Learning Leadership of School Administrators Affecting Quality Culture of Schools under The Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon

Main Article Content

Jiraporn Jumrurndee
Apisit Somsrisuk
Nawaphorn Wannathong

Abstract

The objective of this research was to examine the Learning Leadership of school administrators affecting the quality culture of schools under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon. The sample group consisted of 333 participants of school administrators and teachers, who were selected using stratified random sampling. The instrument used in data collection was a set of 5 rating scale questionnaires, which contained a part that contained questions about the learning leadership of school administrators, indicated validity index ranged between 0.80 - 1.00, discrimination power index ranged between
0.61 - 0.89, and the reliability index was at 0.98. and another part comprised questions about the quality culture of schools indicated validity index ranged between 0.80 - 1.00, discrimination power index ranged between 0.70 - 0.86, and reliability index was at 0.97. Statistics used in data analysis were frequency, percentage, mean, standard deviation, Pearson’s correlation coefficient, and stepwise multivariate regression analysis. The findings were as follows: 1. The learning leadership of school administrators, overall, was at the highest level. 2. The quality culture of schools, overall, was at the highest level. 3. The learning leadership of school administrators and the quality culture of schools showed positive correlation with statistical significance at .01. There was a high positive correlation between the learning leadership of school administrators and the quality culture of schools at high level with statistical significance at .01. 4. The learning leadership of school administrators showed 3 variables that could predict The quality culture of schools, namely 1) self-directed learning (X6) 2) information technology implementation (X4) 3) creativity (X2) with statistical significance at .01, which predicted at 71.70 percent, and could be written in the form of the equation as follows: predicting equation in raw scores  = .591 + .435(X6) + .289(X4) +.149(X2), predicting equation in standardized scores, y = .483(Z6) + .301(Z4) +.156(Z2), and 5. The guidelines of the learning leadership of school administrators that affected to the quality culture of schools comprised 3 components, namely self-directed learning, information technology implementation and creativity, which consists of 8 objectives and 24 development guidelines The evaluation results show that the development guidelines were appropriate, in overall, was at the highest level. And the possibility, overall, was at the highest level.

Article Details

How to Cite
Jumrurndee, J. ., Somsrisuk, A. ., & Wannathong, N. . (2025). Learning Leadership of School Administrators Affecting Quality Culture of Schools under The Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon. Journal of Intellect Education, 4(3), 90–105. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/286483
Section
Research Article

References

กนกอร กวานสุพรรณ. (2560). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างทักษะการเรียนตามแนวคิดการเรียนรู้

เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาและการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษา

มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(2), 1-13.

กนกอร สมปราชญ์. (2560ก). ภาวะผู้นำและภาวะผู้นำการเรียนรู้สำหรับผู้บริหารสถานศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2).

ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.

. (2560ข). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน: การศึกษาทฤษฎีฐานราก.

วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 12(34), 51-66.

กรรณาภรณ์ สินประสงค์. (2564).รูปแบบวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน.

วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

จารุวรรณ เขียวน้ำชุม. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุพหุระดับที่มีอิทธิพลต่อการเรียนรู้แบบนำตนเองของนักศึกษา

ครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.จิตกมล โคตรทองหลาง. (2564). การพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา

สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาสารคาม:

มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ชมพูนุช บุญมาวงษา. (2565). วัฒนธรรมคุณภาพที่ส่งผลต่อคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนในสังกัดสำนักงาน

เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. วิทยานิพนธ์ ค.ม. นครพนม: มหาวิทยาลัย

นครพนม.

ชิดชนก เกตุวงศ์. (2565). แนวทางการบริหารเพื่อสร้างวัฒนธรรมคุณภาพในสถานศึกษาโดยใช้เทคโนโลยี

สารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) ของโรงเรียนบ้านเวียงพาน. วิทยานิพนธ์ ค.ม. เชียงราย:

มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ชิตณรงค์ โรจนทวีทองดี. (2564). รูปแบบวัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่

การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดศรีสะเกษ วิทยานิพนธ์ ค.ด. ศรีสะเกษ: มหาวิทยาลัยราชภัฏ

ศรีสะเกษ.

ต่วนฮัสนะห์ ลาดอ. (2567). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารกับการเป็นองค์กรแห่ง

การเรียนรู้ของสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2.

วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 35(1), 107-121

ธีร์ ภวังคนันท์. (2565). การประเมินความต้องการจำเป็นในการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหาร

โรงเรียนมัธยมศึกษา. วารสารรุศาสตร์ปัญญา, 1(2), 35-46.

มนูญ เหล่าปาสี. (2565). วัฒนธรรมคุณภาพของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา

จังหวัดนครปฐม. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 22(2), 155-166.

รมิดา เศรษฐบดี. (2566). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาส

ทางการศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.

วิทยานิพนธ์ ค.ด. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

ลักษวงษ์ จิระสุวรรณภักดี. (2566). ภาวะผู้นำแห่งการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก,

(2), 220-238.

