มนต์เสน่ห์ทางวัฒนธรรมไทยในภาคใต้
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ผู้เขียนมีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาวัฒนธรรมทางภาคใต้ 2) เพื่อศึกษาความเป็นอัตลักษณ์ที่น่าหลงใหลของวัฒนธรรมทางภาคใต้ ภาคใต้มีพื้นที่ส่วนใหญ่ติดกับชายฝั่งทะเล มีเทือกเขาและธรรมชาติที่ยังอุดมสมบูรณ์ แต่ละปีจึงมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากนิยมเดินทางไปเยี่ยมชมวัฒนธรรมและความสวยสดงดงามทางธรรมชาติ ด้วยภาคใต้ มีทั้งหมด 14 จังหวัด และบางจังหวัดติดกับประเทศเพื่อนบ้าน ประกอบกับในอดีตเคยเป็นเมืองศูนย์กลางชายฝั่งทะเล ทำให้เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างกัน จึงทำให้คนไทยในภาคใต้มีวัฒนธรรมที่หลากหลายไม่ว่าจะเป็นวัฒนธรรมทางด้านภาษา วัฒนธรรมทางด้านอาหาร วัฒนธรรมทางด้านการละเล่น รวมไปถึงวัฒนธรรมการแต่งกายและวัฒนธรรมประเพณีทางศาสนา การผสมผสานด้านความหลากหลายของวัฒนธรรมจึงทำให้เกิดมนต์เสน่ห์ทางวัฒนธรรมเกิดขึ้น ปัจจุบันด้วยเทคโนโลยีและวัฒนธรรมทางตะวันตกเข้ามามีบทบาทอย่างมากต่อคนรุ่นใหม่ ทำให้คนรุ่นใหม่ไม่ค่อยให้ความนิยมในมรดกทางวัฒนธรรมเท่าใดนัก และเมื่อไม่มีการอนุรักษ์หรือสืบทอดวัฒนธรรมเหล่านี้ที่เคยมีมนต์เสน่ห์และอัตลักษณ์ ก็จะถูกกลืนกินและลบเลือนลงไปในที่สุดก็สูญหายตามการเวลา
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอีสาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
กัญญ์สิริ จันทร์เจริญและคณะ. (2560). อาหารพื้นบ้านภาคใต้วิถีการดำรงชีวิตพิชิตสุขภาพดี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(2), 281-290.
ขนิษฐา จิตชินะกุล. (2545). คติชนวิทยา. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
คณาจารย์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2551). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จรูญ หยูทอง-แสงอุทัย. (2557). หนังตะลุงภาคใต้ : รากเหง้าและเบ้าหลอม “ตัวตนของคนใต้". สารอาศรมวัฒนธรรมวลัยลักษณ์, 14(2), 11-30.
จำนงค์ ทองประเสริฐ . (2527). วัฒนธรรมไทยภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: ดวงแก้ว.
ฉันทัส ทองช่วย. (2534). ภาษาและอักษรถิ่น (เน้นภาคใต้). กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
ฉันทัส ทองช่วย. (2535). ภาษาและวัฒนธรรมภาคใต้. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
เฉลิมชัย ส่งศรี. (2542). ภาษาไทยถิ่นใต้ในบริบททางวัฒนธรรม. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 11(2), 47-53.
ชลิยา ศรีสุกใส. (2530). วันสำคัญ ประเพณี การละเล่นของไทย. กรุงเทพมหานคร: พีบีซี จำกัด.
ฐาปนี. (2549). การละเล่นพื้นบ้านไทย. กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.
ณัฐชนา นวลยัง. (2562). วิวัฒนาการวัฒนธรรมการแต่งกายจากอดีตสู่ปัจจุบันของภาคใต้. การประชุมวิชาการด้านมนุษยศาสตร์และสงคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 2 “มนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ นวัตกรรมสร้างสรรค์สังคม", 15-30.
ทิพมาศ เศวตวรโชติ และคณะ. (2563). นวัตกรรมการสืบทอดประเพณีแห่ผ้าขึ้นธาตุนครศรีธรรมราช. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 33(1), 107-116.
บรรเทิง พาพิจิตร. (2549). ประเพณี วัฒนธรรมไทย และคติความเชื่อ. กรุงเทพมหานคร: โอเดียร์สโตร์.
บัณฑิต ลิ่วชัยชาญ. (2562). มรดกวัฒนธรรมภาคใต้. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
ประพันธ์ เรืองณรงค์. (2554). บุหงาปัตตานี คติชนไทยมุสลิมชายแดนภาคใต้. กรุงเทพมหานคร: สถาพรบุ๊คส์.
พวงผกา คุโรวาท. (2539). ศิลปะและวัฒนธรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: อมรการพิมพ์.
วรวุธ สุวรรณฤทธิ์ และคณะ. (2546). วิถีไทย. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
วิมล จิโรจพันธุ์ และคณะ. (2551). มรดกทางวัฒนธรรม "ภาคใต้". กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.
สมปราชญ์ อัมมะพันธุ์. (2548). ประเพณีท้องถิ่นภาคใต้. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
สำนักงานราชบัณฑิตยสถาน. (2555). วัฒนธรรม. เรียกใช้เมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2566 จาก http://legacy.orst.go.th
สุวรรณา ตั้งทีฆะรักษ์. (2556). ภาษาและวัฒนธรรม. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
แสงอรุณ กนกพงศ์ชัย. (2548). วัฒนธรรมในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: ธรรมดาเพรส.
อมรา ศรีสุชาติ. (2544). สายรากภาคใต้: ภูมิลักษณ์ รูปลักษณ์ จิตลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว).
Kapook Travel. (2562). ประเพณีภาคใต้ และวัฒนธรรมประเพณีภาคใต้. เรียกใช้เมื่อ 31 มกราคม 2566 จาก: https://travel.kapook.com
MGR Online. (2555). “วันฮารีรายอ” เทศกาลแห่งความสุขที่มุสลิมทั่วโลกรอคอย. เรียกใช้เมื่อ 3 มีนาคม 2566 จาก https://mgronline.com