แนวทางการส่งเสริมคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครูในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครูในโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 6 2) ศึกษาแนวทางการส่งเสริมคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ และ 3) ตรวจสอบแนวทางดังกล่าว การวิจัยดำเนินการ 3 ขั้นตอน ได้แก่ การเก็บข้อมูลจากครู 191 คนด้วยแบบสอบถาม การสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ 6 คนเพื่อหาแนวทาง และการตรวจสอบแนวทางโดยผู้เชี่ยวชาญ 31 คนด้วยแบบตรวจสอบ ผลการศึกษาพบว่า สภาพปัจจุบันของการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครูโดยรวมอยู่ในระดับมาก แนวทางการส่งเสริมที่ได้แบ่งเป็น 4 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านนิสัยและพฤติกรรม เช่น การศึกษาค้นคว้าและทำวิจัย การเขียนบันทึก เข้าร่วมอบรม และสร้างชุมชนการเรียนรู้ 2) ด้านเจตคติ เช่น สนับสนุนให้เรียนรู้อย่างต่อเนื่อง การสร้างบรรยากาศกระตือรือร้น และการเรียนรู้จากความผิดพลาด 3) ด้านทักษะ เช่น การจัดอบรม การสร้างสถานการณ์ฝึกคิดวิเคราะห์ และการพัฒนาทักษะสืบค้นข้อมูลและการสื่อสาร 4) ด้านความรู้ เช่น การเข้าร่วมสัมมนา การสร้างเครือข่าย และการพัฒนาโรงเรียนให้เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ผลการตรวจสอบแนวทางพบว่ามีความเหมาะสม เป็นไปได้ และเป็นประโยชน์ในระดับมากที่สุด
คำสำคัญ: คุณลักษณะ, บุคคลแห่งการเรียนรู้, โรงเรียนขยายโอกาส
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกพร บุตรดี. (2560). ความคิดเห็นในการพัฒนาบุคลากรให้เป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครูในโรงเรียนสังกัดกลุ่มโรงเรียนตามพระราชประสงค์ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว (วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันรัชต์ภาคย์.
กฤตฤณ ปูนอน. (2564). ข้อเสนอเชิงกลยุทธ์เพื่อพัฒนาสมรรณะความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 5. วารสารวิชาการครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 18(2), 139–150.
คมน์วุฒิ สิงห์สาย. (2560). ความต้องการจำเป็นในการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ของครูการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยสังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยในกลุ่มศูนย์ภูธานี (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ชูศักดิ์ เอื้องโชคชัย. (2558). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ตามอัธยาศัยเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับเยาวชน (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธเนศ ขำเกิด. (2541). องค์กรแห่งการเรียนรู้. วารสารวิชาการ, 1(9), 28–30.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 6. (2565). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ 2566. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
สะอาด ภูนาสรณ์. (2565). การพัฒนาความเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสาร มจรอุบลปริทรรศน์, 7(1), 1006–1008.
สายทิพย์ พิริยะธนารักษ์. (2563). การนำเสนอรูปแบบเชิงกระบวนการในการบ่มเพาะการเป็นบุคคลแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิต: กรณีศึกษาครูภูมิปัญญาแพทย์แผนไทย (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bloom, B. S., Engelhart, M. D., Furst, E. J., Hill, W. H., & Krathwohl, D. R. (1971). The process of learning (Vol. 2). Prentice-Hall of Australia.
Candy, P.C., Crebert, R.G., & O’Leary, J. (1994). Developing lifelong learners through undergraduate education. Canberra, Australia: National Board of Employment, Education and Training Commissioned Report No. 28. Canberra: Australian Government Publishing Service.
