A School Administration Model Emphasizing the Influence of Collaboration for Implementing Safety Practices in the Areas of Accidents, Disasters, Sexual Abuse, Violence, and Drug Abuse under the Office of the Basic Education Commission
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The research aimed to: 1) study the factors and components of a school administration model that emphasized the influence of collaboration in implementing safety measures regarding accidents, hazards, sexual abuse, violence, and substance abuse under the Office of the Basic Education Commission; 2) develop a school administration model that emphasized the influence of collaboration in implementing safety measures regarding accidents, hazards, sexual abuse, violence, and substance abuse under the Office of the Basic Education Commission; and 3) evaluate the school administration model that emphasized the influence of collaboration in implementing safety measures regarding accidents, hazards, sexual abuse, violence, and substance abuse under the Office of the Basic Education Commission. The sample consisted of 500 participants, including 233 school directors, 34 guidance teachers, and 233 parents of students, selected through a multistage random sampling method. The research instruments included semi-structured interviews, questionnaires, and model evaluation forms. Data were analyzed through content analysis, repeated analysis, inductive conclusion analysis, and statistics including frequency, percentage, median, interquartile range, component analysis, stepwise multiple regression, and classification. The results revealed that: 1)The school administration model that emphasized the influence of collaboration in implementing safety measures regarding accidents, hazards, sexual abuse, violence, and substance abuse under the Office of the Basic Education Commission consisted of 50 indicators and 7 components: education policy management, contemporary innovation technology and online media, collaboration and work processes, application of theoretical knowledge into practice, internal and external ecology, accident and hazard prevention practices, and social practices.2) The developed school administration model emphasized collaboration in the form of partnerships and network participation according to participants’ capacities and community role models, which included principles of collaboration, goals or objectives, organizational structure, collaborative activities, monitoring and evaluation, success indicators, and reflection. Supporting factors for success included coordination of collaboration, understanding of educational policies, utilization of contemporary innovation technology and online media, and understanding of students’ internal and external ecology. 3) The evaluation of the school administration model that emphasized collaboration in implementing safety measures regarding accidents, hazards, sexual abuse, violence, and substance abuse under the Office of the Basic Education Commission was rated at a very good level, with a mean score of 4.57. Input factors, methods, and practitioners’ roles were found appropriate, the activity implementation processes were clear, and the model was feasible for successful outcomes.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกอร อุ่นสถานนท์. (2563). การบริหารสิ่งแวดล้อมและความปลอดภัยในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ.(2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
กุลชญา ชั้นเล็ก, พรศักดิ์ สุจริตรักษ์. (2567). การจัดสภาพแวดล้อมปลอดภัยในโรงเรียน. วารสารวิชาการศึกษา, 12(1), 45–60.
เฉลิมศักดิ์ บุญนา. (2560). ความร่วมมือระหว่างชุมชนและภาครัฐเพื่อความปลอดภัยในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
ช่อจิต หรั่งศิริ. (2560). แรงจูงใจและบรรยากาศความปลอดภัยในโรงเรียน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวุฒิ นิลเพ็ชร์. (2561). การป้องกันความรุนแรงในครอบครัวและชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
นภาวรรณ อาชาเพ็ชร. (2560). การใช้เทคโนโลยีเพื่อป้องกันการรังแกทางไซเบอร์ในโรงเรียน. วารสารเทคโนโลยีการศึกษา, 8(2), 25–40.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การพัฒนาความเชื่อมั่นของเครื่องมือวิจัยทางการศึกษา. วารสารวิจัยการศึกษา, 5(1), 22–33.
บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2553). สถิติสำหรับงานวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญเลี้ยง จอดนอก. (2561). รูปแบบเครือข่ายความร่วมมือเพื่อความปลอดภัยในโรงเรียน. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
พรพจน์ โสภา. (2566). การพัฒนาทักษะการใช้ข้อมูลและการคิดวิเคราะห์สำหรับนักเรียนในศตวรรษที่ 21. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย.
สมศักดิ์ ดลประสิทธิ์. (2559). การบริหารสถานศึกษายุคใหม่: การมีส่วนร่วมและความร่วมมือ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2560). รายงานสถานการณ์สุขภาพและความปลอดภัยของเด็กและเยาวชนไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2556). คู่มือการบริหารจัดการสถานศึกษาเพื่อความปลอดภัย. กรุงเทพฯ: สพฐ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2561). รายงานผลการประเมินสถานศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สพฐ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). ข้อมูลสถิติและบริบทความปลอดภัยในสถานศึกษา. กรุงเทพฯ: สพฐ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). รายงานสถานการณ์การศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุชีรา ใจหวัง, จันทรัศม์ ภูติอริยวัฒน์. (2561). การสร้างความร่วมมือในโรงเรียนเพื่อความปลอดภัย. วารสารการศึกษาปฐมวัย, 15(1), 33–50.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Prentice-Hall.
Best, J., & Kahn, J. V. (2006). Research in education (10th ed.). Pearson.
Bogdan, R. C., & Biklen, S. K. (2007). Qualitative research for education: An introduction to theories and methods (5th ed.). Pearson.
Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Harvard University Press.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2011). Research methods in education (7th ed.). Routledge.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd ed.). Lawrence Erlbaum Associates.
Creswell, J. W. (2012). Educational research: Planning, conducting, and evaluating quantitative and qualitative research (4th ed.). Pearson.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297–334. https://doi.org/10.1007/BF02310555
Erickson, F. (1986). Qualitative methods in research on teaching. In M. C. Wittrock (Ed.), Handbook of research on teaching (3rd ed., pp. 119–161). Macmillan.
Gallagher, S. (1991). Hermeneutics and education. State University of New York Press.
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., & Black, W. C. (1998). Multivariate data analysis (5th ed.). Prentice-Hall.
Hsu, C.-C., & Sandford, B. A. (2007). The Delphi technique: Making sense of consensus. Practical Assessment, Research & Evaluation, 12(10), 1–8.
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalistic inquiry. Sage.
Linstone, H. A., & Turoff, M. (2002). The Delphi method: Techniques and applications. Addison-Wesley.
Miles, M. B., Huberman, A. M., & Saldaña, J. (2014). Qualitative data analysis: A methods sourcebook (3rd ed.). Sage.
Okoli, C., & Pawlowski, S. D. (2004). The Delphi method as a research tool: An example, design considerations and applications. Information & Management, 42(1), 15–29. https://doi.org/10.1016/j.im.2003.11.002
Patton, M. Q. (1978). Utilization-focused evaluation. Sage.
Schmidt, R. C. (1997). Managing Delphi surveys using nonparametric statistical techniques. Decision Sciences, 28(3), 763–774. https://doi.org/10.1111/j.1540-5915.1997.tb01330
