การประเมินการเรียนรู้สำหรับวิชาดนตรีสากลอย่างสร้างสรรค์ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ของนักเรียนในประเทศไทย

Main Article Content

สิทธิโชค กบิลพัตร
สหภัส อักษรถึง

บทคัดย่อ

กการเขียนบทความเทคนิคครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอรูปแบบการประเมินการเรียนรู้ในวิชาดนตรีสากลอย่างสร้างสรรค์ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานของนักเรียนในประเทศไทย โดยมุ่งเน้นการพัฒนาวิธีการประเมินที่ไม่ใช่การวัดผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงทักษะด้านการคิดวิเคราะห์ การสร้างสรรค์ผลงาน และการแสดงออกทางดนตรีอย่างมีอิสระ เครื่องมือที่ใช้ในประกอบด้วยแบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมินผลเชิงสร้างสรรค์ โดยนำเสนอการประเมินการเรียนรู้สำหรับวิชาดนตรีสากลอย่างสร้างสรรค์สำหรับครูผู้สอนดนตรี นักเรียนในระดับประถมศึกษาและมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนของรัฐและเอกชน หวังผลการประเมินที่มีลักษณะเปิดกว้าง เน้นกระบวนการมากกว่าผลลัพธ์ และสนับสนุนการสะท้อนคิดของผู้เรียน สามารถส่งเสริมทักษะดนตรี ความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนได้อย่างมีนัยสำคัญ บทความวิชาการชิ้นนี้เสนอแนะแนวทางการประเมินที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการจัดการเรียนการสอนดนตรีสากลในบริบทของการศึกษาขั้นพื้นฐานได้อย่างเหมาะสม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กบิลพัตร ส. ., & อักษรถึง ส. . (2025). การประเมินการเรียนรู้สำหรับวิชาดนตรีสากลอย่างสร้างสรรค์ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน ของนักเรียนในประเทศไทย. วารสารครุศาสตร์ปัญญา, 4(5), 84–98. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/287655
ประเภทบทความ
บทความเทคนิค

เอกสารอ้างอิง

วรรณ์ดี แสงประทีปทอง. (2556). การประเมินผลการเรียนรู้และการจัดการเรียนรู้ ในประมวลสาระชุดวิชาการ

พัฒนาระบบการจัดการเรียนรู้ . นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,

วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2564). การประเมินการเรียนรู้อย่างสร้างสรรค์.บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.

จิราภรณ์ จันทร์ศิริ. (2561). การจัดการเรียนรู้ดนตรีเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ของผู้เรียนระดับประถมศึกษา.

วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 15(2), 45–60.

ศศิธร บัวทอง.(2560). การวัดและประเมินทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์

และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร,10(2), 18-55

รัชนี กาญจนวสิษฐ์. (2563). แนวทางการประเมินผลการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการ

ครุศาสตร์, 28(1), 75–89.

ศักดิ์ชัย หิรัญรักษ์. (2564). การรู้ในการเรียนการสอนดนตรี.วารสารวิพิธพัฒนศิลป์ 1(1) ,41

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานแห่งชาติ (ฉบับ

ปรับปรุง). บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.(2557). รายงานทีดีอาร์ไอ เรื่อง การจัดทำยุทธศาสตร์การปฏิรูป

การศึกษาขั้นพื้นฐานให้เกิดความรับผิดชอบ. ฉบับที่ 103 พิมพ์ครั้งที่ 1 เดือนพฤษภาคม 2557. (16-17)

สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2559). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ร่วมสมัย ชุดการประเมินและวิจัย ฉบับราช

บัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา,

Torrance, E. P. (2003). Creativity: A global concern. Journal of Creative Behavior, 37(1), 1–3.

https://doi.org/10.1002/j.2162-6057.2003.tb00826.x