Case Studies: The Hit Chaurasi Pad and Norfolk Island, South Pacific. Conference linguistics in india 19-21 February, 2009 (pp.138-148). Australia: Jawaharhal Nehru University.
Nash, J. (2015). Placenames and Ecolinguistics: Some Considerations for Toponymists . Arbeien aus Anglistik und Amerikanistik , 67-68.
Soloshenko, A. (2015). Language, Cognition and Culture in Eco-Narratives. Vienna: “East-West” Association for Advanced Studies, 6-7.
Stibbe, A. (2014). Ecolinguistics and Erasure: restoring the natural world to consciousness. Language and Society, 9-10.
Stibbe, A. (2015). Ecolinguistics Language, Ecology and the Stories We Live By. New York: Routledge.
Stibbe, A. (2019). Critical discourse analysis and ecology. In J. E. Richardson, & J. Flowerdew (Eds), The Routledge Handbook of Critical Discourse Studies (p. 447). London: The Routledge.
Stibbe, A. & Alexander, R. (2014). From the Analysis of Ecological discourse to the Ecological Analysis of discourse . Language Sciences, 1-2.
stibbe, A. (2015). Ecolinguistics: language, ecology and the stories we live by. New York: Ruotledge.
Zunino, F. (2014). Greenspeak, Green marketing, Greenwash. Greening Processes in Today's Mass Communication. In A. Fill (Ed.), Talking about Nature and Culture: Words, lmages and Dicscourses of language and Ecology (pp. 12-13). Italy: University of Modena and Reggio Emilia.
