A COMPARATIVE STUDY OF STARBUCKS’ PERCEIVED BRAND EQUITY BY DEMOGRAPHIC CHARACTERISTICS OF CONSUMERS IN PHUKET PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study consumer perceptions of brand equity toward Starbucks coffee businesses in Phuket Province and to compare differences in brand equity perceptions based on demographic characteristics. The sample consisted of 400 Thai consumers who had previously consumed Starbucks coffee. Accidental sampling was employed, and data were collected using a questionnaire. Descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, and standard deviation, were employed for data analysis, along with inferential statistics such as the t-test, one-way ANOVA. The study found that most respondents were female, aged between 21 - 34 years, held a bachelor’s degree, were self-employed, had an average monthly income between 20,001 - 40,000 Baht, and were married. Overall, consumers’ perceptions of Starbucks' brand equity across four dimensions were rated high (Mean = 3.88, S.D., = 0.80). Specifically, the highest-rated dimension was perceived quality. Hypothesis testing revealed statistically significant differences in brand equity perceptions at the 0.05 level among consumers of different ages, education levels, occupations, and income levels. However, no significant differences were found in brand equity perceptions based on gender and marital status.
The results of this study may guide businesspeople to implement their marketing strategies.
Article Details
References
กรุงเทพธุรกิจ. (2567). 25 ปี กับ 25 เรื่องราว “สตาร์บัคส์” จากกาแฟเบอร์ 1 ของโลก สู่เมืองไทย. เรียกใช้เมื่อ 14 พฤษภาคม 2567 จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/business/1075097
จิรัฌชา พลเมือง. (2565). คุณค่าตราสินค้าและคุณภาพการให้บริการที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้บริการร้านคาเฟ่อเมซอนของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทศพล ศิริพิริยะกุล. (2556). การรับรู้คุณค่าตราสินค้า เตียฮั่วหยู. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิภาพร แถนสีแสง. (2553). การประเมินคุณค่าตราสินค้าของห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลของผู้ใช้บริการในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุศราคัม เพชรจำรัส. (2561). ปัจจัยด้านการตลาดเชิงบูรณาการ (IMC) ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อกาแฟสตาบัคส์ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจวรรณ แก้วสวัสดิ์. (2559). การรับรู้คุณค่าตราสินค้าในธุรกิจให้บริการระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ของผู้บริโภค ในเขตอำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปุณยนุช รัตนสุดใส. (2557). คุณค่าตราสินค้าของรถยนต์ยี่ห้อฟอร์ดในมุมมองผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกการตลาด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล.
สตาร์บัคส์. (2567). ประวัติสตาร์บัคส์ประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 10 ธันวาคม 2567 จาก https://starbucks.co.th/th/about-us/starbucks-in-thailand
สุนิสา ลิขิตวัฒนลี. (2560). ตราสินค้าที่มีอืทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการร้านกาแฟสตาร์บัคส์ สาขาบ้านสีลม. ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการธุรกิจระหว่างประเทศ. มหาวิทยาลัยสยาม.
อลงกรณ์ รักษาพราหมณ์ และคณะ. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพการให้บริการ การสร้างคุณค่าตราสินค้ากับความจงรักภักดี ต่อตราสินค้าของร้านกาแฟแฟรนไชส์ในอำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิทยาการจัดการ, 5(2), 156-172.
Aaker, D. A. (1991). Managing brand equity: Capitalizing on the value of a brand name. New York: The Free Press.
Al-Dmour, H. et al. (2013). The effect of services marketing mix elements on customer-based brand equity: An empirical study on mobile telecom service recipients in Jordan. International Journal of Business and Management, 8(11), 13-26.
Buil, I. et al. (2013). “Examining the role of advertising and sales promotions in brand equity creation”. Journal of Business Research, 66(1), 115-122.
Cochran, W. G. (1997). Sampling techniques. (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons.
Handayani, P. W. et al. (2022). The influence of social media marketing activities on brand trust, brand equity, and brand loyalty in social media. Journal of Theoretical and Applied Electronic Commerce Research, 17(2), 620-639.
Inkuer, A. (2023). Perceived Brand Equity Influencing Intention Behavior of OTOP Natwatwithi Tourism Community. In International Academic Multidisciplinary Research conference. Wismar University.
Keller, K. L. (2013). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand Equity. (4th ed.). United States: Pearson Education.
Kotler, P. & Keller, K. L. (2016). Marketing management. (15th ed.). United States: Pearson Education.
Parris, D. L. & Guzmán, G. M. (2023). Brand concepts in the 21st century: A bibliometric analysis. Journal of Brand Management, 30(1), 173-188.
Rovinelli, J. R. & Hambleton, K. R. (1997). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(1997), 49-60.
Sekaran, U. & Bougie, R. (2010). Theoretical framework in theoretical framework and hypothesis development. Research methods for business: A skill building approach. Bognor Regis: A John Wiley and Sons, Ltd.
Thompson, C. J. & Arsel, Z. (2004). The Starbucks brandscape and consumers' (anticorporate) experiences of glocalization. Journal of Consumer Research, 31(3), 631-642.
Zollo, L. et al. (2020). “Unpacking the relationship between social media marketing and brand equity: the mediating role of consumers’ benefits and experience”. Journal of Business Research, 117(2020), 256-267.
