Samut Sakhon: Geo-Social and Local History with the Integration of Learning Management Plans in the Subject Group of Social Studies, Religion, and Culture, Wat Sri Muang School, Tha Sai Subdistrict, Samut Sakhon Province

Main Article Content

Panisa Darayen
Thanat Yantathong
naitawan kumhom

Abstract

This research aimed to 1) study the local history of Samut Sakhon, and 2) integrate the learning management plan for the Social Studies, Religion, and Culture learning area at Wat Srimuang School, Tha Sai Subdistrict, Samut Sakhon Province. The population and purposive samples consisted of: 1) key informants, individuals with in-depth knowledge of Samut Sakhon’s history, 2) practitioners, teachers, and students, and 3) the general public, residents throughout Samut Sakhon Province. This research employed a qualitative cultural research method. Data collection tools included surveys, interviews, observations, focus group discussions, and workshops. The research findings revealed that 1) the Ban Tha Chin area in Samut Sakhon Province had been an important historical and cultural site, with geographical significance as a water transport hub since the Ayutthaya period. It has played a role in military movements, trade, and the settlement of various ethnic groups, especially the overseas Chinese, resulting in a rich cultural diversity that has been preserved to the present day. 2) The use of historical project-based learning that emphasized self-directed inquiry had promoted students’ analytical thinking, information synthesis, and positive attitudes toward their local community. It had also effectively integrated knowledge into lesson plans by utilizing local learning resources, leading to meaningful and sustainable learning in terms of knowledge, skills, and desirable characteristics of students.


Keywords: Geo-Society, Local History, Samut Sakhon, Teaching Integration

Article Details

How to Cite
Darayen, P. ., Yantathong, T. ., & kumhom, naitawan. (2025). Samut Sakhon: Geo-Social and Local History with the Integration of Learning Management Plans in the Subject Group of Social Studies, Religion, and Culture, Wat Sri Muang School, Tha Sai Subdistrict, Samut Sakhon Province. Journal of Intellect Education, 4(5), 436–450. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IEJ/article/view/287957
Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2559). แผนพัฒนาการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ ฉบับที่12. (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

ขวัญธิรัศม์ ทิพย์บุญทรัพย์. (2562). การอนุรักษ์และสืบสานประเพณีแห่พระแข่งเรือขึ้นโขนชิงธง อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร เพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้วิชาประวัติศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านทับวัง. หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต วิทยาลัยทองสุข.

จิรชพรรณ ชาญช่าง. (2563). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการเพื่อพัฒนา ทักษะการคิดขั นสูง: การเรียนรู้สู่การปฏิบัติจริง. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 48(3), 78-89.

ตรงใจ หุตางกูร, นัทกฤษ ยอดราช, และธานินทร ลิมปิศิริ. (2560). ภูมิสังคมและประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสมุทรสาคร กรณีศึกษาภูมินามอำเภอกระทุ่มแบนและอำเภอบ้านแพ้ว. https://sac-research.sac.or.th/research-item-search.php?ob_id=90

ทิศนา แขมมณี .(2558). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นันทวัฒน์ ภูกองแก้ว. (2565). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นสมุทรสาคร: การบูรณาการแผนการจัดการเรียนรู้กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม โรงเรียนบ้านปล่อง อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศาสนาและวัฒนธรรม, วิทยาลัยทองสุข

นิธิ เอียวศรีวงศ์ และอาคม พัฒิยะ. (2525). หลักฐานประวัติศาสตร์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ :บรรณกิจ.

ในตะวัน กำหอม. (2560). การวิจัยประยุกต์ทางวัฒนธรรม. มหาสารคาม: อภิชาตการพิมพ์.

ประภัสสร์ ชูวิเชียร. (2557). หลักฐานศิลปกรรมอยุธยาที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล วิเคราะห์ในฐานะชุมชน “ปากใต้” สมัยกรุงศรีอยุธยา. ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะโบราณคดี. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ประภัสสร์ ชูวิเชียร. (2557). ศิลปะลาว. กรุงเทพฯ: มติชน.

พระวีรศักดิ์ จนฺทวํโส. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการวิชาสังคมศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตสุรินทร์.

พระสิทธิชัย รินฤทธิ์. (2563). การจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษาในศตวรรษที่ 21. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง.

พชรี ทองเรือง. (2561). รูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ที่ยั่งยืน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

วรวิทย์ นิเทศศิลป์. (2560). การบูรณาการการเรียนการสอนด้วยวิธีการทำนุบำรุงศิลปะวัฒนธรรมท้องถิ่นล้านนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่.

ศิพัชร จำปา. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น โดยใช้แหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์เพื่อส่งเสริมกระบวนการคิดทางประวัติศาสตร์. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2559). คู่มือการประเมินคุณภาพตาม มาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐาน เพื่อการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษา.

สิริวรรณ สิรวณิชย์. (2565). แนวคิดและวิธีการประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุภาภรณ์ จินดามณีโรจน์.(2554). ประวัติศาสตร์สังคมของชุมชนลุ่มน้ำท่าจีน, กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์

Beane, J.A. (1997). Curriculum Integration: Designing the Core of Democratic Education. Teachers College Press.

Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development. Englewood Cliffs,

Wither Sarash E. (2000). Local Curriculum Development and Place-based Education. Dissertation, University of Denver.