การพัฒนาศักยภาพการตลาดผลิตภัณฑ์ปลาสลิดบางบ่อ ของจังหวัดสมุทรปราการ โดยใช้กลยุทธ์การสร้างความภักดี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษากลยุทธ์การตลาดและกลยุทธ์การสร้างความภักดี และ 2) เพื่อพัฒนากลยุทธ์การตลาดผลิตภัณฑ์ปลาสลิดบางบ่อ ของจังหวัดสมุทรปราการ การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบการวิจัยแบบผสมผสาน ด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพทำการสัมภาษณ์ผู้ประกอบการผลิตและค้าขายปลาสลิดมีประสบการณ์ในอาชีพไม่น้อยกว่า 3 ปี จำนวน 17 คน ผู้วิจัยได้สร้างแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง และการวิจัยเชิงปริมาณด้วยจัดทำแบบสอบถามกลุ่มเป้าหมายวัยทำงานอายุ 20 - 60 ปี เคยบริโภคปลาสลิดอาศัยกรุงเทพและปริมณฑล ขนาดกลุ่มตัวอย่าง 400 คน โดยใช้การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าความสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการใช้กลยุทธ์การตลาด ปลาสลิดตากแห้งแบบปลาธรรมดาและปลาหอม และคัดตามขนาดของปลาสลิด บรรจุภัณฑ์ที่ใช้ถุงกระดาษสีน้ำตาลและใส่ถุงซิปล็อคใสอีกชั้น ไม่มีตราสินค้าเป็นของตัวเอง ราคาตามขนาดของปลา ต้นทุนคิดเป็นครึ่งหนึ่งของรายได้ ช่องทางการจัดจำหน่ายมีทั้งหน้าร้านและออนไลน์ การส่งเสริมการตลาดใช้ส่วนลดปริมาณ ส่วนผ่านออนไลน์จะจัดส่งฟรี กลยุทธ์การสร้างความภักดีใช้การผลิตสินค้าดี มีคุณภาพ รสชาติพอดี ตาชั่งได้มาตรฐาน สินค้าเพียงพอต่อความต้องการ และขาดการพัฒนาด้านการตลาดอย่างต่อเนื่อง ปัจจัยการตัดสินใจซื้อออนไลน์ของผู้บริโภค พบว่า ด้านความพึงพอใจของลูกค้ามีค่าเฉลี่ย 4.39 ด้านประสบการณ์ของลูกค้ามีค่าเฉลี่ย 4.38 และด้านความภักดีต่อตราสินค้าค่าเฉลี่ย 4.33 ตามลำดับ การทดสอบสมมติฐานด้านเพศ อายุ การศึกษา อาชีพและรายได้มีความสัมพันธ์กับประสบการณ์ของลูกค้า ความพึงพอใจของลูกค้า และความภักดีต่อตราสินค้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). ความสำคัญของการสร้างมูลค่าเพิ่มสินค้าเกษตร. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มส่งเสริมและพัฒนาผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2567). สำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตในประเทศไทย ปี 2567. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2024/20240531072624_68686.pdf
เกวลิน หนูฤทธิ์. (2560). สถานการณ์การผลิตปลาสลิดอินทรีย์บางบ่อ จังหวัดสมุทรปราการ ปี 2560. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.fisheries.go.th/strategy/UserFiles/files/5897.pdf
ขนิษฐา ทองจาด. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความภักดีในแบรนด์น้ำพริกผ่านช่องทางออนไลน์ของผู้บริโภคในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาดดิจิทัล. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ณัฎฐภรณ์ เสารยะวิเศษ และคณะ. (2564). การจัดการความรู้กลุ่มอนุรักษ์ปลาสลิด อำเภอบางบ่อจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 4(2), 7-20.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2560). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 17) . กรุงเทพมหานคร: บิสซิเนส อาร์แอนด์ดี.
ประสพชัย พสุนนท์. (2553). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพมหานคร: ท็อป.
พรรณราย แสงวิเชียร และคณะ. (2561). การสร้างความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการปลาสลิดบางบ่อในยุคไทยแลนด์ 4.0 ด้วยแผนธุรกิจเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ปลาสลิดแปรรูปตามความต้องการของผู้บริโภค. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
รัชชานนท์ คงมณี. (2561). รูปแบบการบริหารจัดการธุรกิจชุมชนแปรรูปปลาสลิด ตำบลบางปลา อำเภอบางพลีจังหวัดสมุทรปราการ. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสาธารณะ. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศรัญญ์ฑิตา ชนะชัยภูวพัฒน์ และนัฐพล สง่าแสง. (2561). การพัฒนาบรรจุภัณฑ์ตราสัญลักษณ์ แผนกลยุทธ์การสื่อสารปลาสลิดบางบ่อ ด้วยกระบวนการสื่อสารอย่างมีส่วนร่วมของกลุ่มเกษตรกรผู้เลี้ยงและผู้ประกอบการ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ศิริวรรณ ตันตวาณิชย์ และคณะ. (2556). แนวทางและกลไกควบคุมตรวจสอบมาตรฐานและการรับรองมาตรฐานการผลิตสินค้าสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ปลาสลิดบางบ่อ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ศุภกานต์ ศรีโสภาเจริญ. (2560). ปัญหาการคุ้มครองสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์: กรณีศึกษาปลาสลิดบางบ่อ. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย, 13(1), 197-212.
สรียา ศศะรมย์ และณัฐดนัย ประพันธ์พจน์. (2561). ปัจจัยทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อปลาสลิดแปรรูปภายใต้บรรจุภัณฑ์ในตลาดวัดบางพลีใหญ่ใน อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(พิเศษ), 184-192.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมชาติ ฉบับที่ 12. (พ.ศ. 2560 - 2564). เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2568 จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nod=6422
Cochran, W. G. (1977). Wiley: Sampling Techniques. (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons.
Giannarou, L. & Zervas, E. (2014). Using Delphi technique to build consensus in practice. International Journal of Business Science & Applied Management (IJBSAM), 9(2), 65-82.
Guo, H. et al. (2015). Estimating social influences from social networking sites–articulated friendships versus communication interactions. Decision Sciences, 46(1), 1540-5915.
Kotler, P. (2017). Marketing 4.0: moving from traditional to digital Hoboken. New Jersey: John wiley & Sons.
Macmillan, T. T. (1971). The Delphi technique. Paper presented at the annual meeting of the California Junior College Associations Committee on Research and Development, Monterey. California: Santa Barbara City Schools.
Pourkhani, A. et al. (2019). The impact of social media in business growth and performance: A scientometrics analysis. International Journal of Data and Network Science, 3(3), 223-244.
Seo, E. J. & Park, J. W. (2018). A study on the effects of social media marketing activities on brand equity and customer response in the airline industry. Journal of Air Transport Management, 66(1), 36-41.
Yong, J. Y. et al. (2019). Nexus between green intellectual capital and green human resource management. J Clean Prod, 215(1), 364-374.
