The Learning Management Based on Harrows’s Instructional Model for Psychomotor Domain on Learning Achievement and Practical Skill on Making Thai Desserts of Grade 8 Students
Main Article Content
Abstract
The aims of this study were 1) to compare the learning outcomes in Occupations of 8th Grade students before and after learning management with Harrow's instructional model for the psychomotor domain. 2) to compare 8th Grade students' practical skills in making Thai desserts after learning management based on Harrow's instructional model for the psychomotor domain with the criteria of 80%; and 3) to examine students’ satisfaction with learning based on Harrow's instructional model for the psychomotor domain. The sample was 28 Grade 8 students, Songkhla Primary Educational Service Area Office 2, in the second semester of academic year 2023. The research instruments consisted of 1) five lesson plans using Harrow’s psychomotor domain instructional model for making a Thai dessert; 2) a learning achievement test for making a Thai dessert; 3) a practical skills test for making a Thai dessert; and 4) a satisfaction assessment form. The data were analyzed using the mean, standard deviation, and t-test. The results of this study show that 1) Learning performance after learning management based on Harrow's instructional model for the psychomotor domain was higher than before learning, with results statistically significant at the level of. 05. 2) Grade 8 students' practice skills after learning management based on Harrow's instructional model for the psychomotor domain were higher than the criteria of 80%, with the level being statistically significant. 05. 3) Grade 8 students' satisfaction with learning based on Harrow's model for the psychomotor domain was the highest.
Article Details
References
กิติพงษ์ แหน่งสกูล (2557). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการปฏิบัติงาน เรื่อง การใช้โปรแกรมประมวลผลคำ กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยีของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้วิธีสอนแบบชี้แนะร่วมกับรูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2559). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. พิมพ์ครั้งที่. นนทบุรี: พีบาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้ เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นรนิติ พรหมพื้น. (2560). การพัฒนาทักษะการเขียนแบบเบื้องต้น ด้วยรูปแบบการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์ สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย. นนทบุรี. การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 10. 34-45.
บุญชม ศรีสะอาด. (2559). การวิจัยเบื้องตน. กรุงเทพฯ: สุริยาสาส์น.
บุษยพงศ์ มุสิกไชย. (2553). การศึกษาเฉพาะบุคคลเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศรัณย์พร พูนสมบัติ. (2561). การพัฒนาเอกสารประกอบการเรียนโดยใช้กระบวนการเรียนรู้แบบเบรนเบสต์ เพื่อพัฒนางานปั้นตามจินตนาการ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. งานวิจัยโรงเรียนเทศบาลบ้านคูหาสวรรค์.
สุมิตรา อุ่นเปีย. (2557). ผลการจัดกิจกรรมศิลปะตามแนวคิดของแฮร์โรว์ที่มีต่อความสามารถในการปั้นของเด็กอายุ 9-11 ปี. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 9(1), 458-472.
สมเกียรติ จูรอด. (2564). การจัดการเรียนรู้กับทักษะที่จำเป็นสำหรับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. วารสารภาวนาสารปริทัศน์. 1(1), 25-36.
Davies, I. K. (1971). The Management of Learning. London: McGraw-Hill.
Harrow, A. (1972). A taxonomy of psychomotor domain: a guide for developing behavioral objectives. New York: David McKay.
Maslow, A. H. (1970). Motivation and Personality. New York: Harper and Row.