DYNAMICS AND SUPPRESSION OF POLITCAL CONFLICTS IN THAI SOCIETY DURING 1997 - 2019
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to: 1) Analyze the dynamics of socio-political conflict in Thailand during 1997 - 2013; 2) Synthesize the dynamics and resolution of socio-political conflict in Thailand during 2014 - 2019; and 3) Propose sustainable approaches to address political conflicts and their impacts in Thai society. This is a qualitative research study that employed in-depth interviews using semi-structured interview protocols with 25 key informants who are directly involved with or have expertise in Thailand’s political conflicts. The data were presented using descriptive analysis. The findings reveal that: 1) The socio-political conflict during 1997 - 2013 led to structural and cultural shifts in Thai politics, resulting in the promulgation of the 1997 and 2007 Constitutions and the emergence of major political movements such as the People's Alliance for Democracy (Yellow Shirts) and the United Front for Democracy Against Dictatorship (Red Shirts); 2) During 2014 - 2019, conflict escalated following the military coup by the National Council for Peace and Order (NCPO), which led to a decline in civil liberties and widespread criticism of the lack of transparency in the 2019 general election; and 3) Conflict resolution should focus on creating open public forums for dialogue, promoting collaborative learning, developing centralized platforms for academic knowledge and policy proposals, encouraging transparent communication, and fostering inclusive public decision-making processes. The study is grounded in the theoretical frameworks of Azar’s protracted social conflict, Burton’s conflict resolution theory, and Galtung’s concept of positive peace, which together offer a comprehensive lens for analyzing conflict at structural, communicative, and participatory levels. The research concludes that sustainable political conflict resolution in Thailand requires inclusive and participatory peacebuilding approaches involving all sectors of society.
Article Details
References
ณัฐฐินนท์ นันทะเสนา. (2563). การเคลื่อนไหวทางสังคมโดยกลุ่มนักศึกษาขบวนการประชาธิปไตยใหม่. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการเมืองการปกครอง. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นรวิชญ์ นิธิปัญญา และชลวิทย์ เจียรจิตต์. (2563). กลยุทธ์การจัดการความขัดแย้งในองค์กร: ศึกษากรณีการเจรจาต่อรอง. วารสารรัฐศาสตร์, 12(2), 45-59.
นลินา ไชยะ. (2563). เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยพื้นที่สาธารณะ การเคลื่อนไหวทางสังคม และสื่อสังคมออนไลน์. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(1), 14-31.
พงศธร สารชะนะ. (2547). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเลือกตั้งในประเทศไทย. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 8(1), 21-34.
ยุทธพร อิสรชัย. (2561). การพัฒนากระบวนการประชาธิปไตยในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์, 15(3), 67-81.
สวนดุสิตโพล. (2562). สำรวจความคิดเห็นประชาชนหลังการเลือกตั้ง มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤษภาคม 2568 จาก https://dusitpoll.dusit.ac.th.
สุรชาติ บำรุงสุข. (2561). การเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Azar, E. (1990). The management of protracted social conflict: Theory and cases. Aldershot: Dartmouth Publishing.
Burton, J. (1990). Conflict: Resolution and prevention. London: Palgrave Macmillan.
Chiang, J. H. D. (1999). Political development in Thailand: Democracy and participation. Asian Survey, 39(4), 615-634.
Galtung, J. (1969). Violence, Peace, and Peace Research. Journal of Peace Research, 6(3), 167-191.
Lederach, J. P. (2003). The little book of conflict transformation Intercourse. Pennsylvania: Good Books.
Phongpaichit, P. & Baker, C. (2004). Thaksin: The business of politics in Thailand. Chiang Mai: Silkworm Books.
