ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครู จำนวน 333 คน ได้มาใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ โดยด้านภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา มีค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาระหว่าง 0.80–1.00 ค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.61-0.89 และค่าความเชื่อมั่น 0.98 ส่วนด้านวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน ค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาระหว่าง 0.80 –1.00 ค่าอำนาจจำแนกระหว่าง 0.70 - 0.86 และค่าความเชื่อมั่น 0.97 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1. ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2. วัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 3. ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษากับวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน มีความสัมพันธ์กันทางบวกในระดับสูง อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 4. ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษามีอำนาจพยากรณ์วัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน มี 3 ตัวแปร ได้แก่ 1) การเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง(X6) 2) การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ (X4) และ 3) ความคิดสร้างสรรค์(X2) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยร่วมกันพยากรณ์ได้ร้อยละ 71.70 สามารถเขียนสมการพยากรณ์ ดังนี้ สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ = .591 + .435(X6) + .289(X4) +.149(X2) สามารถเขียนสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน y = .483(Z6) + .301(Z4) +.156(Z2) 5. แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน มี 3 ด้าน ได้แก่ การเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ และความคิดสร้างสรรค์ โดยแนวทางพัฒนาประกอบด้วย 8 วัตถุประสงค์ และ 24 แนวทางการพัฒนา ผลการประเมิน พบว่า แนวทางการพัฒนามีความเหมาะสมโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และความเป็นไปได้โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกอร กวานสุพรรณ. (2560). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างทักษะการเรียนตามแนวคิดการเรียนรู้
เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาและการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษา
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(2), 1-13.
กนกอร สมปราชญ์. (2560ก). ภาวะผู้นำและภาวะผู้นำการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2).
ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
. (2560ข). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน: การศึกษาทฤษฎีฐานราก.
วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 12(34), 51-66.
กรรณาภรณ์ สินประสงค์. (2564).รูปแบบวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน.
วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จารุวรรณ เขียวน้ำชุม. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษา
ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.จิตกมล โคตรทองหลาง. (2564). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา
สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม:
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชมพูนุช บุญมาวงษา. (2565). วัฒนธรรมคุณภาพที่ส่งผลต่อคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วิทยานิพนธ์ ค.ม. นครพนม: มหาวิทยาลัย
นครพนม.
ชิดชนก เกตุวงศ์. (2565). แนวทางการบริหารเพื่อสร้างวัฒนธรรมคุณภาพในสถานศึกษาโดยใช้เทคโนโลยี
สารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) ของโรงเรียนบ้านเวียงพาน. วิทยานิพนธ์ ค.ม. เชียงราย:
มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ชิตณรงค์ โรจนทวีทองดี. (2564). รูปแบบวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่
การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดศรีสะเกษ วิทยานิพนธ์ ค.ด. ศรีสะเกษ: มหาวิทยาลัยราชภัฏ
ศรีสะเกษ.
ต่วนฮัสนะห์ ลาดอ. (2567). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารกับการเป็นองค์กรแห่ง
การเรียนรู้ของสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2.
วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 35(1), 107-121
ธีร์ ภวังคนันท์. (2565). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหาร
โรงเรียนมัธยมศึกษา. วารสารรุศาสตร์ปัญญา, 1(2), 35-46.
มนูญ เหล่าปาสี. (2565). วัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา
จังหวัดนครปฐม. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 22(2), 155-166.
รมิดา เศรษฐบดี. (2566). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาส
ทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
วิทยานิพนธ์ ค.ด. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ลักษวงษ์ จิระสุวรรณภักดี. (2566). ภาวะผู้นำแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก,
(2), 220-238.
วรรณิษา กลิผล. (2560). โมเดลสมการโครงสร้างปัจจัยวัฒนธรรมคุณภาพที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน
ในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. ขอนแก่น:
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วารุณี ลัภนโชคดี. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลและพัฒนาการของระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน
จากผลการประเมินคุณภาพภายนอกทั้งสามรอบของ สมศ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏ
ภูเก็ต, 14(1), 350-381
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ศมพรัตน์ เจ๊ะบ่าว. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผล ของโรงเรียนเอกชนใน
ระบบ สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดสงขลา วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. หาดใหญ่: มหาวิทยาลัย
หาดใหญ่.
