การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจของสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยทุกชั้นปี คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 140 คน ได้มาโดยการสุ่มอย่างง่ายด้วยวิธีการจับสลาก เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถามเพื่อศึกษาสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยที่มีค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหาอยู่ระหว่าง .80 ถึง 1.00 มีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง .276 ถึง .797 และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .930 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ หมุนแกนองค์ประกอบแบบออโธโกนอลด้วยวิธีแวริแมกซ์ ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ได้ตัวแปร 16 ตัว ที่ไม่เป็นเมทริกซ์เอกลักษณ์ (Bartlett’s test: = 2249.032, df = 300, p = .001) มีค่า KMO = .926 ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเมื่อหมุนแกนโดยวิธีแวริแมกซ์แล้ว พบว่าได้ 4 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) คุณธรรมและจริยธรรมทางวิชาชีพ 2) ทักษะการสร้างความร่วมมือและสร้างเครือข่าย 3) ความรู้และการออกแบบการจัดประสบการณ์สำหรับเด็กปฐมวัย 4) ทักษะการจัดกิจกรรมและผลิตสื่อการเรียนรู้ ซึ่งสามารถทำนายสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ได้ร้อยละ 63.900 โดยองค์ประกอบคุณธรรมและจริยธรรมทางวิชาชีพ สามารถทำนายสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยได้มากที่สุด (ร้อยละ 46.555) และองค์ประกอบทักษะการจัดกิจกรรมและผลิตสื่อการเรียนรู้ สามารถทำนายสมรรถนะนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยได้น้อยที่สุด (ร้อยละ 4.256) ดังนั้น การพัฒนาสมรรถนะของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ควรคํานึงถึงองค์ประกอบทั้ง 4 นี้ เพื่อเป็นกรอบในการพัฒนาแนวทางส่งเสริมสมรรถนะของนักศึกษาสาขาวิชาการศึกษาปฐมวัยต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กุญช์ภัสส์ พงษ์พานิชย์. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบและตัวบ่งชี้สมรรถนะด้านการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอนนักเรียนระดับปฐมวัยที่ใช้ภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 3(1), 1–12.
กุลชาติ พันธุวรกุล. (2562). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. วารสารการศึกษาเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, 15(1), 50–65.
นัยนา พรหมดำ และศิริพร สุวรรณรังษี. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะทางวิชาชีพของครูปฐมวัย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา. สิกขา วารสารศึกษาศาสตร์. 7(2), 108–116.
นิภาพร อ่วมแจ้ง, ภัทรพล มหาขันธ์ และวีณา ซุ้มบัณฑิต. (2566). สมรรถนะที่พึงประสงค์ด้านการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัยในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 15(3), 145–155.
พรรนภา วิระชิด, ประภาพร บุญปลอด และศุภธนกฤษ ยอดสละ. (2567). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจสมรรถนะครูปฐมวัย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 3. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 13(49), 214–225.
มยุรี สงวนศักดิ์. (2563). สมรรถนะและบทบาทของครูปฐมวัย. วารสารการพัฒนาวิชาชีพครู. 5(1), 78–95.
ยุทธ ไกรวรรณ. (2556). การบริหารการศึกษาผ่านกระบวนการสร้างสมรรถนะ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2564). แผนด้านการอุดมศึกษาเพื่อผลิตและพัฒนากำลังคนของประเทศ พ.ศ. 2564 – 2570. https://www.mhesi.go.th.
สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. (2567). รายงานประจำปีการศึกษา 2567. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
สุภมาส อังศุโชติ, สมถวิล วิจิตรวรรณา และรัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2552). แนวทางการจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับสมรรถนะของครู. วารสารวิชาการครุศาสตร์, 17(3), 123–135.
Cattell, R. B. (1966). The Scree Test for the Number of Factors. Multivariate Behavioral Research, 1(2), 245–276.
Field, A. (2018). Discovering Statistics Using IBM SPSS Statistics (5th ed.). SAGE Publications.
Gorsuch, R. L. (2015). Factor analysis: Classic edition. Routledge.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2019). Multivariate Data Analysis (8th ed.). Cengage Learning.
Kaiser, H. F. (1958). The Varimax Criterion for Analytic Rotation in Factor Analysis. Psychometrika, 23(3), 187–200.
Kim, J., & Mueller, C. W. (1978). Factor Analysis: Statistical Methods and Practical Issues. Sage Publications.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Liu, Q., & Wu, L. (2020). Enhancing Early Childhood Education Through Context-Based Learning. International Journal of Early Childhood Education, 35(2), 145–160.
NAEYC. (2022). Developmentally Appropriate Practice in Early Childhood Programs. Washington, DC: National Association for the Education of Young Children.
Smith, J., & Smith, R. (2020). The Impact of Teacher Competency on Early Childhood Development. Journal of Education Studies, 45(3), 123–145.
Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2019). Using Multivariate Statistics (7th ed.). Pearson.
UNESCO. (2021). Early Childhood Care and Education: The Foundation of Sustainable Development. SP: France.
