ความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษานำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา: กรณีศึกษาสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปัตตานี เขต 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยออกแบบการวิจัยโดยใช้รูปแบบกรณีศึกษา ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษานำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา กรณีศึกษาสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปัตตานี เขต 3 ผู้ให้ข้อมูลสำคัญมีจำนวนทั้งหมด 9 คน ประกอบด้วย ผู้อำนวยการสถานศึกษา 3 คน หัวหน้าวิชาการ 3 คน และครูแกนนำที่รับผิดชอบงานนวัตกรรมการศึกษาหรือครูผู้สอนของโรงเรียน 3 คน โดยผู้วิจัยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างและทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) จากผลวิจัยพบว่า ความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษานำร่องพื้นที่นวัตกรรมการศึกษาของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปัตตานี เขต 3 ประกอบด้วย 4 ด้าน คือ (1) การจัดโครงสร้างองค์กรที่เอื้อต่อการสร้างนวัตกรรม ประกอบด้วย การจัดโครงสร้างขององค์กรแบบกระจายอำนาจแนวราบ การแต่งตั้งคณะทำงานพื้นที่นวัตกรรม และการแต่งตั้งคณะกรรมการสถานศึกษา (2) การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ ประกอบด้วย การใช้รูปแบบและช่องทางการสื่อสารที่หลากหลายทั้งภายในและภายนอก การใช้นวัตกรรมหรือเครื่องมือในการยกระดับประสิทธิภาพการสื่อสาร และการบูรณาการข้อมูลร่วมกันเพื่อสร้างการรับรู้ที่ตรงกัน (3) การสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่เอื้อต่อการสร้างนวัตกรรม ประกอบด้วย การส่งเสริมให้มีกระบวนการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ การสนับสนุนการนำเสนอแนวคิดที่แตกต่าง และการส่งเสริมการสร้างทัศนคติเชิงบวกต่อการทำงานร่วมกัน และ (4) การพัฒนาบุคลากรที่มีประสิทธิภาพ ประกอบด้วย การส่งเสริม สนับสนุน การใช้นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เหมาะสม และการสนับสนุนบุคลากรเข้าร่วมอบรมพัฒนาทักษะทางวิชาชีพครู
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). รู้จักกับ “พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา” ล่าสุด 11 จังหวัด. สืบค้นจาก https://www.moe.go.th/360educational-innovation-area/
กองทุนพัฒนานวัตกรรม. (2545). เพาะปลูกความคิด ให้ดอกผลทางเศรษฐกิจ. วารสาร MBA, 4(38), 79.
จิราภรณ์ ชนัญชนะ, อำนวย บุญรัตนไมตรี, ฐิติมา โห้ลำยอง, & ศุภวัฒน์ สุขะปรเมษฐ. (2566). ดัชนีชี้วัดการเป็นองค์กรนวัตกรรมในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม, 10(1), 160-170.
ชวน ภารังกูล. (2556). การศึกษาความเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในจังหวัดราชบุรี (รายงานการวิจัย). ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
ธัญวรัตม์ สิงห์จู, & ดวงกมล ไตรวิจิตรคุณ. (2564). การพัฒนาตัวบ่งชี้การเป็นโรงเรียนนวัตกรรม: การบูรณาการการวิเคราะห์ข้ามกรณีและการย้อนรอยกระบวนการ. วารสารครุศาสตร์สาร มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 15(1), 219-234.
ปานชนก ด้วงอุดม. (2562). การศึกษาสภาพการเป็นองค์กรนวัตกรรมของสถานศึกษา ตามความคิดเห็นของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา พระนครศรีอยุธยา เขต 2. (วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, พระนครศรีอยุธยา.
พรพิมล ขำเพชร, ปาริฉัตร ศรีหะรัญ, & วันดี หิรัญสถาพร. (2564). ความสำคัญและเทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลสู่การวิจัยในศตวรรษ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 32(2), 1-12.
พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. (2562). 6 นาที รู้จักพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา. สืบค้นจาก https://www.edusandbox.com/video-educationalinnovation/
พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา จังหวัดปัตตานี. (2565). ข้อมูลโรงเรียนนำร่องพื้นที่นวัตกรรมจังหวัดปัตตานี ปี 2565. สืบค้นจาก https://sandbox.ptnpeo.go.th/info/359/
รัตนวดี โมรากุล, ดวงใจ ชนะสิทธิ์, นภาเดช บุญเชิดชู, & อรพรรณ ตู้จินดา. (2561). การพัฒนารูปแบบองค์การแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 11(1), 910-923.
พระราชบัญญัติพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา พ.ศ. 2562, (2562, 30 เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอน 56 ก. หน้า 102-120.
วุฒิพงษ์ ภักดีเหลา. (2554). การศึกษาคุณลักษณะขององค์การนวัตกรรม: กรณีศึกษาองค์การที่ได้รับรางวัลด้านนวัตกรรม. (วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สมหมาย ทองมี. (2552). ความเป็นองค์กรนวตักรรมและความสามารถทางนวตักรรมกรณีศึกษาโรงพยาบาลเกาะสมุย. (การศึกษาอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์,
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ. (2549). สุดยอดนวัตกรรมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
องค์อร ประจันเขตต์. (2557). องค์กรแห่งนวัตกรรมการศึกษา ทางเลือกใหม่ของการบริหารการศึกษา. วารสารพยาบาลทหารบก, 15(1), 45-51.
ไอริน โรจน์รักษ์. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นองค์การนวัตกรรมกับสมรรถนะในการสร้างสรรค์นวัตกรรม: กรณีศึกษาสำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2(2), 46-60.
KSchool. (2022). How is Technology Changing Education? Retrieved from https://www.21kschool.com/in/blog/how-is-technology-changing-education/
Bates, T. (2000). Managing Technological Change: Strategies for College and University Leaders. San Francisco: Jossey-Bass.
Caprelli, L. (2021). 7 Reasons Why Innovation Is Important. Retrieved from https://lisacaprelli.com/7-reasons-innovation-is-important/
Christiansen, J. A. (2000). Building the innovative organization: Management systems that encourage innovation. London: Palgrave Macmillan.
Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (2006). How to design and evaluate research in education (6th ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
Grünbaum, A. (2007). The reception of my Freud-critique in the psychoanalytic literature. Psychoanalytic Psychology, 24(3), 545-576.
Guest, G., Bunce, A., & Johnson, L. (2006). How many interviews are enough? An experiment with data saturation and variability. Field methods, 18(1), 59-82.
Morse, J. M. (2000). Determining sample size. Qualitative health research, 10(1), 3-5.
Seidman, I. (1998). Interviewing as qualitative research: A guide for researchers in education and the social sciences (2nd ed.). New York: Teachers College Press.
Tidd, J., Bessant, J., & Pavitt, K. (2001). Managing Innovation: Integrating technological, market and organizational change (2nd ed.). Chichester, UK: John Wiley.
Vandeweyer, M., Espinoza, R., Reznikova, L., Lee, M., & Herabat, T. (2020). Thailand’s education system and skills imbalances: Assessment and policy recommendations. doi:https://doi.org/10.1787/b79addb6-en
Yin, R. K. (1994). Case study research: design and methods. Thousand Oaks: Sage Publications.
