แนวทางพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพที่พึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 4 และ 2) พัฒนาแนวทางการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับโรงเรียนในกลุ่มดังกล่าว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ผู้บริหาร ครู และบุคลากรทางการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ขอนแก่น เขต 4 จำนวน 313 คน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบง่ายจากตารางสำเร็จรูปของเครจซี่และมอร์แกน (Krejcie & Morgan, 1970) เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ เพื่อประเมินสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างสำหรับผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ (Percentile) ค่าเฉลี่ย (Means) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) และดัชนีความต้องการจำเป็น (Modified Priority Needs Index: (PNI modified) ในการจัดลำดับความสำคัญของความ ต้องการจําเป็น ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของการจัดการเรียนรู้อยู่ในระดับปานกลาง (Mean =3.12) ในขณะที่สภาพที่พึงประสงค์อยู่ในระดับมาก (Mean =4.19) ความต้องการจำเป็นในการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เรียงตามลำดับความสำคัญจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านทรัพยากรและแหล่งวิชาการ (PNImodified=0.46) ด้านการจัดรูปแบบและวิธีการเรียน (PNImodified=0.39)ด้านการประเมินผลและการปรับปรุง(PNImodified=0.36) และด้านการกำหนดวัตถุประสงค์และเนื้อหา (PNImodified=.32) แนวทางการพัฒนาการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ประกอบด้วย 4 ด้าน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
จตุพร คำสีทา. (2560). ทักษะของครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตนที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1 (ปริญญานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย).
จิตรลดา พิทักษ์ธรรม. (2566). ผลของการเรียนรู้ผ่านโครงการ (Project-Based Learning) ต่อทักษะการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. คณะครุศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
จิติมา วรรณศรี. (2557). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2561). แนวคิดเกี่ยวกับนวัตกรรมการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ณัฐวุฒิ ศรีระษา. (2564). การจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้ 5 ขั้น (5E) ร่วมกับหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. Journal of Education Studies, 49(4), 13-23.
บัณฑิต ทิพากร. (2550). การพัฒนาคณาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: สุวรียาสาส์น.
ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์. (2563). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มีน เซอร์วิส ซัพพลาย.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพ.
พระบุนนา อธิปุญฺโญ และคณะ. (2562). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 1. วารสารบณัฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(3), 312-325.
พิมพ์พิศา วัฒนศักดิ์. (2566). การใช้ Kahoot! ในการประเมินผลการเรียนรู้และการเพิ่มความกระตือรือร้นในห้องเรียน. คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ภารดี อนันต์นาวี. (2553). หลักการ แนวคิด ทฤษฎีทางการบริหารการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). ชลบุรี: สำนักพิมพ์มนตรี จำกัด.
รัตนสุวรรณการพิมพ์.ณัฐชา สุขศรี. (2564). การใช้สื่อดิจิทัลเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้แบบอิสระในนักเรียนมัธยมศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรัญญา นาคสมบูรณ์. (2567). การตั้งวัตถุประสงค์การเรียนรู้แบบ SMART และผลต่อความสำเร็จในการเรียนรู้ของนักศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วราวุธ ทรงประเสริฐ. (2565). การใช้ระบบการจัดการเรียนรู้ (LMS) ในการเพิ่มประสิทธิภาพการเรียนการสอนระดับอุดมศึกษา. คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
วิจารณ์ พานิช. (2555). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21: แนวทางและเครื่องมือในการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สรวิศ ศรีสวัสดิ์. (2567). การใช้ PDCA Cycle ในการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ในระดับอุดมศึกษา. คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา เขต 4 จังหวัดขอนแก่น. (2566). รายงานผลการดำเนินงานประจำปี 2566. ขอนแก่น: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา เขต 4.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2550). การกำหนดแนวทางการพัฒนาการศึกษาไทยกับการเตรียมความพร้อมสู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2565). การบริหารวิชาการที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกยุคพลิกผัน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวรรณา พาเหาะ. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 กับการบริหารงานวิชาการโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปราจีนบุรี เขต 2. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(4), ตุลาคม-ธันวาคม 2566.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2560). การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน (พิมพ์ครั้งที่ 19). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารยา ภูมิภักดิ์. (2565). การใช้เกมการศึกษาเพื่อกระตุ้นความสนใจในการเรียนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อุทัย บุญประเสริฐ. (2557). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน. กรุงเทพฯ: เอสดีเพรส.
International Society for Technology in Education. (2007). Standards for Technological Integration in Education. International Society for Technology in Education.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610..
Liberal Education and America’s Promise. (2007). Essential Learning Outcomes in the 21st Century. Association of American Colleges and Universities.
