การศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะครูภาษาอังกฤษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา และประเมินองค์ประกอบสมรรถนะครูภาษาอังกฤษ การดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การสังเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะครูภาษาอังกฤษ โดยการศึกษาเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสมรรถนะครูภาษาอังกฤษ จำนวน 10 แหล่ง ขั้นตอนที่ 2 การประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบสมรรถนะครูภาษาอังกฤษ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเคราะห์เอกสาร และแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะครูภาษาอังกฤษ มี 3 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) ความรู้ (2) ทักษะ (3) คุณลักษณะส่วนบุคคล โดยทุกองค์ประกอบมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ:
โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
เจนศักดิ์ แซ่อึ้ง. (2556). อันดับ 101 ของโลก ทักษะภาษาอังกฤษคนไทย เข้าถึงได้จาก https://www.pptvhd36.com/news/211232. 14 พฤษภาคม 2567.
ชัชรีย์ บุนนาค. (2561). ปัญหาการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในประเทศไทยและข้อเสนอแนะด้านยุทธศาสตร์ การพัฒนาการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ปี 2564–2568. ใน ดวงสมร รุ่งสวรรค์โพธิ์ (บรรณาธิการ). การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 2 “Graduate School Conference 2018”, 15 พฤศจิกายน 2562. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. กรุงเทพฯ, 235–241.
ธัญญลักษณ์ เวชกามา. (2562). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการสอนภาษาอังกฤษของโรงเรียน ประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏ บุรีรัมย์.
ธีระศักดิ์ สินชัย. (2565). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูภาษาอังกฤษในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ ค.ม. สุรินทร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
น้ำทิพย์ วโรดมดำรง. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะครูภาษาอังกฤษในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วิทยานิพนธ์ ค.ม. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
ปิยาภรณ์ อัครลาวัณย์. (2562). การศึกษาความต้องการและแนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของครูสอน ภาษาอังกฤษในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 40. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
วรรณรี ปานศิริ. (2561). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะของผู้สอนวิชาภาษาอังกฤษตามแนวทางการจัดการ เรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. งานวิจัย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
วิจารณ์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ส.เจริญการพิมพ์.
Brown, D., & Lee, H. (2015). Teaching by principles: An interactive approach to language pedagogy (4th ed.). U.S.A.: Pearson Education.
Kartal, G. (2019). Generic Teacher Competencies and the English Language Teacher Education Program in Turkey. Research on Youth and Language: Turkey.
Khofillahi, N. (2021). An Analysis of the English Teacher Pedagogical Competence in the English Learning Process at Fifth Grade of Sd Muhammaiyah Menoreh in the Academic Year of 2020/2021. Thesis English Education Department Teacher Training and Education Faculty State Institute for Islamic Studies (IAIN) Salatiga.
Shariatifar, S. (2017). EFL Teachers’ Professional Competencies: Content Knowledge and Pedagogical Content Knowledge. Applied Research on English Language. Indonesia: University of Isfahan.
Taniredja, T. (2016). Pedagogical, Personality, Social and Professional Competence in Correlation with Teachers’ Performance (Correlational Study of Junior High School Teacher at SMPN 3 Purwokerto). Conference: ISETH 2016 (The 2nd International Conference on Science, Technology and Humanity). Indonesia: Yogyakarta Conference.
