การใช้หลักพุทธธรรมเพื่อการพัฒนาประชาธิปไตยในสังคมไทย

Main Article Content

กรวิชญ์ บุญมี

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมในการพัฒนาประชาธิปไตยของสังคมไทย โดยเฉพาะในประเด็นการส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองและการสร้างสำนึกความเป็นพลเมือง การศึกษาใช้วิธีการวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) ผ่านการวิเคราะห์และสังเคราะห์แนวคิดจากเอกสารทางวิชาการ งานวิจัย และวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับหลักพุทธธรรมและการพัฒนาประชาธิปไตย ผลการศึกษาพบว่า หลักพุทธธรรม โดยเฉพาะหลักพรหมวิหาร 4 สังคหวัตถุ 4 และสาราณียธรรม 6 สามารถนำมาประยุกต์ใช้เพื่อเสริมสร้างการมีส่วนร่วมทางการเมืองและสำนึกความเป็นพลเมืองในระบอบประชาธิปไตยได้อย่างเป็นรูปธรรม โดยหลักธรรมเหล่านี้ช่วยส่งเสริมให้เกิดการมีส่วนร่วมที่สร้างสรรค์ การเคารพความคิดเห็นที่แตกต่าง และการตระหนักถึงประโยชน์ส่วนรวม อันเป็นรากฐานสำคัญของการพัฒนาประชาธิปไตย อย่างไรก็ตาม การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมดังกล่าวจำเป็นต้องคำนึงถึงบริบทของสังคมพหุวัฒนธรรมและหลักการพื้นฐานของประชาธิปไตยสมัยใหม่ เพื่อให้เกิดการบูรณาการที่เหมาะสมและเป็นที่ยอมรับในวงกว้าง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

เกษฎา ผาทอง และธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2561). พระพุทธศาสนากับการเมืองในสังคมไทย. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์) มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(1), 195-207.

ชาญชัย ฮวดศรี. (2558). รูปแบบการส่งเสริมวัฒนธรรมทางการเมืองเชิงพุทธของผู้นำชุมชนจังหวัดขอนแก่น. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.

กันตพจน์ เศรษฐารัศมี (2565). วิถีประชาธิปไตยในสังคมไทยโดยใช้หลักธรรมของพระพุทธศาสนา. ใน รายงานการศึกษาส่วนบุคคล หลักสูตรหลักนิติธรรมเพื่อประชาธิปไตย รุ่นที่ 10, วิทยาลัยศาลรัฐธรรมนูญ สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.

สุมาลี บุญเรืองและสุรพล สุยะพรหม. (2566). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมความนิยมทางการเมืองของประชาชนที่มีต่อนักการเมืองในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 6(3), 99-112.

Garfield, J.L. (2001). Buddhism and Democracy. The Proceedings of the 20th World Congress of Philosophy 12, 157-172.