ศรสวรรค์ พานซ้าย และ จิตมา วรรณศรี. (2564). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหาร
สถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1. ศึกษาศาสตร์สาร
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 5(1). 90-103.
ศิริพงษ์ ตรัสศรี. (2564). แนวทางเสริมสร้างวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานศึกษาธิการ
จังหวัดพระนครศรีอยุธยา วิทยานิพนธ์ ค.ม. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏ
พระนครศรีอยุธยา.
ศิริพร คำภูษา. (2565). องค์ประกอบวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(4), 103-115.
ศิริวรรณ เต็มวงษ์ และ ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2560). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันวัฒนธรรมคุณภาพ
ของโรงเรียนรางวัลพระราชทานในจังหวัด ขอนแก่น. วารสารวิทยบริการ หาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์, 28(3), 27-35.
สมชาย เทพแสง. (2566). OKRs: แนวคิดใหม่สำหรับผู้นำในการพัฒนาคุณภาพขององค์กร. วารสาร
สหวิทยาการวิจัยและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 1-13.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. (2566). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567
เข้าถึงได้จาก https://www.sesaosakon.go.th/web2023/?page_id=12057
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560).แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ:
พริกหวานกราฟฟิค.
. (2564). OKRs กับการพัฒนาคุณภาพโรงเรียน. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2562).ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561–2580.
กรุงเทพฯ: ราชกิจจานุเบกษา.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสกลนคร. (2567).ข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษา จังหวัดสกลนคร
ปีการศึกษา 2567 เข้าถึงได้จาก https://sakon-peo.go.th/index.php/plan-news/.
สุปวีย์ ศรีวันทนาสกุล (2564) การศึกษาวัฒนธรรมคุณภาพและแนวทางการส่งเสริมวัฒนธรรมคุณภาพใน
สถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแพร่ เขต 2. วารสา
รมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(1), 118-133.
อนุชิต พันธ์กง. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วิทยานิพนธ์ ค.ม. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.อนุนิดา ยนต์ศิริ. (2566). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามการรับรู้ของครู สังกัด
กรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารการปกครอง และนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(2), 159-172.
อภิสิทธิ์ โคสาดี. (2565). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อวัฒนธรรม
คุณภาพของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3.
วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 50(3), 1-13.
Batten, J. D. (2014). Building a total quality culture. Wipf and Stock Publishers.
Bendermacher, G. W. G., oude Egbrink, M. G., Wolfhagen, I. H. A. P., & Dolmans, D.H. (2017).
Unravelling quality culture in higher education: a realist review. Higher education,
(3), 39-60.
Doerr, J. (2018). Measure what matters: How Google, Bono, and the Gates Foundation rock
the world with OKRs. Penguin.
Horowitz, D. S. & Van Eeden, R. (2015). Exploring the learnings derived from catalytic
experiences in a leadership context. SA Journal of Human Resource, 4(2), 112-130.
Kairisa, I. & Lapina, I. (2019). Analysis of factors influencing quality culture and their impact
on organizational development. SOCIETY INTEGRATION EDUCATION Proceedings of
the International Scientific Conference, Vol. 6, 235-247.
Kouzes, J.M., & Posner, B.Z. (2016). Learning leadership: The five fundamentals of becoming
an exemplary leader. John Wiley & Sons.
McCloskey, S. (2014). Introduction: Transformative learning in the age of neoliberalism.
In Development education in policy and practice. London: Palgrave Macmillan UK.
Ministry of Education and Culture, Finland. (2017). Strategy for Cultural Policy 2025
Ministry of Education and Culture. Helsink: Lenneberg Print & Promo. Retrieved
from https://julkaisut.valtioneuvosto.fi/bitstream/handle/10024/80577/okm22.pdf. Rabin, R. (2014). Blended learning for leadership. The CCL Approach, The Center for
Creative Leadership.
Rayner, S. (2009). Educational diversity and learning leadership: a proposition, some
principles and a model of inclusive leadership?. Educational Review, 61(4), 433-447 Tubin, D. (2013). Learning leadership for innovation at the system level: Israel. In Leadership
for 21st Century Learning. OECD.
