โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานธุรกิจอีเวนต์ ในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • ณปภัช อมัติรัตน์ สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก
  • พิทยุช ญาณพิทักษ์ สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก
  • สุพัฒน์ ธีรเวชเจริญชัย สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเกริก

คำสำคัญ:

โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ, การปฏิบัติงาน, ธุรกิจอีเวนต์

บทคัดย่อ

                บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่องโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานธุรกิจอีเวนต์ในประเทศไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1)ระดับ 2)อิทธิพลการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ความผูกพันต่อองค์การ พฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์กร ความพึงพอใจในงานและผลการปฏิบัติงาน 3)สร้างโมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานธุรกิจอีเวนต์ในประเทศไทยโดยวิธีวิจัยแบบผสมผสานระหว่างเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ประชากรคือพนักงานธุรกิจอีเวนต์สังกัดสมาคมการค้าผู้ประกอบการธุรกิจไมซ์และออแกไนซ์ภาคเหนือตอนบน สุ่มตัวอย่างแบบระบบรวม 60 แห่ง และแบบง่ายได้กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 415 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ เชิงคุณภาพใช้สัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ 9 คน โดยวิเคราะห์เนื้อหา เครื่องมือในการวิจัยได้แก่แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าสหสัมพันธ์และการวิเคราะห์ความกลมกลืนของโมเดลสมการโครงสร้าง ผลการศึกษาพบว่า 1)ระดับความพึงพอใจในงานมีระดับสูงสุด รองลงมาคือความผูกพันต่อองค์การ ผลการปฏิบัติงานของพนักงาน พฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การ และกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรมนุษย์ ทุกด้านอยู่ในระดับมาก 2)อิทธิพลของกลยุทธ์การจัดการทรัพยากรมนุษย์มีผลทางตรงต่อความพึงพอใจในงาน พฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การและความผูกพันต่อองค์การ ส่วนผลการปฏิบัติงานได้รับอิทธิพลทางตรงจากพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีต่อองค์การ ความพึงพอใจในงานและความผูกพันต่อองค์การ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3)โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานโดยมีค่าดัชนีความกลมกลืนในทุกดัชนีได้แก่ ค่า Chi-square=149.831,Chi-square/ df=1.171,df=128,p=.091,GFI=.965,AGFI=.943,CFI=.991,RMSEA=.020,RMR=.010 โมเดลเชิงสาเหตุที่พัฒนาชื่อ TAJSC Model และข้อค้นพบเกิดจากการฝึกอบรมและการพัฒนาให้สามารถปฏิบัติงานตามการเปลี่ยนแปลงของลักษณะงานที่ทำได้รวมทั้งการมีน้ำใจนักกีฬาส่งผลต่อความผูกพันองค์กรอย่างต่อเนื่อง

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงสาธารณสุข. (2565). แผนและมาตรการการบริหารจัดการสถานการณ์โรคโควิด 19 สู่โรคประจำถิ่น. กรุงเทพฯ: กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข.

ปรารถนา หลีกภัยและ ปิ่นฤทัย นิวัตตระกูล. (2566). ผลกระทบของโรคระบาดโควิด 19 และการปรับตัวของผู้ประกอบการร้านค้าปลีกธงฟ้าประชารัฐในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์. 6(1). 119-132.

ณรงค์ กุลนิเทศ และสุดาวรรณ สมใจ. (2558). ระเบียบวิธีวิจัยชั้นสูง และการออกแบบวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: มาสเตอร์พรินท์ สามเสน.

ปริญญา หล่มเหลา. (2558). การรับรู้การสนับสนุนด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์กรผ่านความผูกพันต่อองค์กรด้านจิตใจของพนักงาน บริษัท ทีพีไอ โพลีน จำกัด (มหาชน) จังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยศิลปากร. แหล่งที่มา https:// sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/9958?attempt=2&. สืบค้นเมื่อ 30 มกราคม 2567.

สมชาย เรืองวงษ์. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัทฮิตาชิ คอมเพรสเซอร์ (ประเทศไทย) จำกัด. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

สำนักพัฒนาและส่งเสริมธุรกิจบริการ. (2561). ธุรกิจการจัดงาน (Event Business). นนทบุรี: กลุ่มงานพัฒนาและส่งเสริมธุรกิจบริการ.

Any I Media. (2022). Covid & Business Event. Retrieved from https://www.anyimedia.com/ on 15 January 2567.

Badrianto, Y. & Ekhsan, M. (2020). Effect of Work Environment and Job Satisfaction on Employee Performance in Pt. Nesinak Industries. Journal of Business, Management. and Accounting. 2(1). 85-91.

Digimusketeers. (2023). Important Things to Plan Event. Retrieved from https:// digimusketeers.co.th/ blogs/online-marketing/important-things-to-plan-event on 10 February 2567.

Gliem, J. & Gliem, R. (2003). Calculating, interpreting, and reporting Cronbach’s alpha reliability coefficient for Likert-type scales. In 2003 Midwest Research to Practice Conference. pp. 82-88.

Goldblatt, J. (1997). Special events: Best practices in modern event management. 2nd ed.. New York: Van Nostrand Reinhold.

Grusky, O. (1966). Career mobility and organizational commitment. Administrative Science Quarterly. 10(4). 488-503.

Hair, J.F., Ringle, C.M. & Sarstedt, M. (2013). Partial Least Squares Structural Equation Modeling: Rigorous Applications, Better Results and Higher Acceptance. Long Range Planning, 46. 1-12.

Khuzaini, Zainul, M., & Zamrudi, Z. (2019). Organizational Citizenship and Employee Performance: The Role of Spirituality. Pakistan Administrative Review. 3(1). 16-26.

Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling. 2nd ed. Guilford Press.

Labetubun, M. R. & Dewi, I G. A. M. (2022). Organizational Commitment: It’s Mediating Role in the Effect of Human Resource Management Practices and Workplace Spirituality on Employee Performance. European Journal of Business and Management Research. 7(2). 112-123.

Malik, M.S., Ali, K., Kausar, N., & Chaudhry, M.A. (2022). Impact of Strategic Human Resource Management on Rule Breaking and Job Satisfaction: Moderating Role of Servant Leadership and Mediating Role of Rules. International Journal of Management Research and Emerging Sciences, 12(1), 76-86.

Qureshi, M.A., Qureshi, J.A., Thebo, J.A., Shaikh, G.M., Brohi, N.A. & Qaiser, S. (2019). The nexus of employee’s commitment, job satisfaction, and job performance: An analysis of FMCG industries of Pakistan. Cogent Business & Management, 6, 1-13.

Techsauce, T. (2022). Update Event Trend 2022. Retrieved from 2565 https:// techsauce.co/tech-and-biz on 15 December 2023.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

อมัติรัตน์ ณ., ญาณพิทักษ์ พ., & ธีรเวชเจริญชัย ส. (2024). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานธุรกิจอีเวนต์ ในประเทศไทย. มจร การพัฒนาสังคม, 9(3), 231–246. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/272120

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย