การบูรณาการหลักสิทธิเสรีภาพ เสมอภาค และภราดรภาพในวิถีทางประชาธิปไตย
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันเป็นระบอบการปกครองสากลที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นรูปแบบการปกครองที่มีข้อเสียน้อยที่สุดในบรรดารูปแบบการปกครองทั้งปวง ทั้งนี้ เนื่องจากการปกครองในระบบประชาธิปไตยนี้เป็นการปกครองที่เคารพศักดิ์ศรีในความเป็นมนุษย์โดยเท่าเทียมกัน โดยเป็นการปกครองที่อำนาจในการบริหารเป็นของปวงชนทุกคนอย่างเสมอเท่าเทียมกัน เพื่อประโยชน์สุขที่แท้จริงของประชาชนอันจะเป็นรูปแบบการปกครองที่ขจัดความขัดแย้งและปัญหาอุปสรรคต่างที่มีปรากฏในรูปแบบการปกครองประเภทอื่น เช่นปัญหาการผูกขาดอำนาจ การละเมิดสิทธิเสรีภาพและความมั่นคงของประชาชน เป็นต้น ดังนั้นในวิถีทางประชาธิปไตยฝ่ายบริหารซึ่งเป็นผู้ใช้อำนาจการปกครองแทนประชาชนผ่านกระบวนการเลือกตั้ง จำเป็นต้องบูรณาการประยุกต์หลักการทางประชาธิปไตย 3 ประการ คือ สิทธิเสรีภาพ เสมอภาคและภราดรภาพ เพื่อเป็นการเคารพในศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ ขจัดความขัดแย้งอันเกิดจากการละเมิดสิทธิเสรีภาพ ทางการเมือง เศรษฐกิจ การแสดงออกทางพฤติกรรมด้านต่าง ๆ ได้โดยเสรีภายใต้กฎกติกาอันชอบธรรม ส่งเสริมให้เกิดความเสมอภาคเท่าเทียมกันในการเข้าถึงทรัพยากรและสวัสดิการด้านต่าง ๆ เช่น การเข้าถึงสิทธิการรักษาโรคาพยาพาธ ได้รับโอกาสทางการศึกษาอย่างเท่าเทียมกันเป็นต้น ซึ่งจะเป็นปทัฎฐานให้ประชาชนในประเทศเกิดความรักกันเหมือนพี่ดีกันเหมือนน้องปรองดองกันเหมือนญาติที่เรียกว่าภราดรภาพ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2554). เสรีภาพ เสมอภาค ภราดรภาพ. วารสารปรัชญาสังคมอารยะเพื่อสังคมสงบสุขยั่งยืน, 62(7), 95-102.
ฉัตรชัย เนื่องพิมพ์ และคณะ. (2558). การศึกษาวิเคราะห์ฐานะเชิงสังคมของมนุษย์ตามทรรศนะพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 12(2), 172-176.
ชูศักดิ์ ปริปุญโญ. (2553). การคุ้มครองสิทธิและเสรีภาพของประชาชนตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ในรวมบทความทางวิชาการของสำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ ชุดที่ 9 :เรื่อง “ศาลรัฐธรรมนูญกับการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญของประชาชน”. กรุงเทพมหานคร: พี.เพรส.
ทะนงศักดิ์ เหมือนเตย. (2558). หลักการและรูปแบบการปกครองในระบอบประชาธิปไตย. เรียกใช้เมื่อ 3 พฤศจิกายน 2563 จาก http://oknation.nationtv.tv/blog/50000up/2015/08/02/entry-1/comment.
ปัญญา อุดชาชน. (2557). สิทธิและเสรีภาพของพลเมืองอเมริกันภายใต้หลักประชาธิปไตย. รัฐสภาสาร, 67(7).
พรอัมรินทร์ พรหมเกิด. (2545). สังคมวิทยาการเมือง. ขอนแก่น: คลังนา.
พระธรรมนูญ ธมฺมธโร (หอมไม่วาย). (2550). ประชาธิปไตยในมโนทัศน์ของพระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2550). ประชาธิปไตยไม่ยากถ้าอยากได้ (ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: พิมพ์สวยจำกัด.
______. (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส. อาร์.พริ้นติ้งแมสโปรดักชั่นจำกัด.
พระพุทธโฆสเถระ. (2556). คัมภีร์วิสุทธิมรรค. กรุงเทพมหานคร: ประยูรวงศ์พริ้นติ้ง จำกัด.
พระมหาปัญญา ปญฺญาวฑฺโฒ (สุขวงศ์). (2556). รัฐศาสตร์เบื้องต้น. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วรพจน์ วิศรุตพิชญ์. (2538). สิทธิและเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วัชรินทร์ ชาญศิลป์. (2552). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมของไทย : มุมมองทางนิติศาสตร์ สังคมวิทยาและรัฐศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 35(2), 15-25.
วิสุทธิ์ โพธิแท่น. (2554). แนวคิดพื้นฐานของประชาธิปไตย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
สนธิ เตชานันท์. (2550). พื้นฐานทางรัฐศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2543). หลักความเสมอภาค. วารสารนิติศาสตร์ มธ., 30(2), 160-183.
สํานักเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2554). จุลสารเรื่อง “พัฒนาประชาธิปไตย...พัฒนาการเมืองไทย”. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานผลิตเอกสาร สำนักประชาสัมพันธ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
อมร รักษาสัตย์. (2543). ประชาธิปไตย : อุดมการณ์ หลักการและแบบอย่างการปกครองหลายประเทศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.