ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อการบริหารความเสี่ยงทางการเงินของผู้ประกอบการรุ่นใหม่ในภาวะเศรษฐกิจถดถอยของประเทศไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับการบริหารความเสี่ยงทางการเงินของผู้ประกอบการรุ่นใหม่ในภาวะเศรษฐกิจถดถอยของประเทศไทย และ (2) วิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อการบริหารความเสี่ยงทางการเงิน กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ประกอบการรุ่นใหม่ที่ดำเนินธุรกิจขนาดเล็กและขนาดกลาง จำนวน 300 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถามผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ (IOC ≥ .50) และความเชื่อมั่น (Cronbach’s alpha ≥ .70) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน (CFA) และการวิเคราะห์สมการโครงสร้าง (SEM) ผลการวิจัยเชิงพรรณนา พบว่า ผู้ตอบมีความคิดเห็นต่อทุกปัจจัยอยู่ในระดับมากที่สุด ผลการทดสอบโมเดลการวัดรายตัวแปรมีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ในเกณฑ์ที่ยอมรับได้ การวิเคราะห์ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีผลต่อการบริหารความเสี่ยงทางการเงิน พบว่า ปัจจัยด้านผู้ประกอบการส่งผลเชิงบวกต่อปัจจัยด้านองค์กร (β = .74) ด้านตลาดและระบบนิเวศ (β = .54) และด้านสถาบันและนโยบาย (β = .78) ขณะที่อิทธิพลโดยตรงต่อการบริหารความเสี่ยงทางการเงินสูงสุดคือปัจจัยด้านตลาดและระบบนิเวศ (β = .44) รองลงมาคือปัจจัยด้านองค์กร (β = .30) และปัจจัยด้านสถาบันและนโยบาย (β = .14) สะท้อนว่าความพร้อมของระบบนิเวศตลาดและความเข้มแข็งของโครงสร้างองค์กรเป็นกลไกหลักในการลดความเสี่ยงทางการเงินของผู้ประกอบการรุ่นใหม่ ส่วนปัจจัยด้านผู้ประกอบการทำหน้าที่ขับเคลื่อนผ่านอิทธิพลทางอ้อมไปยังสองปัจจัยดังกล่าว ผลการวิจัยชี้ว่าการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการควบคู่กับการยกระดับระบบบริหารภายในและการเชื่อมโยงเครือข่ายตลาด เป็นยุทธศาสตร์สำคัญในการเสริมความทนทานทางการเงินของธุรกิจรุ่นใหม่ในภาวะเศรษฐกิจถดถอย พร้อมทั้งแนะให้ภาครัฐออกแบบมาตรการที่เข้าถึงง่ายและสอดคล้องกับบริบท SMEs มากยิ่งขึ้น

คำสำคัญ: การบริหารความเสี่ยง, การเงิน, ผู้ประกอบการรุ่นใหม่, ภาวะเศรษฐกิจถดถอย