วรรณิษา กลิผล. (2560). โมเดลสมการโครงสร้างปัจจัยวัฒนธรรมคุณภาพที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน

ในสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. ขอนแก่น:

มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

วารุณี ลัภนโชคดี. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลและพัฒนาการของระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน

จากผลการประเมินคุณภาพภายนอกทั้งสามรอบของ สมศ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏ

ภูเก็ต, 14(1), 350-381

วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

ศมพรัตน์ เจ๊ะบ่าว. (2566). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผล ของโรงเรียนเอกชนใน

ระบบ สังกัดสำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดสงขลา วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. หาดใหญ่: มหาวิทยาลัย

หาดใหญ่.

ศรสวรรค์ พานซ้าย และ จิตมา วรรณศรี. (2564). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหาร

สถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1. ศึกษาศาสตร์สาร

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. 5(1). 90-103.

ศิริพงษ์ ตรัสศรี. (2564). แนวทางเสริมสร้างวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียนเอกชน สังกัดสำนักงานศึกษาธิการ

จังหวัดพระนครศรีอยุธยา วิทยานิพนธ์ ค.ม. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏ

พระนครศรีอยุธยา.

ศิริพร คำภูษา. (2565). องค์ประกอบวัฒนธรรมคุณภาพของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา

ประถมศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 22(4), 103-115.

ศิริวรรณ เต็มวงษ์ และ ดาวรุวรรณ ถวิลการ. (2560). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันวัฒนธรรมคุณภาพ

ของโรงเรียนรางวัลพระราชทานในจังหวัด ขอนแก่น. วารสารวิทยบริการ หาวิทยาลัย

สงขลานครินทร์, 28(3), 27-35.

สมชาย เทพแสง. (2566). OKRs: แนวคิดใหม่สำหรับผู้นำในการพัฒนาคุณภาพขององค์กร. วารสาร

สหวิทยาการวิจัยและนวัตกรรมการศึกษา, 2(1), 1-13.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. (2566). แผนปฏิบัติการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567

เข้าถึงได้จาก https://www.sesaosakon.go.th/web2023/?page_id=12057

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560).แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ:

พริกหวานกราฟฟิค.

. (2564). OKRs กับการพัฒนาคุณภาพโรงเรียน. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2562).ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561–2580.

กรุงเทพฯ: ราชกิจจานุเบกษา.

สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสกลนคร. (2567).ข้อมูลสารสนเทศด้านการศึกษา จังหวัดสกลนคร

ปีการศึกษา 2567 เข้าถึงได้จาก https://sakon-peo.go.th/index.php/plan-news/.

สุปวีย์ ศรีวันทนาสกุล (2564) การศึกษาวัฒนธรรมคุณภาพและแนวทางการส่งเสริมวัฒนธรรมคุณภาพใน

สถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาแพร่ เขต 2. วารสา

รมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(1), 118-133.

อนุชิต พันธ์กง. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงาน

เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 22. วิทยานิพนธ์ ค.ม. สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.อนุนิดา ยนต์ศิริ. (2566). ภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามการรับรู้ของครู สังกัด

กรุงเทพมหานคร. วารสารการบริหารการปกครอง และนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(2), 159-172.

อภิสิทธิ์ โคสาดี. (2565). โมเดลสมการโครงสร้างภาวะผู้นำการเรียนรู้ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อวัฒนธรรม

คุณภาพของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 3.

วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 50(3), 1-13.

Batten, J. D. (2014). Building a total quality culture. Wipf and Stock Publishers.

Bendermacher, G. W. G., oude Egbrink, M. G., Wolfhagen, I. H. A. P., & Dolmans, D.H. (2017).

Unravelling quality culture in higher education: a realist review. Higher education,

(3), 39-60.

Doerr, J. (2018). Measure what matters: How Google, Bono, and the Gates Foundation rock

the world with OKRs. Penguin.

Horowitz, D. S. & Van Eeden, R. (2015). Exploring the learnings derived from catalytic

experiences in a leadership context. SA Journal of Human Resource, 4(2), 112-130.

Kairisa, I. & Lapina, I. (2019). Analysis of factors influencing quality culture and their impact

on organizational development. SOCIETY INTEGRATION EDUCATION Proceedings of

the International Scientific Conference, Vol. 6, 235-247.

Kouzes, J.M., & Posner, B.Z. (2016). Learning leadership: The five fundamentals of becoming

an exemplary leader. John Wiley & Sons.

McCloskey, S. (2014). Introduction: Transformative learning in the age of neoliberalism.

In Development education in policy and practice. London: Palgrave Macmillan UK.

Ministry of Education and Culture, Finland. (2017). Strategy for Cultural Policy 2025

Ministry of Education and Culture. Helsink: Lenneberg Print & Promo. Retrieved

from https://julkaisut.valtioneuvosto.fi/bitstream/handle/10024/80577/okm22.pdf. Rabin, R. (2014). Blended learning for leadership. The CCL Approach, The Center for

Creative Leadership.

Rayner, S. (2009). Educational diversity and learning leadership: a proposition, some

principles and a model of inclusive leadership?. Educational Review, 61(4), 433-447 Tubin, D. (2013). Learning leadership for innovation at the system level: Israel. In Leadership

for 21st Century Learning. OECD.