BUDDHIST POLITICS INTEGRATED FOR THE BENEFIT AND PEACE OF SOCIETY

Main Article Content

Wichit Nachaisin
Phrakruworajittanurak
Phrakrusunthonwinairos
Han Thaotachan
Peerapong Kenthoraphak

Abstract

        The essence of politics is influence, which is used to determine the direction of society or institutions. It can cover many issues, such as the economy, social welfare, international relations, environmental policy, etc. Moreover, the essence of politics is a fundamental aspect of human interaction and plays an important role in determining the rules and norms that govern the behavior of individuals and groups within a given context. Integrated Buddhist politics is the integration of Buddhist principles, values, and ethics into political circles. It can be seen that the teachings and concepts of Buddhism are used as guidelines in political decision-making, governance, and policy-making. This concept emphasizes the consistency of political actions with Buddhist ideals such as loving-kindness, non-violence, ethics, and social welfare. Important to this idea is that we can integrate Buddhist principles into politics and must carefully consider the separation of religion and state. As well as respect for the diversity of beliefs in society and any attempt to integrate religious principles with politics should be done in a way that supports the principles of democracy, human rights, and the rule of law. Finally, the success of integrating Buddhist principles into politics for the benefit and peace of society depends on the willingness of political leaders and the people. Those people are willing to embrace these values and work together towards a society with loving kindness, justice, and harmony.

Article Details

Section
Academic Article

References

กรมการศาสนา. (2560). แนวทางการดำเนินงานชุมชนคุณธรรมและขับเคลื่อนด้วยพลัง “บวร”. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ชลทิศ ธีระฐิติ. (2551). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พระครูวินัยธรอธิษฐ์ สุวฑฺโฒ. (2564). รัฐศาสตร์แนวพุทธ: วิเคราะห์ภาวะผู้นำทางการเมืองที่พึงประสงค์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 4(2), 70-77.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2550). ธ ทรงครองแผ่นดิน ทศพิธราชธรรม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาเอกกวิน ปิยวีโร (อะซิ่ม) และคณะ. (2566). ความสัมพันธ์พระพุทธศาสนากับการเมืองการปกครองไทย. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(1), 1-13.

อรณี ฝูงวรรณลักษณ์. (2538). การเปิดรับ การคาดหวังประโยชน์และความพึงพอใจ ในรายการ ธรรมะทางสื่อโทรทัศน์ของสมาชิกชมรมทางพระพุทธศาสนาในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.